Λογικά την εθνική καμπάνια των εκατομμυρίων του “Μένουμε Σπίτι”, θα ακολουθήσει μια παγκόσμια καμπάνια δισεκατομμυρίων του “Επιστρέφουμε στην Κανονικότητα”.
Όσοι ασχολείστε με το Μάρκετινγκ καλό είναι να πάρετε τη σχετική θέση για τον χορό των χρημάτων που σύντομα θα ξεκινήσει. Οι υπόλοιποι ας αναλογιστούν λίγο τι σημαίνει Κανονικότητα.
Όσοι ζούνε σε μεγάλα αστικά κέντρα που ισχύει το lockdown, βιώνουν ανεπανάληπτες στιγμές. Οι δρόμοι είναι άδειοι και όσοι πηγαίνουν στη δουλειά τους, πραγματικά απολαμβάνουν τη διαδρομή. Βλέπεις οικογένειες να κάνουν βόλτα στο δρόμο, όπως στον καλοκαιρινό απογευματινό περίπατο στην ακροθαλασσιά. Εκατοντάδες άνθρωποι αθλούνται χωρίς να κινδυνεύουν από τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Απολαμβάνουν τη δύση και την ανατολή του Ήλιου, συνοδεία υπέροχων τιτιβισμάτων. Αναπνέουν καθαρό αέρα. Ξυπνάνε χωρίς τον ήχο του ξυπνητηριού και επιτέλους οργανώνουν το νοικοκυριό τους. Τα παιδιά έχουν την αγκαλιά των γονιών τους και δεν γκρινιάζουν. Το εθνικό σύστημα υγείας έχει φροντίσει να στηρίξει τους ασθενείς με τον καλύτερο τρόπο που διαθέτει. Δημοτικές και κρατικές δομές θα στηρίξουν τις ανάγκες, αν χρειαστεί κάτι έκτακτο. Όλοι έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Φυσικά εκεί έξω αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει ένας αόρατος εχθρός, φοβάσαι για αυτό, αλλά όπως και για όλα τα υπόλοιπα έχεις αναθέσεις σε άλλους την ασφάλειά σου και λογικά σύντομα θα μπορείς με ένα χάπι ή μια ένεση να φοβάσαι ακόμη λιγότερο.
Όμως νιώθεις ότι σου λείπει κάτι. Κάτι που ακόμη και σε αυτές τις ιδανικές συνθήκες που ζεις (άλλωστε εσύ δεν επέλεξες να ζεις έτσι;), δεν σε αφήνει να ησυχάσεις και να το “απολαύσεις”. Το βλέπεις στους απλήρωτους λογαριασμούς που έρχονται, λες και από ένα μακρινό παρελθόν, και σκέφτεσαι: " Καλά είναι δυνατόν; Αυτοί ακόμη στέλνουν λογαριασμούς;". Είναι το χρήμα. Είναι η κατανάλωση που χρησιμοποιούσες τόσα χρόνια για να είσαι “ευτυχισμένος” και “κανονικός” σε ένα κόσμο που δεν σου έδινε καμία άλλη δυνατότητα. Είναι η δύναμη της εξουσίας που έχασες, τώρα που οι μόνοι χρήσιμοι είναι οι υπάλληλοι του σουπερμάρκετ, ο φούρναρης, οι ιατροί/νοσηλευτές, οι υπάλληλοι καθαριότητας, οι οδηγοί, οι αγρότες, οι τεχνικοί υπάλληλοι των υποδομών τηλεπικοινωνιών. Είναι η αξία της ιδιοκτησίας που νοίκιαζες. Είναι η αξία της γης όπου φιλοξενούσες τουρίστες. Και είναι αυτό το χρήμα, που τώρα ίσως για λίγο κατάλαβες ότι δεν έχει καμία πραγματική αξία για τη ζωή. Μόνο για λίγο όμως, γιατί πολύ σύντομα όλοι αυτοί που το έχουν σε μεγάλες ποσότητες, θα επενδύσουν τεράστια ποσά για να σε πείσουν να συνεχίσεις να ζεις για να το κυνηγάς και να το αναπαράγεις, ώστε να καταλήξει πάλι στις τσέπες του 5%.
Μια μόνο στιγμή λοιπόν στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας, για να αναλογιστούμε, ποια είναι η αξία της ζωής, πριν επιστρέψουμε λίαν συντόμως στην κανονικότητα της αξίας (του χρήματος). Και φυσικά ο κόσμος δεν θα αλλάξει, μπορούμε όμως να αλλάξουμε εμείς (;).
Georgios Damilakos