• Φυσικά πρέπει να παίρνεται στα σοβαρά κάθε λοιμώδης νόσος. Απέναντι στους παθογόνους μικροοργανισμούς (ιούς και μικρόβια) διαθέτουμε:
(α) το ανοσοποιητικό μας σύστημα, που πρέπει να το ενισχύουμε διαρκώς και
(β) ορισμένα εξαρτημένα πολιτιστικά αντανακλαστικά (που καλλιεργούνται στο οικογενειακό και το κοινωνικό περιβάλλον μας ως συμπεριφορές αυτο- και έτερο- σεβασμού, και ως τέτοια δεν χρειάζεται να μας επιβάλλονται από κάποιον επίδοξο «σωτήρα»). Αυτά τα εξαρτημένα πολιτιστικά αντανακλαστικά λειτουργούν προστατευτικά για μας και τους άλλους. Για παράδειγμα, κανένας πολιτισμένος άνθρωπος δεν βήχει χωρίς να καλύπτει το στόμα του, ανεξάρτητα απ’ το εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει κάποιος κορωναϊός.
• Συνεπώς, είναι ευθύνη και υποχρέωση του καθενός μας να παίρνουμε μέτρα για την προστασία των ευπαθών ομάδων, χωρίς να απονεκρώνουμε τη ζωή των μη-ευπαθών ομάδων και, κυρίως, χωρίς να περιμένουμε κάποιον Γκοντό που θα μας «σώσει».
• Όμως, η λήψη έλλογων μέτρων δεν σημαίνει και παράδοση στον παράλογο φόβο για τους μικροοργανισμούς με τους οποίους συμβιώνουμε επί δισεκατομμύρια χρόνια και θα συμβιώνουμε μαζί τους για όσο θα υπάρχει το ανθρώπινο είδος.
• Αλλά, πρέπει να φοβόμαστε κάποιους άλλους «ιούς» πολύ πιο επικίνδυνους: τους ιούς του ολοκληρωτισμού, του ναζισμού, του σταλινισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, που όλοι χρησιμοποιήθηκαν (και χρησιμοποιούνται) από διάφορους αυτόκλητους «σωτήρες» σε διάφορες εποχές και χώρες, χάρη στην ενθουσιώδη υποστήριξή τους από την ανθρωπόμαζα, με ένα τεράστιο –κάθε φορά– ανθρώπινο και υλικό κόστος.
Γιατί, όπως διδάσκει η αιματοβαμμένη Ιστορία του, εγγενώς σχιζοφρενικού, ανθρώπινου είδους, απέναντι σ’ αυτούς τους «ιούς» δεν διαθέτουμε κανένα «ανοσοποιητικό σύστημα».
Κλεάνθης Γρίβας
(Απόσπασμα από άρθρο του ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΠΑΝΙΚΟΥ ΙΣΟΝ ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗΣ)
