Εγκλήματα χωρίς εγκληματίες…
Εγκλήματα χωρίς εγκληματίες
σε κάθε γωνιά, σε κάθε τόπο,
άφαντοι οι ένοχοι,
όλοι μας σκιές στα σκοτάδια μας,
η σιωπή και η ενοχή είναι η μόνη αντίδραση,
δίπλα στο νωπό αίμα των παιδιών του πολέμου,
των παιδιών της φτώχειας και της πείνας,
δίπλα στις μανάδες που θρηνούν τις απώλειες σε ψυχές,
με μια κλωτσιά εξαφανίζονται τα θύματα απ τις τηλεοράσεις και από τις λεωφόρους της υποκρισίας,
γίνονται μονάχα εξαγγελίες,
ποιος νοιάζεται για τις παράπλευρες απώλειες της δικής μας ευημερίας,
τα ίχνη σβήνονται βιαστικά και περνάμε στην επόμενη είδηση,
σε διαφημίσεις που θα σε κάνουν να νοιώσεις ξεχωριστός,
το σύστημα σκεπάζει τα πλοκάμια του,
το σύστημα έχει πάντα τον τρόπο να καλύπτει τους αληθινούς δολοφόνους της ανθρωπότητας και να εξευτελίζει αθώους
Ποια δικαιοσύνη σε μια ανήθικη και βάρβαρη κοινωνία?
Μονάχα οι ψυχές που πονάνε ξέρουνε από δίκιο,
όλα τ άλλα προσχηματικά,
ρολάκια για να κρατιόνται οι ισορροπίες, να ελέγχονται οι μάζες,
να παραμυθιάζονται,
το πάρτι των «εκλεκτών» δεν τελείωσε ποτέ,
οι οικοδεσπότες έχουν πάντα καινούργιους τιμώμενους καλεσμένους
έτοιμους να «εξυπηρετήσουν» το σύστημα,
εγκλήματα χωρίς εγκληματίες
παραμένουν ανεξιχνίαστα με την ανοχή και τη συγκάλυψη όλων,
μένουν οι φωνές των αδικημένων και ανυποψίαστων
που πνίγονται από το θόρυβο των ντενεκέδων στις οθόνες,
που μονάχα διαδικασίες ξέρουν να ξεκινούν…
χωρίς τέλος, χωρίς ενόχους,
ο χρόνος σβήνει τα μελάνια, όχι τις μνήμες,
θύτες και θύματα θα συναντηθούν
στην αγκαλιά της ίδιας γης
ανόητοι…
Tasos Petridis