Το πολυτιμότερο απ' όσα μου έμαθαν τα χρόνια μου ως ψυχοθεραπευόμενου είναι ότι ο ιδανικός τρόπος να καταλαγιάσει - ή και να θεραπευτεί - ο πόνος του άλλου είναι να τον ακούσεις με προσοχή. Νοιάζομαι - είτε είμαι φίλος, είτε σύντροφος, είτε γονιός - θα πει αφουγκράζομαι αδιάκοπα.
Αλλά η ιντερνετική πραγματικότητα είναι καταιγιστική, αμείλικτη. Όλοι υποφέρουμε από έναν βαθμό διάσπασης προσοχής, καθώς βομβαρδιζόμαστε συνεχώς, ανηλεώς, με ειδήσεις και ειδησάρια. Όπως μας πλήττει η ρύπανση της ατμόσφαιρας, ή η ηχορύπανση, όπως η φωτορύπανση των πόλεων εξαφανίζει την ομορφιά των άστρων, έτσι κι η δικτυορύπανση μας απομακρύνει απ' την ουσία, απ' την αληθινή επαφή με τους άλλους. Ο εγκέφαλός μας δεν είναι φτιαγμένος να μεταβολίζει τόσα ερεθίσματα.
Γι' αυτό κι είναι τρομερά σημαντικό να καθαρίζουμε το κεφάλι μας απ' τους ψηφιακούς ρύπους, και να στεκόμαστε στα ζητήματα ζωής, στην οδύνη και την απελπισία των συνανθρώπων μας που, μες σ' αυτόν τον λαβύρινθο της βραχύβιας επιπολαιότητας, νιώθουν χαμένοι, και αβάσταχτα μόνοι.
Να ακούμε, λοιπόν: αυτό είναι το μόνο αντίδοτο στη μοναξιά του ανθρώπου που πονάει, αλλά και στη δική μας.
Αύγουστος Κορτώ
