Ο μύθος λέει πως κάποτε έπιασε φωτιά στη ζούγκλα κι όλα τα ζώα άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητα και να λουφάζουν κοντά σε μια λίμνη.
Μόνο το κολιμπρί βουτούσε στο νερό σαν πυροσβεστικό αεροπλάνο και με το ράμφος του μετέφερε νερό προσπαθώντας να σβήσει τη φωτιά.
Τα υπόλοιπα ζώα που παρακολουθούσαν αμέτοχα την καταστροφή το κοιτούσαν σαστισμένα κι αποχαυνωμένα.
Τότε ο ελέφαντας φωνάζει στο κολιμπρί πως είναι μάταιο αυτό που κάνει και πως δεν πρόκειται να σβήσει τη φωτιά.
Το κολιμπρί τότε του απαντά:
- "Εγώ, κάνω αυτό που μου αναλογεί... Εσύ θα κάνεις τίποτα... ή μόνο θα με κρίνεις";
Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας μας πρέπει να αναλαμβάνει το μέρος της ευθύνης που του αναλογεί και να πράττει τα δέοντα... Αν όλοι πούμε "τίποτα δε σώζεται" και μείνουμε αδρανείς και άπραγοι, εννοείται ότι δε θα σωθεί τίποτε...
Ο Καζαντζάκης, κάπου έγραφε:
"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ θα φταίω.
(Ανώνυμος εκπαιδευτικός)
Λευτερης Παπαεμμανουηλ