Δε χρειάζεται κανείς να είναι γιατρός και επιστήμονας για να κατανοήσει ότι οτιδήποτε πλέον κάνουμε στο σώμα μας είναι αφύσικο...
Τρώμε τα πάντα (με μέτρο βέβαια) πιστεύοντας ότι το σώμα μας μπορεί να τα διαχειριστεί, μαγειρεύουμε τη τροφή μας στους 200°C, αφήνοντας φρέσκα φρούτα και λαχανικά να σαπίσουν, κλεινόμαστε σε γραφεία και σπίτια που ούτε ήλιος δε μας βλέπει, ενώ από το συνεχές και διατηρητέο άγχος δε κοιμόμαστε ποτέ το βράδυ...
Και όταν έρθει η ώρα και νοσήσουμε κατηγορούμε τα γονίδια μας!
Όχι βέβαια ότι δεν κληρονομούμε ελαττωματικά γονίδια, αλλα οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι το σώμα μας δεν είναι φτιαγμένο για να νοσήσει...
Θα κάνει ότι είναι δυνατόν προκειμένου να μας διατηρήσει ζωντανούς...
Αν διαπιστώναμε από πρώτο χέρι τις μαγικές διεργασίες που συμβαίνουν μέσα στο σώμα μας καθημερινά καθώς αυτό προσπαθεί να προσαρμοστεί και να μας φέρει σε ισορροπία (περιγράφεται ως ομοιόσταση), ίσως θα το εκτιμούσαμε περισσότερο...
Θα κάνει ότι είναι δυνατόν προκειμένου να μας διατηρήσει ζωντανούς...
Αν διαπιστώναμε από πρώτο χέρι τις μαγικές διεργασίες που συμβαίνουν μέσα στο σώμα μας καθημερινά καθώς αυτό προσπαθεί να προσαρμοστεί και να μας φέρει σε ισορροπία (περιγράφεται ως ομοιόσταση), ίσως θα το εκτιμούσαμε περισσότερο...
Και όμως εμείς του φαιρόμαστε σας να είναι ένας σκουπιδότοπος (αν μου επιτραπεί η έκφραση), αφού το γεμίζουμε συνεχώς με σκουπιδοτροφές και αρνητικά συναισθήματα...
Ας κάνουμε όλοι προσωπικά τον απολογισμό μας για ότι λάθος πράττουμε καθημερινά και ας ψάξουμε τρόπους να τα διορθώσουμε (όσα μπορούμε). Κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά αλήθεια δεν αξίζει το σώμα μας έστω και μια προσπάθεια;
