Συχνά αναρωτιέμαι τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή ,
να ξέρω ,να έχω, η να νιώθω?
Ίσως είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσουμε εντελώς ,άλλα τι έχει προτεραιότητα ,η γνώση μας,τα λεφτά μας,
η τα συναισθήματα μας ?
Προσωπικά πιστεύω ότι τα συναισθήματα και οι συγκινήσεις είναι ο βασικότερος τομέας στη ζωή μας, ωστόσο προτιμούμε να υπογραμμίζουμε την απόκτηση των υλικών αγαθών και την εξειδίκευση που έχουμε,τονίζοντας τα, όχι μόνο στο περιβάλλον , αλλά ακόμα και μέσα στα σπίτια μας.
Από την άλλη ,οι άνθρωποι που παθαίνουν νευρική κατάρρευση δεν είναι πάντα αυτοί που δεν διαθέτουν μόρφωση,πολύ συχνά είναι απόλυτα ικανοί και άσσοι σ`αυτό που κάνουν.
Οι άνθρωποι επίσης που παίρνουν χάπια για να αντιμετωπίσουν την ζωή,μπορεί να έχουν και μεγάλη περιουσία.
Ξεκινώντας λοιπόν από την αρχή, ότι όλοι μέσα μας, έχουμε την ανάγκη να είμαστε ευτυχισμένοι ,δυστυχώς όμως ,μόνο προσπαθώντας να ταιριάξουμε τον εαυτό μας, μέσα στις επιθυμίες και στις κοινωνικές θέσεις, που μας έχουν επιβάλλει.
Η μεγάλη ειρωνεία όμως είναι ότι δεν υπάρχει δρόμος για την ευτυχία ,η ίδια είναι ο δρόμος.
Είναι η εσωτερική μας στάση και η ικανότητα μας να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα που συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας.
Η πραγματικότητα μας διδάσκει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σπαταλούν την ζωή τους αναζητώντας την ευτυχία ,την ασφάλεια και την αγάπη,και δεν συνειδητοποιούν ποτέ, ότι όλα αυτά θα τα είχαν αν έπαυαν να τα αναζητούν με αγωνία .
Όποιος κυνηγάει την αγάπη ,δεν την αγγίζει ποτέ. Πρέπει να αφήσει κανείς την ίδια την αγάπη να τον κυνηγήσει.
Αν ζητάς την ασφάλεια, θα νιώθεις πάντα ανασφαλής.
Αν κυνηγάς τα λεφτά ,ποτέ δεν θα νιώθεις ότι έχεις αρκετά.
Να κυνηγάς την ευτυχία ,μετρώντας όχι μόνο τις χαρές αλλά και τις λύπες της ζωής, αυτή είναι μια θαυμαστή ικανότητα για να μπορείς να απολαμβάνεις την ζωή,ακόμα και σε περιπτώσεις που οι άλλοι διαλέγουν την παραφροσύνη και την δυστυχία.
Η ζωή είναι ωραία και η ευτυχία είναι μέσα σου, μην την ψάχνεις, μην την κυνηγάς, έτσι χάνεις το παιχνίδι που λέγεται ζωή.
Ευαγγελία Παπαγιάννη
Πηγή