Είδα έναν ανθρωπάκο παρασυρόμενο απο την περιγραφή τού κόσμου, άκουσα το ακατάπαυστο κατηγορώ του προς τον κόσμο,
γεμάτο φθόνο, φοβισμένο, έναν ανθρωπάκο γεμάτο ενοχές, να λέει ψέματα στον ίδιο του τον εαυτό, να είναι πνιγμένος στις συνήθειές του, τις κακίες του, στις πικρίες του, στην μοχθηρία του, δυστυχισμένο, απελπισμένο, μεμψίμοιρο, ανεύθυνο, χαμένο μέσα σε αρρωστημένες φαντασίες του, να σπαρταρά απο το άγχος, έναν ανθρωπάκο να θέλει να σωθεί απο τον θάνατο με θάνατο...
και αυτός ο ανθρωπάκος... ήμουν εγώ.
απο το βιβλίο τού ''Elio D'Anna'' Η ΣΧΟΛΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
