Σε μια κοινωνία που έχει ολοκληρωτικά παραδοθεί και αποδεχτεί την ύλη και τα παράγωγά της (οικονομία, χρήμα, κέρδος, πλούτος, ιδιοκτησία, τράπεζες κλπ) σαν ύψιστες αξίες, με συνέπεια την πλήρη εξάρτησή της από τους σχετικούς φορείς,
οι εξουσίες πάντα δημιουργούν πάσης φύσεως τεχνητά ή μη προβλήματα και στη συνέχεια την υποτιθέμενη ευθύνη και επίλυσή τους την μεταφέρουν και τη διαχέουν στις συντεχνίες και τους κοινωνικούς φορείς, οι οποίοι με το φόβο του οικονομικού κόστους και της απώλειας ρόλου και πελατείας, αναγκάζονται τελικά να αποδεχτούν οποιεσδήποτε εκβιαστικές και αυταρχικές πολιτικές αυτών που δημιούργησαν το πρόβλημα……κάπως έτσι συμβαίνει και με τη σύγχρονη πανδημία.
Η διαχείριση και τα μέτρα που παίρνονται από την εξουσία, με πρόσχημα το καλό της Δημόσιας Υγείας, έχουν ΜΟΝΟ οικονομικό και αυταρχικό χαραχτήρα και απευθύνονται σε συντεχνίες και πολίτες απόλυτα εξαρτώμενους και χειραγωγούμενους, για λόγους επιβίωσης και πρόσβασης.
Η Δημόσια Υγεία είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει την εξουσία, γιατί αν αληθινά θα την ενδιέφερε τότε όφειλε να κάνει και πολλά άλλα πράγματα, ουσιαστικά να έχει μια ολοκληρωτικά άλλη κοινωνική κατεύθυνση.
Μερικά απλά παραδείγματα για του λόγου το αληθές.
Οι βασικότερες και σημαντικότερες ασθένειες, κατά γενική ομολογία, της σύγχρονης εποχής, που ευθύνονται καθοριστικά για τις μεγαλύτερες απώλειες και θανάτους, είναι οι μορφές καρκίνου, τα καρδιακά προβλήματα, ο διαβήτης και το στρες.
Αν λοιπόν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον από την πολιτεία για τη Δημόσια Υγεία τότε θα έπρεπε
-να απαγορευτεί η παραγωγή, εμπορία και χρήση ζωικών και γαλακτοκομικών προϊόντων (ή έστω να ελαττωθεί και να καθοριστεί με τη μορφή μέτρων υγειονομικής προστασίας η ελάχιστη κατανάλωσή τους),
-να απαγορευτεί η παραγωγή, εμπορία και χρήση των προϊόντων καπνού και επίσης να απαγορευτεί η παραγωγή, εμπορία και χρήση της λευκής ζάχαρης και άλλων σχετικών σκευασμάτων…
-και φυσικά στους πολίτες θα έπρεπε να παρέχεται πολύ περισσότερος ελεύθερος χρόνος για να μπορούν να εκπληρώνουν τις ψυχολογικές και συναισθηματικές τους ανάγκες.
Αυτά σαν μερικά πρώτα και βασικά υπεύθυνα μέτρα προστασίας της Δημόσιας Υγείας από μια πολιτεία που πραγματικά νοιάζεται...
Τι μαλακίες λέω, θα μου πεις.
Δεν μας αρέσει να πάει το μυαλό μας σε τέτοιες «ανοησίες»…ε?
Τώρα έχουμε ΜΟΝΟ τον κορονοϊό…ε?
Κι αυτό δεν είναι Υποκρισία ε?
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ μας είναι το μόνο ανθρώπινο «προϊόν» σε τόσο μεγάλη αφθονία…αυτό έχω να πω
