Ή μήπως όχι…. Η ενσωμάτωση αυτών των δύο πεδίων είναι αυτό που ονομάζουμε "αγρο-οικολογία" και με τη βοήθεια της επιστήμης μπορούμε να κατανοήσουμε και να επωφεληθούμε από τις
αλληλεπιδράσεις των εδαφών μας, των καλλιεργειών και των ζώων, με τον αέρα, το νερό, το κλίμα και την άγρια ζωή. Αυτό που κάνει την αγρο-οικολογία τόσο διαφορετική είναι ότι συνδυάζει τα καλύτερα από δύο δοκιμασμένα στο χρόνο πεδία, τηνοικολογία και τη γεωργία, για να επιδιώξουν λύσεις για έναν πιο υγιεινό κόσμο.
Αν και κάποιοι μπορεί να θεωρούν περίεργο να συμπεριλάβουν τη γεωργία στην οικολογία, θα πρέπει να εξηγήσω ότι οικολογία ορίζεται η επιστήμη που «αντιμετωπίζει την αλληλεπίδραση μεταξύ των οργανισμών και του περιβάλλοντος τους ως ολοκληρωμένου συστήματος».
Τα αγροκτήματα περιέχουν οργανισμούς (π.χ. μικροοργανισμούς εδάφους, σκουλήκια, μέλισσες, ζιζάνια, χόρτα, καλλιέργειες, ζώα, ανθρώπους) καθώς και το περιβάλλον τους (π.χ. τοπία, έδαφος, αέρα, νερό, καιρός και κλίμα). Είναι συνεπώς λογικό να ερευνηθούν και να κατανοηθούν οι σχέσεις μεταξύ όλων αυτών των μερών; Ειδικά σε μια εποχή που όλα φαίνεται να κινούνται ταχύτερα από πριν (σκεφτείτε μέλισσες που εξαφανίζονται , την καταστροφική ξηρασία , τις καταστροφικές πλημμύρες ).
Η σύγχρονη γεωργία είχε μια θεαματική εξέλιξη τον τελευταίο αιώνα . Οι τεχνολογικές εξελίξεις στην αναπαραγωγή φυτικού γενετικού υλικού, την αγρονομία, τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα τον 20ο αιώνα ήταν τεράστιες και βοήθησαν να αντιμετωπιστούν οι σοβαρές ελλείψεις σε τρόφιμα του προηγούμενου αιώνα . Από την άλλη πλευρά, αυτή η επιτυχία μας έδωσε νέα προβλημάτα, μερικά από τα οποία είναι σχεδόν αντίθετα από την έλλειψη τροφίμων: πλεονάσματα τροφίμων, απόβλητα τροφίμων και επιδημία παχυσαρκίας. Ακόμη χειρότερα, πολλές από τις καινοτόμες πρακτικές και τεχνολογίες δημιουργούν άλλα προβλήματα, τα οποία γίνονται πιο απτά, όπως η εκτεταμένη διάβρωση και υποβάθμιση του εδάφους, ζημιές στους υδάτινους πόρους, ατμοσφαιρική ρύπανση, αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, απώλειες στη βιοποικιλότητα και, Γ.Τ.Ο ζιζανιοκτόνα .
Με τον παγκόσμιο πληθυσμό να ανέρχεται σε 8 δισεκατομμύρια , πρέπει επειγόντως να βρούμε τρόπους να καλλιεργούμε τρόφιμα που αποκαθιστούν, αντί να εξαντλούν, τους περιορισμένους πόρους μας και που θα δημιουργούν βιώσιμα και ανθεκτικά οικοσυστήματα. Η επιστήμη της αγρο-οικολογίας αποδεικνύει ότι αυτός είναι ένας εφικτός στόχος
Η αγρο-οικολογία αρχίζει με υγιή εδάφη. Τα υγιή εδάφη υποστηρίζουν τα φυτά παρέχοντας ισορροπία θρεπτικών συστατικών (για παράδειγμα, άζωτο και φώσφορο) και άνθρακα (τροφή για τη διατήρηση των μικροοργανισμών). Έχουν μια υφή που κρατά άφθονο νερό επιτρέποντας την διήθηση του νερού και τη ροή του οξυγόνου βαθιά στις ρίζες. Είναι αρκετά μαλακά για να επιτρέψουν την ανάπτυξη των ριζών, αλλά αρκετά δυνατά για να τα κρατήσουν.
Οι αγρο-οικολόγοι καλλιεργητές χρησιμοποιούν πολλές πρακτικές που θα βρείτε στις βιολογικές καλλιέργειες, αλλά αυτό που τους ξεχωρίζουν είναι ότι σχεδιάζουν για τα χωράφια τους, καλλιέργειες και παραγωγή ζώων με τεχνικές που δε χρησιμοποιούν χημικές ουσίες αλλά αξιοποιούν τα φυτικά απόβλητα και ζωικά απόβλητα εμπλουτίζοντας το έδαφος , η παραγωγή των ζωοτροφών γίνεται τοπικά μειώνοντας το κόστος αλλά και το οικολογικό αποτύπωμα. Χρησιμοποιώντας την βιοποικιλότητα μεαμειψισπορά και συγκαλλιέργεια διατήρούν τη γονιμότητα των χωραφιών τους . Χρησιμοποιούν παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων κατάλληλες για το πολύ-λειτουργικό μοντέλο μιας μορφής ήπιας γεωργίας. Ησυγκαλλιέργεια με βότανα και αρωματικά βοηθάει στο καλύτερο επικονιασμό όλης της καλλιέργειας. Η αύξηση της βιοποικιλότητας του χωραφιού αυξάνει την παραγωγικότητα. Αξιοποιούν καλύτερα το νερόπου δέχονται τα εδάφη τους, και σέβονται το περιβάλλον.
Τάσος Τσακάλης
