Μπορεί μια ομάδα γονέων και παιδαγωγών να πάρει στα χέρια της το όραμα για ένα σχολείο, όπου τα παιδιά έρχονται σε επαφή με το «καλό», το «ωραίο» και το «αληθινό» και να το κάνει πραγματικότητα στην Αθήνα του 2017;
Η ομάδα του Τριανεμιού απαντάει: «Αν όχι εμείς ποιος; Αν όχι τώρα πότε;».
Δύσκολα μπορεί να πιάσει κανείς το νήμα ακριβώς από την αρχή του, αφού οι φωνές τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν για μια παιδαγωγική που να βοηθάει τα παιδιά να αναπτυχθούν με υγεία και να βρουν τη θέση τους στο σύγχρονο κόσμο. Μέσα από αυτές τις φωνές δυνάμωσε και η φωνή ενός σχολείου που ήθελε να γεννηθεί, ενώ οι εμπνευστές του Τριανεμιού συναντήθηκαν «σαν να είχαν ραντεβού», με μια ώθηση που δεν περιορίζεται στο σχολείο:
«Το σχολείο που οραματιζόμαστε είναι ένα ζωντανό κοινωνικό κύτταρο. Θέλουμε ένα σχολείο ελεύθερο και συνεργατικό, ευήκοο και γελαστό, έναν τόπο όπου η παιδαγωγική σέβεται τη διαφορετικότητα, καλλιεργεί την ελεύθερη βούληση και προετοιμάζει την αυτογνωσία, με έμφαση στο παιχνίδι και τη ζεστασιά, την αδελφοσύνη και την αυτάρκεια, τις τέχνες και την οικοτεχνία, το τρίπτυχο “χέρια-καρδιά-νους”, για ανθρώπους ελεύθερους, αυτόφωτους, επινοητικούς και δοτικούς, με γονείς και δάσκαλους συμμέτοχους, θεληματικούς και ενεργούς. Θέλουμε, όμως, και μια τέτοια κοινωνία!».
Το Τριανέμι βρήκε τη στέγη του στη γειτονιά του Αμαρουσίου κι έχει βάλει πλώρη να στεγάσει ένα σχολικό οργανισμό, με μεγάλο κήπο και παρτέρια, με ξύλινα παιχνίδια, πατώματα και θρανία, με ζωντανά χρώματα, δέντρα, ζαρζαβατικά και πολύ ήλιο. Εκεί, σχεδιάζει να υλοποιήσει μια παιδαγωγική με έντονη και καθημερινή την παρουσία της τέχνης, της χειροτεχνίας, της αφήγησης, του παιχνιδιού και της κίνησης –βλέποντας τις ιδέες σαν σπόρους που μεγαλώνουν μαζί με το παιδί– θέλει να καλλιεργήσει τη χαρά για τη μάθηση και να επιτρέψει μια ειλικρινή σχέση με τη ζωή και τον κόσμο.
Το Τριανέμι εμπνέεται από την παράδοση των σχολείων Waldorf-Steiner και καλείται να φέρει την καρδιά της παιδαγωγικής αυτής σε δυναμική συνομιλία με τα Ελληνικά Αναλυτικά προγράμματα, έργο που έχει κινητοποιήσει την ομάδα των παιδαγωγών και έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των γονέων.
Η ιδρυτική ομάδα του Τριανεμιού δεν αναζητά να δημιουργήσει ένα «εναλλακτικό» σχολείο, αλλά ένα σχολείο που θα λειτουργήσει ως θερμοκήπιο ιδεών, σχέσεων και παιδαγωγικών πρακτικών με ευρύτερη εφαρμογή στην εκπαίδευση και στην πραγματική ζωή. Το σχολείο θα λειτουργήσει από το Σεπτέμβριο του 2017 με προνήπιο, νηπιαγωγείο, και Α’-Δ’ τάξεις Δημοτικού. Οι τάξεις του έχουν αρχίσει να γεμίζουν με παιδιά, ενώ συνεχίζει να αναζητά τις οικογένειες που θα γίνουν συνοδοιπόροι στο όραμά του.
Κάποια βασικά στοιχεία για το ιδιαίτερο χρώμα του σχολείου:
– Η αφήγηση ιστοριών έχει κυρίαρχο ρόλο στην καθημερινή διδακτική: τα παιδιά του Δημοτικού αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από εικόνες, ενώ η φαντασία είναι μια ποιότητα – κλειδί για την ενεργή σχέση τους με τη μάθηση.
– Η Τέχνη (μουσική, ζωγραφική, γλυπτική, κίνηση) και η χειροτεχνία (πλέξιμο, κηπουρική, ξυλουργική, πηλός, κεραμική) πλαισιώνουν σε καθημερινή βάση την παιδαγωγική πράξη. Με τον τρόπο αυτό, το παιδί εισέρχεται με τα χέρια, το σώμα, το συναίσθημα και τη σκέψη στη γνωστική διαδικασία κι αναπτύσσεται ο εγκέφαλός του, ενώ ταυτόχρονα δυναμώνει τη θέλησή του, καλλιεργεί την εγρήγορσή του, την αυτοπειθαρχία και την εργατικότητά του και συνειδητοποιεί τη μοναδικότητά του.
– Less is more. Επιδιώκεται να μην υπερφορτώνονται τα παιδιά με ερεθίσματα που τους δημιουργούν ένταση, να τους δίνεται ο αναγκαίος χώρος και χρόνος να παίξουν, να δράσουν και να εκφραστούν, με σεβασμό στον ρυθμό του κάθε παιδιού. Επιπλέον, η ατμόσφαιρα της τάξης έχει καθημερινά στιγμές τελετουργίας, μικρές στιγμές μακαριότητας, που αφήνουν την ψυχή του παιδιού να αναπνεύσει.
– Όχι οθόνες! Αφετηρία συνιστά το παιδαγωγικό ζήτημα σχετικά με το ποιες ικανότητες και σε ποια ηλικία χρειάζεται να τις αναπτύξει ένα παιδί, ώστε να μπορεί να χειριστεί την τεχνολογία με ελευθερία. Για όλες τις τάξεις του Δημοτικού, η έκθεση στις οθόνες είναι πολύ περιορισμένη κι ελεγχόμενη και ως βασικό μέσο διδασκαλίας χρησιμοποιείται ο μαυροπίνακας.