Πολύ μελάνι έχει χυθεί στην προσπάθεια να οριοθετήσουμε την έννοια της ενσυναίσθησης• και ίσως, παρά τις αμέτρητες αναλύσεις, να μην έχουμε καταφέρει να προσθέσουμε κάτι ουσιαστικότερο από εκείνο που οι παλιοί αποκαλούσαν «συμπόνια».
Ο συμπονετικός άνθρωπος δεν είναι απλά εκείνος που μπαίνει στα παπούτσια του άλλου για να νιώσει τον πόνο του, είναι εκείνος που τρέχει μαζί του, που μετατρέπει τη συμπόνια σε πράξη και αλληλεγγύη. Διότι η πραγματική ενσυναίσθηση δεν σταματά στη συναισθηματική ταύτιση, απαιτεί προσφορά, θυσία και βούληση να αλλάξουμε ό,τι μπορούμε. Τελικά, η ενσυναίσθηση δεν είναι κάτι που «έχεις» ή «δείχνεις»• είναι κάτι που κάνεις. Και μόνο μέσα από αυτή την έμπρακτη αγάπη μπορεί να αναδυθεί ένας κόσμος πιο ανθρώπινος.Κείμενο & Εικόνα: Γιώργος Θανάσης
