- Πως υποφέρουν οι άνθρωποι;
- Ωραία ερώτηση μικρέ. Θες τη σύντομη απάντηση ή την μεγάλη;
- Πες μου τη σύντομη.
- Κάθε βάσανο είναι μια σύγκρουση. Μεταξύ των αληθινών αυθεντικών "θέλω" και των άλλων.. των "κατασκευασμένων". Όσο μεγαλύτερη η σύγκρουση τόσο πιο γρήγορη η φθορά ψυχής άρα και του σώματος.
- Πως μπορώ να ξεχωρίσω τα αληθινά μου "θέλω" από τα κατασκευασμένα;
- Πας στο ψητό μικρέ... μαρέσεις... και μόνο που ξεκινάς την ερώτηση με το ΠΩΣ και ότι με αυτό το ανόητο αδιέξοδο ΓΙΑΤΙ δείχνει ότι έχεις αναβαθμίσει τη σκέψη σου. Εύγε!
- Σε ευχαριστώ αλλά θέλω να μου απαντήσεις
- Αν και απλό, είναι δύσκολο να κάνεις τη διάκριση. Πρώτον γιατί η κρίση σου είναι πλαδαρή και αγύμναστη και δεύτερον γιατί σε έχουν μάθει να πειθαρχείς σε άγραφους κανόνες. Οι άγραφοι κανόνες πχ συμπεριφοράς είναι πολύ χρήσιμοι διότι αλλιώς θα κατοικούσαμε σε ζούγκλα (όχι ότι δεν είναι ήδη η ζωή στις μεγαλουπόλεις). Όμως όταν γίνονται "θέσφατο" και "αξίωμα" τότε καταπνίγουν τον Παλμό της Ψυχής σου. Πχ σου λένε να πας σχολείο, να σπουδάσεις, να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά. Το ίδιο πρόγραμμα καθημερινά... "σταθερή δουλειά"... "καλό μισθό" κλπ. Σε μάθανε να φοβάσαι την ελευθερία. Το ρίσκο. Σου θυμίζω την συζήτηση με τον κυνηγό - τροφοσυλλέκτη.
- Και πως ακους την Ψυχή σου;
- Ο Παλμός της Ψυχής είναι ενέργεια προφανώς. Μπορεί κανείς να το παρομοιάσει με το ηλεκτρικό σύστημα ενός σπιτιού. Το ίδιο το σπίτι είναι το σώμα σου, αλλά τα αρχιτεκτονικά σχέδια είναι το Πνεύμα σου. Είναι λίγο ατυχές το παράδειγμα αλλά θέλω να σου διαχωρίσω τις έννοιες Πνεύμα και Ψυχή. Την Ψυχή σου την ακούς όπως και ο,τιδήποτε άλλο, με μόνο ένα τρόπο! Εστίαση της προσοχής σου.
- Διαλογισμό εννοείς;
- Ο διαλογισμός... είναι ένα μέσο. Μην το περιορίζεις όμως. Για να ακούσεις την Ψυχή σου δε χρειάζεσαι ιδιαίτερη στάση ή κάποιο τελετουργικό. Μπορείς να το κάνεις οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Ιδανικά συνέχεια. Αλλά θέλει εξάσκηση. Το κακό με την Ψυχή είναι ότι ψιθυρίζει ενώ το Εγώ (προσωπικότητα διαμορφωμένη από τους εξωτερικούς παράγοντες) γκαρίζει σαν τα γαϊδούρια το Μάιο. Πολλοί μπλέκουν το Εγώ με την Ψυχή. Η Ψυχή ακούγεται στη σιωπή. Αν θες να το βοηθήσεις και να κάνεις εντατική εξάσκηση, πας σε δάσος ή θάλασσα. Τα αρνητικά ιόντα, το οξυγόνο και η φυσική ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία θα σε βοηθήσουν. Και γείωση φυσικά.
- Και πως ξέρω ότι αυτό που θα ακούσω είναι η Ψυχή μου;
- Νιώθεις τον Παλμό. Δακρύζεις. Ανθίζει η καρδιά σου. Γίνεσαι μέρος του Όλου. Νιώθεις ευγνωμοσύνη που είσαι στο ΕΔΩ και στο ΤΩΡΑ. Δε σε νοιάζει πως φαίνεσαι, δε σε νοιάζουν οι υποχρεώσεις ή οι γνώμες των άλλων. Ξεφεύγεις από "προγνωστικά", "μυστικά της επιτυχίας", "στοχοθεσίες" κλπ. Στέλνεις το αριστερο ημισφαίριο του εγκεφάλου σου για ξεκούραση. Και με το δεξί δημιουργείς... Τα πάντα! Και νιώθεις ειρήνη. Αυτό μικρέ είναι το Ελιξήριο της Νεότητας και του Σφρίγους.
- Ναι αλλά δεν πρέπει να σεβόμαστε και τους άλλους;
- Να τους σέβεσαι ναι, να τους υπολογίζεις στις αποφάσεις σου όχι. Εκτός αν το κάνεις με συναίσθηση. Δηλαδή επίτηδες. Η Ψυχή δεν θέλει να κάνει κακό. Δε θέλει να επιβληθεί ή να κατακτήσει ή να εκμεταλλευθεί. Το Εγώ το κάνει. Πρόσεξε τη διαφορά. Δεν αγωνιά η Ψυχή για την Καριέρα... το Εγώ το κάνει! Και μάντεψε... η Ψυχή δεν θέλει "θεραπεία"... το Εγώ θέλει! Όταν τα διαχωρίσεις αυτά τα δύο, η σύγκρουση σταματάει και παύεις να υποφέρεις.
- Δηλαδή να μην στενοχωριόμαστε;
- Μικρέ που είναι το μυαλό σου; Δεν μίλησα για στενοχώρια. Μίλησα για βάσανο. Είναι άλλο πράγμα να στενοχωριέσαι και άλλο να υποφέρεις. Η στενοχώρια είναι ένα σήμα ότι η κατάσταση που βρίσκεσαι είναι δυσάρεστη και πρέπει να κάνεις κάτι για αυτό. Αντίθετα το να υποφέρεις σημαίνει ότι το κουβαλάς. Δεν το αφήνεις κάτω, δεν το αφήνεις πίσω! Το βάσανο, η κατάθλιψη, το να γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν... Σε στραγγίζουν και στέλνουν μήνυμα θανάτου στα κύτταρά σου.
- Μήνυμα θανάτου;
- Ναι... το λένε "κουράστηκα να ζω", "δεν έχω να περιμένω κάτι από τη ζωή" κλπ. Το DNA σου είναι EPROM. Το προγραμματίζεις. Όλα τα παραπάνω δίνουν εντολές "καταστροφής". Γονίδια ενεργοποιούνται και τις εκτελούν. Πες ότι εκτελούν ακολουθία αυτοκαταστροφής. Οι βιολόγοι το λένε "απόπτωση" αλλά καμιά φορά χαλάει και αυτή. Και έχεις το Τέρας που όλοι φοβούνται να πουν το όνομά του.
(Διάλογοι Γύρω από τη Φωτιά)
Από
