Στη φυσιολογία της άσκησης, καθώς επίσης και της μυϊκής ανάπτυξης, συμμετέχουν πολλές διαφορετικές ορμόνες. Αδρεναλίνη- επινεφρίνη, κορτιζόλη, ινσουλίνη, γλουκαγόνη, τεστοστερόνη, σωματοτροπίνη, θυροξίνη, αλδοστερόνη, προλακτίνη, ωχρινοτρόπος ορμόνη, αντιδιουρητική ορμόνη, ερυθροποιητίνη.
Η κάθε μια παίζει το ρόλο της, αλλά πολλές μεταξύ τους αλληλεπιδρούν βιοχημικά ώστε να επιτευχθεί το τελικό αποτέλεσμα.
Η κορτιζόλη είναι στα ανώτερα επίπεδα το πρωί,το ίδιο με την τεστοστερόνη.
Η σωματοτροπίνη έχει μέγιστη συγκέντρωση κατά το βραδινό .
Το πρωί με την έγερση η ινσουλίνη είναι στα χαμηλότερα επίπεδα, με τη γλουκαγόνη στα υψηλοτέρα.
Η κορτιζόλη είναι καταβολική, η αυξητική ορμόνη αναβολική, όπως και η τεστοστερόνη.
Η ινσουλίνη προάγει τη λιπογένεση, ενώ η γλυκαγόνη την εμποδίζει.
Η παραγωγή αυξητικής ορμόνης προϋποθέτει χαμηλή ινσουλίνη και υψηλή γλυκαγόνη, δηλαδή όταν πεινάμε.
Η παρουσία ινσουλίνης εμποδίζειτην έκκριση σωματοτροπίνης, μετά την προπόνηση όταν παίρνουμε απλό υδατάνθρακα.
Η τεστοστερόνη αυξάνει με τη στύση, ενώ η αυξητική ορμόνη με τις πολυαρθρικές ασκήσεις.
Η κορτιζόλη παράγεται με την έντονη άσκηση και καταστέλλεται με την ινσουλίνη.
Η κορτιζόλη είναι απαραίτητη για τις αρθρώσεις και το μυοσκελετικό καταστέλλοντας τη φλεγμονή μέσω της παρουσίας των προσταγλανδινών.
Η παρουσία της φλεγμονής είναι ευεργετική στη μυϊκή ανάπτυξη, αφού εκεί βασίζεται η ανάπλαση και η ανάπτυξη της κατεστραμμένης μυϊκής ίνας.
Συνεπώς τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα μας ανακουφίζουν από τον πόνο, αλλά μας «κανιβαλίζουν».
Γ. Τουλιάτος
Πηγή