ΕΛΙΑ (ΦΡΑΠΕΛΙΑ)
Κατακρίθηκαν, απαξιώθηκαν, χλευάστηκαν και αντιμετωπίστηκαν με φαιδρότητα, μέχρι που απαξιώθηκαν
εντελώς. Σήμερα, τα φύλλα της ελιάς επιστρέφουν δυναμικά, αυτή τη φορά με τη «βούλα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, καθώς διαθέτουν πια επίσημη έγκριση για συγκεκριμένες ενδείξεις.
Πριν από μερικά χρόνια είχε ξεσπάσει σάλος στη χώρα μας με τις δήθεν αντικαρκινικές ιδιότητες των φύλλων της ελιάς. Μετά την αρνητική δημοσιότητα ο κόσμος γύρισε την πλάτη στο προϊόν.
Ομως τα φύλλα της ελιάς αποτελούν ένα πρώτης τάξης ήπιο διουρητικό για χρήσεις σε περιπτώσεις κατακράτησης υγρών και προεμμηνορροϊκού συνδρόμου με σκοπό τη ρύθμιση της λειτουργίας των νεφρών. Με αυτή την ένδειξη Ελληνες επιστήμονες κατάφεραν να τα κατοχυρώσουν στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων. Την ίδια στιγμή υπάρχουν συγγράμματα γαλλικών εξερευνητικών ομάδων που χαρακτηρίζουν τα φύλλα της ελιάς σπουδαίο αντιπυρετικό και αντιβιοτικό.
Επιπλέον, τα τελευταία 40 χρόνια φαρμακευτικά σκευάσματα με βάση τα φύλλα της ελιάς κυκλοφορούν ευρύτατα στη Γερμανία, με ενδείξεις για την υποστήριξη της λειτουργίας του καρδιαγγειακού συστήματος, τη ρύθμιση της χοληστερίνης και την προστασία των αγγείων από τις αθηρωματικές πλάκες, τη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και την αντιδιαβητική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό.
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω δεν έγιναν γνωστά στην ελληνική κοινή γνώμη και λίγοι σήμερα είναι ενήμεροι για τις εξελίξεις, καθώς εκείνο που υπερίσχυσε ήταν η αρνητική δημοσιότητα που δόθηκε στο θέμα της «φραπελιάς» και της φημολογούμενης δράσης της κατά του καρκίνου.
«Το θέμα αντιμετωπίστηκε με μεγάλη φαιδρότητα στην Ελλάδα πριν από χρόνια. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύει φύλλα ελιάς από δέντρα που βρίσκονται μέσα στις πόλεις και παρασκεύαζε ροφήματα αναμένοντας θεραπεία από τον καρκίνο. Αντίθετα, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στην Ιαπωνία τα φύλλα της ελιάς είχαν από χρόνια ενταχθεί στον οργανισμό φαρμάκων. Ετσι, την ώρα που ο θόρυβος για τη “φραπελιά” και η κακή της δημοσιότητα βρίσκονταν στο ανώτατο σημείο τους, επιχειρηματίες από τη γειτονική Τουρκία αντιλήφθηκαν τη σημασία του θέματος, φύτεψαν ελληνικές ποικιλίες ελιάς και μπήκαν δυναμικά στη βιομηχανική παραγωγή τσαγιού από φύλλα ελιάς» λέει ο καθηγητής Δενδροκομίας Αθανάσιος Ρούμπος
