Κατακρίθηκαν, απαξιώθηκαν, χλευάστηκαν και αντιμετωπίστηκαν με φαιδρότητα, μέχρι που απαξιώθηκαν εντελώς. Σήμερα, τα φύλλα της ελιάς επιστρέφουν δυναμικά, αυτή τη φορά με τη «βούλα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, καθώς διαθέτουν πια επίσημη έγκριση για συγκεκριμένες ενδείξεις.
Τα φύλλα της ελιάς αποτελούν ένα πρώτης τάξης ήπιο διουρητικό για χρήσεις σε περιπτώσεις κατακράτησης υγρών και προεμμηνορροϊκού συνδρόμου με σκοπό τη ρύθμιση της λειτουργίας των νεφρών. Με αυτή την ένδειξη Ελληνες επιστήμονες κατάφεραν να τα κατοχυρώσουν στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων. Την ίδια στιγμή υπάρχουν συγγράμματα γαλλικών εξερευνητικών ομάδων που χαρακτηρίζουν τα φύλλα της ελιάς σπουδαίο αντιπυρετικό και αντιβιοτικό.
Επιπλέον, τα τελευταία 40 χρόνια φαρμακευτικά σκευάσματα με βάση τα φύλλα της ελιάς κυκλοφορούν ευρύτατα στη Γερμανία, με ενδείξεις για την υποστήριξη της λειτουργίας του καρδιαγγειακού συστήματος, τη ρύθμιση της χοληστερίνης και την προστασία των αγγείων από τις αθηρωματικές πλάκες, τη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και την αντιδιαβητική δράση στον ανθρώπινο οργανισμό.
Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω δεν έγιναν γνωστά στην ελληνική κοινή γνώμη και λίγοι σήμερα είναι ενήμεροι για τις εξελίξεις, καθώς εκείνο που υπερίσχυσε ήταν η αρνητική δημοσιότητα που δόθηκε στο θέμα της «φραπελιάς» και της φημολογούμενης δράσης της κατά του καρκίνου.
«Το θέμα αντιμετωπίστηκε με μεγάλη φαιδρότητα στην Ελλάδα πριν από χρόνια. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύει φύλλα ελιάς από δέντρα που βρίσκονται μέσα στις πόλεις και παρασκεύαζε ροφήματα αναμένοντας θεραπεία από τον καρκίνο. Αντίθετα, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και στην Ιαπωνία τα φύλλα της ελιάς είχαν από χρόνια ενταχθεί στον οργανισμό φαρμάκων. Ετσι, την ώρα που ο θόρυβος για τη “φραπελιά” και η κακή της δημοσιότητα βρίσκονταν στο ανώτατο σημείο τους, επιχειρηματίες από τη γειτονική Τουρκία αντιλήφθηκαν τη σημασία του θέματος, φύτεψαν ελληνικές ποικιλίες ελιάς και μπήκαν δυναμικά στη βιομηχανική παραγωγή τσαγιού από φύλλα ελιάς» λέει ο καθηγητής Δενδροκομίας Αθανάσιος Ρούμπος
Η Ελαιοευρωπαϊνη στα φύλλα της ελιάς, και άλλα συστατικά τους , κατά τού καρκίνου!
«Αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ουσίες του ελαιολάδου και των φύλλων της ελιάς και η συμβολή τους στην υγεία του ανθρώπου
Χημικά χρονικά : γενική έκδοση
Pages 25 - 28
Volume 71
Issue 9
Year 2009
Organization Πανεπιστήμιο Αθηνών
Abstract Η εργασία αυτή αναφέρεται στις αντιοξειδωτικές πολυφαινόλες και άλλων συστατικών του ελαιολάδου και των φύλλων της ελιάς, και τις φυσιολογικές επιπτώσεις των φύλλων της ελιάς, και τις φυσιολογικές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου. Το ελαιόλαδο και οι ελιές είναι γνωστό από πολυάριθμες έρευνες ότι έχουν ευεργετικές ιδιότητες στην υγεία μέσω της Μεσογειακής διατροφής . Το ελαιόλαδο περιέχει αρκετά χημικά συστατικά, όπως:
Την ελαιοευρωπεΐνη, την τυροσόλη, την υδροξυτυροσόλη, το σκουαλένιο και άλλες πολυφαινολικές ενώσεις, και βιταμίνη Ε (α-τοκοφερόλη) με αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες.
Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται οι σημαντικότερες βιολογικές, κλινικές και επιδημιολογικές έρευνες που δείχνουν ότι η κατανάλωση ελαιολάδου και ελιών μέσω της διατροφής συμβάλλουν στη μείωση των καρδιαγγειακών ασθενειών και ορισμένων κακοηθειών νεοπλασιών.”
Η αντιμετώπιση του καρκίνου με εκχύλισμα από φύλλα ελιάς δεν ήταν κάτι πρωτοφανές. Έχει προϊστορία!
Ο ιατρός Δημήτρης Λαμπρόπουλος από την Πάτρα, ήδη από το 1960, είχε πειραματιστεί και είχε πολλές επιτυχίες, με καρκινοπαθείς που είχαν εξαντλήσει κάθε ελπίδα, με τις συμβατικές θεραπευτικές μεθόδους.
Ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά θεραπευμένων είχε όταν οι ασθενείς έπιναν τον χυμό από φύλλα ελιάς ενώ βρίσκονταν σε κάποιο από τα αρχικά στάδια της νόσου!
Γνωστοποίησε τα συμπεράσματά του στις αρμόδιες ελληνικές αρχές, από έρευνες που ο ίδιος είχε κάνει σε πειραματόζωα, Τα στοιχεία των πειραμάτων του τα είχε στείλει και στο αντικαρκινικό ινστιτούτο τού Μέριλαντ ΗΠΑ. Από το τελευταίο πήρε την απάντηση ότι πράγματι η μέθοδος με τα φύλλα της ελιάς ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, και συντελεί στην θεραπεία της λευχαιμίας!
Όμως ποτέ δεν επιχορηγήθηκε μια μεγαλύτερη και πληρέστερη έρευνα, ώστε να γίνει επαλήθευση ή μή των συμπερασμάτων του με επανάληψη των πειραμάτων του.