*Η μετάφραση είναι ηλεκτρονική....
Χρήση ακεταμινοφαίνης στην πρώιμη παιδική ηλικία: Ποιες είναι οι αποδείξεις;
Παρά τα συντριπτικά στοιχεία εναντίον του, οι επαγγελματίες του τομέα της ιατρικής εξακολουθούν να συστήνουν τα παιδιά Tylenol (acetaminophen) ή Panadol (paracetamol), καθιστώντας το σημαντικό για τους γονείς να εκπαιδεύονται. Ως εκ τούτου, είμαστε ενθουσιασμένοι σήμερα με τον ερευνητή του Πανεπιστημίου του Δίκελ, William Parker, Ph.D., που συνοψίζει τα στοιχεία για τη χρήση ακεταμινοφαίνης σε παιδιά για τους αναγνώστες μας. Παρακαλώ λάβετε αυτές τις πληροφορίες στα χέρια όλων των γονέων και των γονέων που γνωρίζετε!
William Parker, Ph.D.
Duke University
Τον Μάρτιο του 2017, οι κλινικοί ιατροί και οι επιστήμονες από το Δούκα, το Χάρβαρντ και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο δημοσίευσαν μια κρίσιμη ανασκόπηση περιγράφοντας μια λιωμένη απόδειξη που υποδηλώνει ότι η χρήση ακεταμινοφαίνης από τη γέννηση έως την πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να είναι υπεύθυνη για μια ποικιλία νευροαναπτυξιακών προβλημάτων στα παιδιά, , ή ακόμα και τις περισσότερες περιπτώσεις αυτισμού.
Η ανασκόπηση από την ομάδα Duke / Harvard / Colorado είναι ελεύθερα διαθέσιμη στο διαδίκτυο .
Έχει επίσης συνοψιστεί ηλεκτρονικά, τόσο γραπτώς όσο και σε μισή ώρα διάλεξη.
Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι συναρπαστικά. Αν η ακεταμινοφαίνη ήταν ένα σύγχρονο φάρμακο, δεν θα το είχε καταφέρει ποτέ από τη σημερινή διαδικασία έγκρισης φαρμάκων. Προκαλεί μόνιμη νευρολογική βλάβη όταν χορηγείται σε πειραματόζωα, ιδιαίτερα αρσενικά. Αυτή η διαπίστωση μόνη της θα αποτελέσει εμπόδιο στη διαδικασία έγκρισης των φαρμάκων σήμερα, αλλά η ακεταμινοφαίνη προηγήθηκε του σύγχρονου συστήματος διασφαλίσεων. Καμία μελέτη δεν έχει δείξει ότι η ακεταμινοφαίνη είναι ασφαλής για τη νευρική ανάπτυξη σε ανθρώπινα μωρά και η μελέτη Schultz, που περιγράφεται παρακάτω, λέει ότι είναι πολύ επικίνδυνη. Επιπλέον, ορισμένες «ανωμαλίες» στη βιβλιογραφία είναι σύμφωνες με την άποψη ότι η έκθεση σε ακεταμινοφαίνη μετά τη γέννηση προκαλεί αυτισμό. Η περιτομή συνδέεται, για παράδειγμα, με περισσότερο από 50% μεγαλύτερο ποσοστό του αυτισμού. Φαίνεται επίσης ότι η Κούβα, χώρα χωρίς ακεταμινοφαίνη, έχει πολύ, πολύ χαμηλό ποσοστό αυτισμού. Περισσότερες από μισή δεκάδα άλλων ανεξάρτητων παραγόντων υπάρχουν και βρίσκονται εύκολα στους παραπάνω συνδέσμους.
Εάν η υπόθεση αυτή είναι σωστή, τότε η ανθρωπότητα και η σύγχρονη ιατρική αντιμετωπίζουν μια καταστροφική καταστροφή. Αλλά, αν είναι σωστό, τότε η επιδημία του αυτισμού μπορεί να σταματήσει. Αυτή η υπόθεση του Δούκα / Χάρβαρντ / Κολοράντο είναι πραγματικά ένα δίκοπο σπαθί.
Η ιδέα ότι η χρήση ακεταμινοφαίνης σε μωρά και παιδιά συνδέεται με την επαγωγή του αυτισμού δεν είναι καινούργια. Ο Steve Schultz δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο σχετικά με αυτό το θέμα , βρίσκοντας μια 20-πλάσια αύξηση στον επαναρυθμισμένο αυτισμό που σχετίζεται με τη χρήση ακεταμινοφαίνης μεταξύ 12 και 18 μηνών (προσαρμοσμένος λόγος πιθανοτήτων συσχέτισης = 20,9, p = 0,031). Ναι, 20 φορές αύξηση, όχι αύξηση κατά 20%. Το έγγραφο αυτό θα είναι μια δεκαετία παλιά το 2018, αλλά έχει αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό. Και μια σημαντική ποσότητα μεταγενέστερων πληροφοριών, που εξετάστηκε από την ομάδα του Δούκα / Χάρβαρντ / Κολοράντο, έχει επίσης αγνοηθεί.
Αυτό το άρθρο θα εξετάσει τις πληροφορίες σχετικά με το γιατί η σύνδεση μεταξύ του αυτισμού και της χρήσης ακεταμινοφαίνης κατά την πρώιμη παιδική ηλικία έχει αγνοηθεί. Και τότε θα εξετάσουμε τις επιλογές που έχουν οι γονείς και οι κλινικοί γιατροί.
Γιατί η σχέση μεταξύ χρήσης ακεταμινοφαίνης από τη γέννηση μέχρι την πρώιμη παιδική ηλικία αγνοήθηκε;
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η σχέση μεταξύ του αυτισμού και της χρήσης ακεταμινοφαίνης μεταξύ της γέννησης και της πρώιμης παιδικής ηλικίας έχει αγνοηθεί.
ΛΟΓΟΣ # 1: Πρώτον, οι κλινικοί ιατροί που αναγνωρίστηκαν ως ειδικοί, συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιατρικών, λένε ότι η ακεταμινοφαίνη είναι ασφαλής για βρέφη, βρέφη και παιδιά. Αξιολόγησα το λόγο για αυτό και έγραψα για αυτό στο GreenMedinfo. Σε αυτό το άρθρο, επισημαίνω ότι υπάρχουν πολλοί αληθινοί εμπειρογνώμονες, αλλά συνήθως δεν είναι αυτοί που λαμβάνουν συνέντευξη για άρθρα που μπορείτε να βρείτε ηλεκτρονικά. Περιγράφω επίσης τις αλληλεπιδράσεις μου με αρκετούς εμπειρογνώμονες ευρέως αναφερόμενους. Νομίζω ότι θα βρείτε αυτές τις αλληλεπιδράσεις εκπληκτικές. Η ουσία είναι ότι είναι φυσικά αδύνατο για τους γιατρούς να γνωρίζουν όλες τις τελευταίες έρευνες για κάθε φάρμακο που χορηγούν. Δεν είναι πραγματικά η δουλειά τους. Στηρίζονται σε «πρότυπα πρακτικής» για την καθημερινή λειτουργία τους, όχι στη γνώση τους για την τρέχουσα βιβλιογραφία. Η σύγχρονη ιατρική δεν προοριζόταν ποτέ να εξαρτάται από την ικανότητα κάθε ιατρού να ταξινομεί τα εκατομμύρια των δημοσιεύσεων που δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Θα ήταν κυριολεκτικά αδύνατο για κάθε γιατρό να ταξινομήσει όλα αυτά. Για να θέσω τα πράγματα στο πλαίσιο, εγώ και μια ομάδα άλλων επιστημόνων και γιατρών,
ΛΟΓΟΣ # 2: Ένας δεύτερος λόγος ότι τα στοιχεία που συνδέουν τον αυτισμό και τη χρήση ακεταμινοφαίνης μεταξύ της γέννησης και της πρώιμης παιδικής ηλικίας αγνοούνται είναι ότι αυτή η υπόθεση είναι απλώς μία από τις πλημμύρες άλλων υποθέσεων. Γιατί να δώσετε πίστη σε αυτό; Πολλοί παράγοντες συνδέονται με τον αυτισμό και οι ειδικοί δεν μπορούν να συμφωνήσουν ακόμη και αν υπάρχει επιδημία. Αντιμετωπίζουμε αυτή την άποψη στην αρχική μας ανασκόπηση και σε περίληψη στο διαδίκτυο. Με λίγα λόγια, ο ρυθμός του αυτισμού φαίνεται πραγματικά να αυξάνεται δραματικά και σχετίζεται με κάτι που ονομάζεται «οξειδωτικό στρες». Αυτή η σχέση με το οξειδωτικό στρες περιπλέκει το θέμα λίγο, επειδή το οξειδωτικό στρες μπορεί να προκληθεί από πολλούς παράγοντες που γίνονται πιο διαδεδομένη στη σύγχρονη κοινωνία. Αλλά ταυτόχρονα, η συσχέτιση μεταξύ του αυτισμού και του οξειδωτικού στρες επίσης απλοποιεί δραματικά το ζήτημα του αυτισμού, διότι γνωρίζουμε ότι το οξειδωτικό στρες προκαλεί δυσκολία στον μεταβολισμό της ακεταμινοφαίνης. Έτσι, η σχέση μεταξύ του αυτισμού και της έκθεσης σε ακεταμινοφαίνη κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας παρουσία οξειδωτικού στρεςεξηγεί μια τεράστια ποικιλία παρατηρήσεων στον τομέα της έρευνας για τον αυτισμό. Αυτό περιλαμβάνει την εμφανή αρχή της επιδημίας του αυτισμού στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν η χρήση ασπιρίνης συνδέθηκε με το σύνδρομο Reye. Ήταν αυτή τη στιγμή ότι οι γονείς και οι παιδίατροι άλλαξαν από τη χρήση ασπιρίνης στη χρήση ακεταμινοφαίνης.
ΛΟΓΟΣ # 3: Ένας τρίτος λόγος που αγνοείται η σχέση μεταξύ ακεταμινοφαίνης και αυτισμού είναι η αδιαθεσία. Μπορεί πραγματικά να είναι τόσο απλό; Πώς είναι ακόμη δυνατό να χάσαμε αυτό; Η απάντηση είναι ότι, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, μοιάζει ότι αυτό πραγματικά έπεσε μέσα από τις ρωγμές. Δεν είναι εμφανής καμία μαζική συνομωσία που οδηγείται από τη φαρμακευτική δύναμη. Η τρέχουσα διαφήμιση για την ακεταμινοφαίνη δηλώνει μόνο ότι είναι η πιο συνιστώμενη από τους παιδίατρους (μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια). Ένας λόγος για τους οποίους η σύνδεση αυτισμού / acetaminophen έχει γλιστρήσει μέσα από τις ρωγμές θα μπορούσε να αναφερθεί. Μια μερική λίστα περιλαμβάνει τα ακόλουθα: (α) Οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για την έγκριση φαρμάκων είναι εξαιρετικά συντηρητικές, αλλά δεν ισχύουν για τα ναρκωτικά που χρησιμοποιήθηκαν πριν από τη θέσπιση των κατευθυντήριων γραμμών. (β) Πολλά άτομα υποθέτουν ότι ο κίνδυνος ήταν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και οι περισσότερες μελέτες έχουν κοιτάξει προς αυτή την κατεύθυνση. (γ) Πολλά άτομα και μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής έρευνας συνδέονταν με την ανάλυση μοριακών / γενετικών ζητημάτων τα οποία τώρα φαίνεται να είναι περιφερειακά στο πραγματικό πρόβλημα. (δ) Φυσικά αλλά λανθασμένα υποθέτουμε ότι κάτι που πρέπει να γίνει από όλους πρέπει να είναι ασφαλές και αξιόπιστο.
Λόγος # 4 : Μερικοί επιστήμονες, ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ενδεχομένως μερικά μέλη των μέσων μαζικής ενημέρωσης φαίνεται να ανησυχούν για την ύπαρξη πανικού πανικού, εάν δημοσιευθούν οι πολυάριθμες μελέτες που δείχνουν τη σχέση μεταξύ ακεταμινοφαίνης και αυτισμού. Δυστυχώς, αυτή η υποθετική ανησυχία έχει υπερισχύσει του δικαιώματος του κοινού να γνωρίζει τις διαθέσιμες πληροφορίες. Οι γονείς και οι κλινικοί γιατροί έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τα διαθέσιμα δεδομένα, ακόμη και αν προκύψει κάποιο χάος. Τα αποδεικτικά στοιχεία για τη βλάβη είναι πολύ ισχυρά για να κρύψουν.
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς και οι κλινικοί γιατροί;
Φαίνεται ότι δυνητικά έχουμε μια καταστροφή στα χέρια μας και φαίνεται αρκετά πιθανό όταν συγκεντρώσαμε όλα τα γεγονότα. Το ερώτημα είναι λοιπόν, τι πρέπει να γίνει; Δεν μπορούμε να παρέχουμε ιατρικές συστάσεις, αλλά μπορούμε να τονίσουμε κάποιες παλιές συστάσεις που μπορεί να έχουν ξεχαστεί. Η ιδέα είναι ότι ένα φάρμακο το οποίο δεν έχει δοκιμαστεί εκτενώς για την ασφάλεια και το οποίο είναι γνωστό ότι κλείνει ένα σημαντικό μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου (ο έλεγχος της παραγωγής πυρετού) δεν πρέπει να χρησιμοποιείται φρικιαστικά σε παιδιά με αναπτυσσόμενο εγκέφαλο. Φυσικά, κανείς δεν συνέστησε ποτέ το φάρμακο να χρησιμοποιηθεί φρικιαστικά. Ωστόσο, φαίνεται επίσης ότι το φάρμακο χρησιμοποιείται αρκετά συχνά όταν δεν είναι απαραίτητο και συχνά χρησιμοποιείται υπερβολικά.
Γνωρίζετε πότε δεν συνιστάται η ακεταμινοφαίνη :
Οι πυρετοί είναι ένα σημαντικό μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος ενός παιδιού και προστατεύονται από τη μόλυνση . Είναι σημαντικό να έχετε κατά νου ότι οι ήπιοι (μη επικίνδυνοι) πυρετοί, γενικά κάτω από τους 105 ° F (40,5 ° C), δεν είναι από μόνα τους επικίνδυνοι.
Το acetaminophen δεν συνιστάται πλέον για χρήση με εμβόλια. Δεν συνιστάται για κρυολογήματα, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε μερικά κρύα φάρμακα. Και δεν συνιστάται γενικά για κανονική οδοντοφυΐα. Δεν είναι αντιληπτό να εκθέτεσαι σε κίνδυνο ένα φάρμακο που αποκλείει μια βασική βιοχημική λειτουργία ( σύνθεση μιας σημαντικής χημικής ουσίας ) στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο για να βοηθήσει με μια φυσική διαδικασία (οδοντοφυΐα) που είναι παλαιότερη από την ίδια την ανθρωπότητα.
Μάθετε πώς να χειρίζεστε έναν πυρετό χωρίς φάρμακα :
Ευτυχώς, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής μας έδωσε καλές πληροφορίες για την αντιμετώπιση των πυρετών χωρίς φαρμακευτικά προϊόντα . Θα το συνοψίσω εδώ:
Κρατήστε τους χώρους διαβίωσης άνετα δροσερούς
Φορέστε ελαφρά
Πίνετε επιπλέον υγρά, όπως νερό, αραιωμένους χυμούς φρούτων, εμπορικά παρασκευασμένα διαλύματα ηλεκτρολυτών από το στόμα, ζελατίνη [Jell-O], Popsicles, κλπ.
Αποφύγετε την υπερέκταση, αλλά η παραμονή στο κρεβάτι δεν είναι απαραίτητη
Εάν ο πυρετός αποτελεί σύμπτωμα μιας εξαιρετικά μεταδοτικής νόσου (ανεμευλογιά ή γρίπη), κρατήστε το παιδί μακριά από άλλα παιδιά, ηλικιωμένους ή οποιοσδήποτε άλλος που μπορεί να μην είναι σε θέση να καταπολεμήσει καλά τη μόλυνση, όπως εκείνοι που υποβάλλονται σε θεραπεία καρκίνου.
Sponging:
Για να σφουγγάρετε το παιδί σας, τοποθετήστε τον στο κανονικό λουτρό του (μπανιέρα ή μπανιέρα), αλλά βάλτε μόνο 1 έως 2 ίντσες χλιαρό νερό (85-90 βαθμούς Φαρενάιτ ή 29,4-32,2 βαθμούς Κελσίου) στη λεκάνη. Αν δεν έχετε θερμόμετρο για μπάνιο, ελέγξτε το νερό με το πίσω μέρος του χεριού ή του καρπού σας. Θα πρέπει να αισθανθείτε λίγο ζεστό. Μην χρησιμοποιείτε κρύο νερό, γιατί αυτό θα είναι άβολο και μπορεί να προκαλέσει ρίγος, που μπορεί να αυξήσει τη θερμοκρασία του. Αν το παιδί σας αρχίσει να τρέμει, τότε το νερό είναι πολύ κρύο. Το ρίγη μπορεί να επιδεινώσει τον πυρετό. βγάλτε το παιδί σας από το λουτρό αν ο ίδιος σκάσει.
Τοποθετήστε το παιδί σας στο νερό - είναι πιο άνετη από ό, τι ξαπλώνει. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ένα καθαρό πετσέτα ή σφουγγάρι, απλώστε ένα φιλμ νερού πάνω από τον κορμό, τα χέρια και τα πόδια του. Το νερό θα εξατμιστεί και θα κρυώσει το σώμα. Κρατήστε το δωμάτιο σε περίπου 75 βαθμούς Φαρενάιτ (23,9 βαθμούς Κελσίου) και συνεχίστε να το σφουγγαρίζετε έως ότου η θερμοκρασία του φτάσει σε αποδεκτό επίπεδο. Ποτέ μην βάζετε το αλκοόλ στο νερό. μπορεί να απορροφηθεί στο δέρμα ή να εισπνευστεί, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα, όπως κώμα.
Συνήθως το σφουγγάρι θα μειώσει τον πυρετό κατά ένα έως δύο βαθμούς σε τριάντα έως σαράντα πέντε λεπτά. Ωστόσο, εάν το παιδί σας αντιστέκεται ενεργά, σταματήστε και αφήστε τον να καθίσει και να παίξει στο νερό. Αν το να είσαι στη μπανιέρα τον κάνει πιο αναστατωμένο και άβολο, είναι καλύτερο να τον βγεις ακόμα και αν ο πυρετός του είναι αμετάβλητος. (πηγή: ( https://www.healthychildren.org/English/health-issues/conditions/fever/Pages/Treating-a-Fever-Without-Medicine.aspx )
Εξετάστε τα αντιοξειδωτικά ;
Γνωρίζουμε ότι, αν πράγματι η ακεταμινοφαίνη προκαλεί νευρολογική βλάβη σε μωρά και μικρά παιδιά, τότε το οξειδωτικό στρες είναι ένας κρίσιμος συμπαράγοντας. Με αυτό κατά νου, μπορεί να είναι χρήσιμο να παρέχετε στα παιδιά αντιοξειδωτικά στην περίπτωση που χρησιμοποιείται ακεταμινοφαίνη. Μία πιθανή πηγή αντιοξειδωτικών είναι τα συμπληρώματα βιταμίνης B9 (φυλλικό ή φολικό οξύ) για παιδιά. Η συμπλήρωση με το φυλλικό οξύ, ένας τύπος βιταμίνης Β, βρέθηκε να σχετίζεται με μικρότερο αυτισμό στα παιδιά , αλλά η μελέτη αυτή περιελάμβανε χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και όχι της πρώιμης παιδικής ηλικίας. Μια άλλη πιθανότητα, μη αμοιβαία αποκλειστική, είναι η χρήση της Ν-ακετυλοκυστεΐνης (NAC). Αυτό το παράγωγο αμινοξέων είναι γνωστό ότι βοηθά στην αποφυγή των τοξικών επιδράσεων της έκθεσης σε ακεταμινοφαίνη στους ενήλικες και μπορεί να βοηθήσει κάποια παιδιά με αυτισμό.
Αλλά όσο καλά ακούγεται, δίνοντας στα παιδιά αντιοξειδωτικά δεν είναι τόσο απλή. Οι ελεγχόμενες μελέτες δείχνουν ότι είναι ασφαλές για τα παιδιά , αλλά η Ν-ακετυλοκυστεΐνη διατίθεται κυρίως ως συμπλήρωμα για ενήλικες. Ακόμη και τα συμπληρώματα που περιέχουν φυλλικό οξύ (βιταμίνη Β9) δεν είναι συνήθως σχεδιασμένα για παιδιά ηλικίας κάτω των τεσσάρων ετών. Για να καταστούν πιο περίπλοκα τα πράγματα, τα αποτελέσματα της διάβασης αυτών των αντιοξειδωτικών στο μητρικό γάλα είναι άγνωστα.
Υπάρχουν τόσα πολλά που υποψιάζουμε, αλλά πολύ λιγότερο που γνωρίζουμε. Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα παιδιά που εκτίθενται σε ακεταμινοφαίνη βρίσκονται σε κίνδυνο και απλά δεν γνωρίζουμε αν τα αντιοξειδωτικά θα βοηθήσουν αν είναι. Έχει νόημα ότι τα αντιοξειδωτικά που αναφέρθηκαν παραπάνω θα βοηθούσαν και η χρήση συμπληρωματικών αντιοξειδωτικών στο μέλλον μπορεί να είναι ένας εύκολος τρόπος χρήσης της ακεταμινοφαίνης αποφεύγοντας τις δυσμενείς παρενέργειες. Αλλά για τώρα, χωρίς ελεγχόμενες μελέτες, δεν μπορούν να γίνουν συστάσεις και οι γονείς πρέπει να συζητήσουν αυτά τα θέματα με τον γιατρό τους.
Σήμερα, οι γονείς και οι κλινικοί γιατροί παραμένουν με αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνονται με βάση πληροφορίες που δεν είναι τέλειες. Ωστόσο, οι γονείς και οι κλινικοί γιατροί έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τις διαθέσιμες πληροφορίες και ελπίζεται ότι σύντομα θα δοθούν επιπλέον μελέτες για τα θέματα αυτά.
Σημαντική σημείωση: Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό το άρθρο δεν προορίζονται να παρέχουν ιατρικές συμβουλές σχετικά με τη χρήση αντιοξειδωτικών συμπληρωμάτων με βρέφη, βρέφη και παιδιά. Να χορηγείτε πάντα παιδιά ηλικίας κάτω των 18 συμπληρωμάτων διατροφής υπό την επίβλεψη ενός γιατρού. Επιπλέον, οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό το άρθρο δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο για την ιατρική περίθαλψη και συμβουλές του παιδίατρου σας. Ο παιδίατρος μπορεί να συστήσει παραλλαγές στη θεραπεία βάσει ατομικών γεγονότων και περιστάσεων.
William Parkerέχει σπουδάσει βιοχημεία και ανοσολογία στο Πανεπιστήμιο Duke από το 1993. Είναι γνωστό για την ανακάλυψη της λειτουργίας του ανθρώπινου vermiform appendix (ασφαλής κατοικία για βακτήρια), ο William έχει περάσει τα τελευταία 15 χρόνια κοιτάζοντας τα θεμελιώδη πολιτισμικά αίτια της φλεγμονής στις δυτικές κοινωνίες . Το έργο του για την "αλλοίωση της βιολογίας", μια έννοια που εξελίχθηκε από την "υπόθεση υγιεινής", οδήγησε στην ανακάλυψη ότι οι εντερικοί σκώληκες, που ονομάζονται ελμίνθοι, υποστηρίζουν πολύ υγιή νευροψυχιατρική λειτουργία σε ενήλικες και παιδιά. Οι εργασίες περιλαμβάνουν συνεργατικές μελέτες με το Staci Bilbo χρησιμοποιώντας εργαστηριακά μοντέλα ζώων και κοινωνικο-ιατρικές μελέτες με τη Janet Wilson για την αξιολόγηση των πρακτικών και των αποτελεσμάτων της αυτο-θεραπείας με ελμινθίνες. Ο William έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 120 άρθρα που έχουν αξιολογηθεί από ομότιμους,
Πηγή