Γιατί κατηγορούμε τον καιρό (ζέστη, κρύο, υγρασία, συννεφιά κλπ.), τη δουλειά μας, ή το άγχος που μας πιέζει ασφυχτικά, και δεν κατηγορούμε τον ίδιο μας τον εαυτό για τις λαθεμένες κι αφύσικες συνθήκες ζωής;
Γιατί δεν προσπαθούμε να εναρμονίσουμε τον τρόπο ζωής μας με κείνον που μας υποδεικνύει η Φύση;
Γιατί πιστεύουμε ότι στον αγώνα ενάντια στη Φύση εμείς, οι παραβάτες των Νόμων της, θα είμαστε οι νικητές;
Αφού το σώμα μας είναι πλασμένο και ρυθμισμένο να λειτουργεί σύμφωνα με κάποιους κανόνες, κάποιους Νόμους.
Γιατί λοιπόν παραπονούμαστε για την ανωμαλία ή τον πόνο ή την αρρώστια που έρχεται σε μας, όταν δεν συμμορφωνόμαστε με τους «κανόνες» του παιχνιδιού της Φύσης;
Αν εμποδίσουμε το μηχανισμό ενός ρολογιού να κάνει κάποια κίνηση, είναι δυνατό να μας δείξει σωστά την ώρα;
Ασφαλώς όχι. Αν όμως αφαιρέσουμε το εμπόδιο, θ’ αρχίσει να λειτουργεί και πάλι σωστά, όπως το προγραμμάτισε ο ρολογάς. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι κι αυτός ένα ρολόι που δουλεύει σωστά, όταν δεν τον εμποδίζουμε. Η σωστή λειτουργία του προϋποθέτει οπωσδήποτε σωστή και υγιεινή τροφή, για να μπορέσει να πάρει τη δύναμη και την ενέργεια για να λειτουργήσει.
Διατροφή μικρής θρεπτικής αξίας και άχρηστης και βλαβερής ποιότητας, όχι μόνο ελαττώνει τη φυσική δύναμη του οργανισμού, αλλά βλάπτει και τις φυσιολογικές λειτουργίες των οργάνων του. Δεν αναπληρώνει τις χαμένες δυνάμεις του οργανισμού, δεν αναπαραγάγει τα φθαρμένα κύτταρα και τους ιστούς, αλλά, το χειρότερο, επιβραδύνει την ανάπτυξη και φέρνει τον μαρασμό στα όργανα. Το κακό άρχισε. Στο χέρι μας είναι να το σταματήσουμε. Χρειάζεται θέληση κι απόφαση. Σβήστε το κακό παρελθόν, κοιτάξτε μόνο το μέλλον.
Αν συνεχίσουμε το λαθεμένο τρόπο ζωής και μιας κι η ποιότητα του περιβάλλοντος συνεχώς χειροτερεύει (λόγω πληθυσμιακής συσσώρευσης στις πόλεις κυρίως, και λόγω των αλόγιστων καταναλωτικών προτύπων και καθημερινών μας συνηθειών), το κακό που προξενούμε στον οργανισμό μας μεγαλώνει, ο «θυμός» του οργανισμού μας μεγαλώνει και κάποια μέρα - που δεν θ’ αργήσει νά ρθει - θα φανερώσει την αντίδρασή του με την ενόχληση, τον πόνο, την ασθένεια ή ακόμη και το θάνατο.
Η Φύση έχει τους Νόμους της. Θέλει να τηρούνται χωρίς καμιά παρέκκλιση ή παραβίαση. Ανταμείβει με υγεία τους υπάκουους, τιμωρεί με αρρώστια τους παραβάτες. Δέχεται πάλι στην αγκαλιά της σαν φιλόστοργη μάνα τα μετανοιωμένα παιδιά της.
Η Φύση αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σαν υπάκουους και παραβάτες των Νόμων της, και δεν την ενδιαφέρει το επάγγελμα, η οικονομική κατάσταση, η εθνικότητα. Δεν την ενδιαφέρει το φύλο ή η ηλικία ή οι θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Το στομάχι μας χωράει μια ορισμένη ποσότητα τροφής. Μπορεί να δουλέψει φυσιολογικά όταν δεν το παραφορτώνουμε. Στην αντίθετη περίπτωση αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες: αδιαθεσία, βαρυστομαχιά, ανησυχία, δυσκολία στη χώνευση.
Ο οργανισμός μας χρειάζεται νερό κι αέρα για να ζήσει. Αν του στερήσουμε τον αέρα, θα πάψει αμέσως να λειτουργεί και θα πεθάνει. Αν του στερήσουμε το νερό, θα ζήσει για λίγο και μετά θα πεθάνει. Αυτά είναι μερικά παραδείγματα που φανερώνουν τις συνέπειες που έχει κάποια παραβίαση ενός Νόμου της Φύσης.
Η ανησυχία, η αδιαθεσία, ο πόνος κι η ασθένεια είναι ο κώδωνας κινδύνου. Είναι η προειδοποίηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Είναι μια απόδειξη ότι η ζωή μας παραβιάζει κάποιον ή κάποιους Νόμους (απαράβατους) της Φύσης. Αλλά τι κάνει ο σύγχρονος άνθρωπος μόλις νιώσει ενόχληση ή πόνο; Τι κάνει όταν ο πόνος εξελιχθεί σε ασθένεια;
Εδώ τη... λύση τη δίνει η σοφία και η πρακτική της Κλασικής Ιατρικής. Παίζει το ρόλο της και η διαφήμιση των έμπειρων πωλητών των φαρμακοβιομηχανιών. Μετά απ’ τον εντοπισμό και τη διάγνωση του ασθενούντος οργάνου ή μέλους του σώματος, δίνεται η ιατρική συνταγή για τα φάρμακα. Τα φάρμακα, που κάθε άλλο παρά καλό μπορούν να κάνουν. Κουκουλώνουν τον πόνο κι αδιαφορούν για την αιτία που τον προκάλεσε. Και να ήταν μόνον αυτό...
Όχι! Προχωράμε και παραπέρα. Ο οργανισμός μας δηλητηριάζεται, συνηθίζει την παρουσία τους μέσα του, ανατρέπεται η φυσιολογική λειτουργία των οργάνων της πέψης, της κυκλοφορίας, της απέκκρισης και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για κάποια άλλη βλάβη.
Αλλά δεν είναι δύσκολο νά καταλάβουμε ποια είναι η πραγματική ταυτότητα των φαρμάκων. Αν σ’ ένα απόλυτα υγιή οργανισμό χορηγήσουμε κάποιο φάρμακο, τότε η εσωτερική του ισορροπία ανατρέπεται και νοσεί. Ιδού λοιπόν η χρησιμότητα των φαρμάκων!!!
Τα φάρμακα δεν γιατρεύουν ούτε προλαβαίνουν την εκδήλωση κάποιας ασθένειας, αλλά προετοιμάζουν το έδαφος για την καταστροφή του οργανισμού. Μόνοι μας δίνουμε την άδεια για την κατεδάφιση του οικοδομήματος της υγείας μας.
Ακόμη και το πιο αθώο φάρμακο (φαινομενικά τουλάχιστον) είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Έχει αντίκτυπο σε κάποια κατεύθυνση μέσα στον οργανισμό που δεν μπορούμε να προβλέψουμε ή θεωρούμε ότι η βλάβη είναι ασήμαντη μπρος στην προσωρινή μας ανακούφιση.
Η πρόχειρη κι αλόγιστη χορήγηση και λήψη κάποιου φάρμακου μπορεί να μετατρέψει κάποια αρρώστια ή κάποιο σύμπτωμα σε χρόνια κατάσταση που θα μας βασανίζει μέχρι το τέλος της ζωής μας.
Μόνο οι φυσικές δυνάμεις του οργανισμού μας μπορούν με σιγουριά και τελειότητα να μας βοηθήσουν να γιατρευτούμε.
Βλάβη στον οργανισμό και κλονισμό της φυσιολογικής λειτουργίας του δεν προκαλούν μόνο τα φάρμακα αλλά και οι εγχειρήσεις της Κλασικής Ιατρικής. Η αφαίρεση ή η επέμβαση με το νυστέρι σε κάποιο όργανο δεν είναι αθώα. Έχει κι αυτή τις συνέπειές της. Ανατρέπει την εσωτερική ισορροπία του οργανισμού με απρόβλεπτες συνέπειες για την υγεία του.
Ακόμη κι οι γιατροί της Κλασικής Ιατρικής παραδέχονται ότι οι περισσότερες εγχειρήσεις που γίνονται δεν θα έπρεπε να γίνονται.
Γιατί όμως και μετά την εγχείρηση ο οργανισμός προσπαθεί να γιατρευτεί και να επανέλθει στη φυσιολογική του λειτουργία; Η απάντηση είναι πως από μόνος του ο ανθρώπινος
οργανισμός έχει την τάση να γιατρεύεται, και στην περίπτωση αυτή εντείνει τις δυνάμεις του, βάζει τα δυνατά του για να ξεπεράσει το εμπόδιο της αφαίρεσης κάποιου όργανου.
Ο οργανισμός μας έχει τη δυνατότητα του «αυτοκαθαρισμού» από τις άχρηστες ουσίες και για αυτοδιορθώσεις στις διάφορες φυσιολογικές και μη φθορές του. Εμείς δίνουμε τα κατάλληλα υλικά κι ο οργανισμός μας τα χρησιμοποιεί με το δικό του τρόπο, τον μοναδικό τρόπο.
Η κατάσταση του οργανισμού μας εξαρτάται από το τι τρώμε, πότε το τρώμε, πώς το τρώμε. Πολύ σοφά λοιπόν κάποιος διακεκριμένος θεράπων της Φυσικής Αφαρμάκου Θεραπευτικής είπε: «Είμαστε αυτό που τρώμε».
Πάντως η τροφή δεν λύνει το πρόβλημα της θρέψης και της διατήρησης του υγιόύς οργανισμού. Δεν είναι λογικό να δεχθούμε ότι, αν τροφοδοτούμε τον οργανισμό με μεγάλη ποσότητα ενός είδους τροφής και του στερούμε όλα τ’ άλλα είδη θα διατηρήσουμε την υγεία. Οι ελλείψεις σε άλλες θρεπτικές ουσίες δεν μπορούν ν ’ αναπληρωθούν με τη μεγάλη ποσότητα μιας συγκεκριμένης θρεπτικής ουσίας.
Μπορούμε να χτίσουμε ένα σπίτι δίνοντας στον οικοδόμο μόνο τούβλα και νερό σε μεγάλες ποσότητες; Τ’ άλλα υλικά που χρειάζονται για την τελειοποίηση του σπιτιού μπορούν ν ’ αναπληρωθούν μόνο με τα τούβλα και το νερό που του δώσαμε παραπάνω απ’ ό,τι χρειαζόταν; Φυσικά όχι. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στον ανθρώπινο οργανισμό.
Χρειάζεται κάποιο σχέδιο, κάποιο μοντέλο, για την τροφοδότησή του με τις κατάλληλες τροφές, που θα του εξασφαλίσουν τη σωστή κι εύρυθμη λειτουργία του.
Σωστή και υγιεινή τροφή, νερό, αέρας, ήλιος και σωματική ταχτική άσκηση, είναι τ’ απαραίτητα στοιχεία για τη σωστή και υγιεινή ζωή. Η παχυσαρκία δεν δηλώνει και σωστή διατροφή. Το πάχος στον οργανισμό ευνοείται από ορισμένα θρεπτικά συστατικά που παίρνονται σε αφθονία, αλλά η έλλειψη των άλλων συστατικών δεν παύει να δηλώνει την παρουσία της με την εμφάνιση πόνων, ανωμαλιών, ή και ασθενειών σε κάποια όργανα. Για να έχουμε ελαττωματικά π.χ. δόντια ή μειωμένη όραση, κάποια στοιχεία θα λείπουν από τον οργανισμό μας. Αυτά δεν τ’ αντικαθιστά η υπερβολική συσσώρευση λίπους, που προκαλείται απ’ την υπερτροφία και τη μονόπλευρη (λαθεμένη) διαιτητική μας συνήθεια.
Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι την ποιότητα των θρεπτικών ουσιών που μας δίνει η ίδια η Φύση δεν μπορεί να την κατασκευάσει η τεχνολογία κι η εμπειρία μιας βιομηχανίας τροφίμων. Η Φύση έχει τη συνταγή και διαθέτει τη μαστοριά. Εμείς προσπαθούμε να την αντιγράψουμε. Η επιτυχία μας είναι περιορισμένη κι ασήμαντη.
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου πιστεύουμε ότι δίνουμε τις βασικές κατευθύνσεις για έναν καλύτερο τρόπο ζωής, βασισμένο απόλυτα στους κανόνες και τους Νόμους της Φύσης. Έγινε ιδιαίτερη προσπάθεια να καλύψουμε ένα πλατύ φάσμα θεμάτων που «καίνε» τον άνθρωπο σήμερα. Προσπαθήσαμε, και ελπίζουμε ότι το καταφέραμε, να συνδυάσουμε την απλότητα των εννοιών και την ποικιλία των επιστημονικών όρων, που αναπόφευκτα χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που χαρακτηρίζει το βιβλίο αυτό είναι ότι οι έννοιες έχουν αναπτυχθεί από έναν συγγραφέα που έχει την πείρα στα θέματα της Φυσικής Αφαρμάκου Θεραπευτικής λόγω πολύχρονης κι επιτυχημένης καριέρας στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Σε σένα λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη, ευχόμαστε καλή μελέτη και καλή υγεία!
Δρ. ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΜΑΝΩΛΙΔΗΣ
Ειδικός Οστεοπαθολόγος, Χειροπράκτωρ
και θεράπων της Φυσικής Αφαρμάκου
Θεραπευτικής.
----------------------------------------------------------------
Εισαγωγή του βιβλίου “Φυσική Αφάρμακος Θεραπευτική” - 1986 - του Ευστράτιου Μανωλίδη...
Ανδρέας Καραβιώτης