Όταν σας χαϊδεύει το κρύο χέρι της απογοήτευσης που δεν καταφέρατε κάτι (εννοώντας ότι δεν το καταφέρατε με την πρώτη) απλά σκεφτείτε:
1. Πόσες φορές λερωθήκατε πριν μάθετε να τρώτε μόνοι σας?
2. Πόσες φορές πέσατε πριν μάθετε να περπατάτε?
3. Πόσες φορές φάγατε χυλόπιτα πριν βγείτε με τον άντρα ή το κορίτσι των ονείρων σας?
4. Πόσες φορές σας έσβησε η μηχανή πριν μάθε να οδηγείτε?
Και τόσα άλλα, δυστυχώς το σχολείο δε μας μαθαίνει μικρούς αυτό που μας μαθαίνει η αργότερα η ζωή μεγάλους. Δηλαδή θέματα συμπεριφοράς, ηθικής, χαρακτήρα, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και αντιμετώπισης προκλήσεων. Δεν μας μαθαίνει πώς να συμπεριφερόμαστε στα χρήματα. Και κυρίως δε μας μαθαίνει ότι ο μόνος τρόπος να μάθουμε κάτι είναι μέσω του λάθους δηλαδή μέσω της δράσης και του ανεπιθύμητου αποτελέσματος.
Όταν όμως επιμένεις και κυρίως παρατηρείς τον εαυτό σου και τους άλλους, αξιοποιείς έναν πολύτιμο πόρο που λέγεται εμπειρία. Είναι πιο αποδοτικό να μαθαίνεις τόσο από τα δικά σου λάθη όσο όμως και από των άλλων, ειδικά όταν αυτοί έχουν καταφέρει αυτό που εσύ έχεις βάλει στόχο. Δε θα τους αντιγράψεις. Θα τους έχεις όμως ως μοντέλα που θα σου δείχνουν το δρόμο.
Αν θες να γίνεις πλούσιος, μάθε για αυτούς που έγιναν πλούσιοι. Αν θες να γίνεις μάστερ σε κάποια τέχνη, σπούδασε αυτούς που το έκαναν.
Ο,τι και να φανταστείς, υπάρχει κάποιος που το έχει ήδη κάνει. Με το δικό του τρόπο. Εσύ θα βρεις τον δικό σου τρόπο.
ΔΡΑΣΕ, ΠΕΣΕ αλλά ΞΑΝΑΣΗΚΩ
Νίκος Δαραδήμος
Πηγή
