1. Ο εμβολιασμός, καθώς και κάθε ιατρική πράξη, απαιτεί τη συναίνεση του πολίτη, και μάλιστα υπό την προϋπόθεση την πλήρους ενημέρωσής του.
2. Ο εμβολιασμός των παιδιών υπόκειται στο ίδιο καθεστώς από νομικής άποψης (δεν είναι υποχρεωτικός) - όπου την συναίνεση την δίνει ο κηδεμόνας. Απαγορεύεται ρητώς η παρεμπόδιση σε πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες, άρα και η παρεμπόδιση της εγγραφής στο σχολείο, για όσα παιδιά δεν εμβολιάζονται διότι παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Στην Ελλάδα δεν ίσχυσε ποτέ η υποχρέωση του παιδιού να εμβολιαστεί για να γραφτεί στο σχολείο. Περί της αντισυνταγματικότητας του υποχρεωτικού εμβολιασμού έχει αποφανθεί και ο Συνήγορος του Πολίτη.
3. Η επιβολή ιατρικής πράξης με οποιονδήποτε τρόπο συνιστά βασανιστήριο. Τα βασανιστήρια θεωρούνται παράνομα σε όλο το διεθνές νομικό σύστημα. Δεν υπάρχει καμία εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα – ούτε καν για την περίπτωση που μπορεί να κινδυνεύει η ζωή του ανθρώπου σε απεργία πείνας, όπου η υποχρεωτική σίτιση επίσης συνιστά βασανιστήριο.
4. Η μη-συναινετική συμμετοχή πολιτών σε ιατρικές έρευνες και πειράματα απαγορεύεται ρητώς. Ειδικά μετά τα εγκλήματα των ΝΑΖΙ και τα πειράματα σε ανθρώπους που διενεργήθηκαν σε μαζική κλίμακα, θεσπίστηκε ο Κώδικας της Νυρεμβέργης (ως αποτέλεσμα των δικών των ΝΑΖΙ στην Νυρεμβέργη) όπου ορίζει αυτά τα ζητήματα. Το εμβόλιο για τον SarsCov2 ειδικότερα εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία: τυχόν εξαναγκασμός των πολιτών με οποιονδήποτε τρόπο (νομική υποχρέωση, εκβιασμός, απάτη) να εμβολιαστούν μαζικά με ένα εμβόλιο καινούριας και αδοκίμαστης τεχνολογίας, του οποίου οι παρενέργειες είναι υπό διερεύνηση, τους καθιστά πειραματόζωα και συνιστά επάνοδο των θηριωδιών των ναζιστών και νομιμοποίηση των εγκλημάτων τους με πρόσχημα την δημόσια υγεία.
5. Καμία εταιρεία δεν έχει τη νομική δυνατότητα να αποφασίσει περιορισμούς που θίγουν συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών. Οι νόμοι και οι διεθνείς κανονισμοί είναι ξεκάθαροι και ισχύουν για όλους. Το επιχείρημα της “ελεύθερης αγοράς” είναι προσχηματικό. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η “ελεύθερη αγορά” χρηματοδοτείται από το κράτος, όπως στην περίπτωση των εμβολίων αλλά και των τυχόν αποζημιώσεων. Η επιλεκτική χρηματοδότηση ερευνών αποτελεί παρέμβαση στην ελεύθερη αγορά υπέρ τρίτου.
6. Η προεπιλογή από τις κυβερνήσεις σκευασμάτων που επιτρέπεται ή δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν συνιστά παρεμπόδιση της ελεύθερης έρευνας.
7. Οι υγειονομικές αποφάσεις έχουν πολιτικό υπόβαθρο, που έχει να κάνει με τη λεγόμενη σύγκρουση συμφερόντων (λήψη υγειονομικών αποφάσεων από ανθρώπους που εμπλέκονται με τη βιομηχανία εμβολίων), τη δημιουργία κράτους καθολική επιτήρησης και με τη λογοκρισία της «μη εγκεκριμένης» άποψης. Η εργαλειοποίηση της ασθένειας Covid19 εξυπηρετεί προειλημμένες πολιτικές αποφάσεις.
Συμπερασματικά, οι κυβερνητικές επιλογές στη διαχείριση του κορωναϊού είναι εγκληματικές και υπονομεύουν τις προσπάθειες για τον περιορισμό εξάπλωσης της νόσου. Αφενός παίρνουν μέτρα αντίθετα από αυτά που προτείνουν οι επιστήμονες. Αφετέρου, με την παραπάνω τακτική, υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και την υιοθέτηση μέτρων πραγματικά χρήσιμων. Και τέλος, οι επιλογές αυτές πλήττουν βάναυσα τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι πολίτες έχουν χρέος να αντισταθούν στην φασιστοποίηση και την κοινωνική πόλωση, είτε επιθυμούν είτε όχι να εμβολιαστούν.
