Θα θυμόσαστε μια παλαιότερη ανάρτηση - ίσως τη σημαντικότερη, γιατί είναι συμπυκνωμένη όλη η Αλήθεια - που μιλούσαμε για το περίφημο 60% ωμές τροφές/ 40% μαγειρεμένες ...
Εκτός του ότι οι ωμές τροφές μας εξασφαλίζουν την "Αλκαλικότητα" μας τροφοδοτούν και με τα Ένζυμά τους που είναι απαραίτητα για τον οργανισμό μας.
Τρώτε περισσότερα ένζυμα!
Με την τροφή προσλαμβάνουμε μαζί με τις τρεις βασικές θρεπτικές ουσίες, που είναι το λεύκωμα, το λίπος και οι υδατάνθρακες , κι άλλες ακόμα ουσίες σε περιορισμένες ποσότητες:
βιταμίνες, μεταλλικά άλατα, ιχνοστοιχεία και φυσικά ένζυμα.
βιταμίνες, μεταλλικά άλατα, ιχνοστοιχεία και φυσικά ένζυμα.
Ποια ένζυμα είναι αυτά και πόσα, εξαρτάται από το είδος της τροφής κι από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή. Για παράδειγμα, φρέσκοι,φυσιολογικά ωριμασμένοι ανανάδες είναι πλούσιοι σε βρωμελαίνη, ένζυμο που διασπά τα λευκώματα, ενώ στις κονσέρβες ανανά δεν θα πρέπει ν’απομένει ίχνος απ’ αυτήν.
Και με το ζέσταμα της τροφής οι πρόγονοί μας ίσως έκαναν ένα καλό στη γλώσσα και στα δόντια μας, αλλά πολύ λιγότερο καλό στο πεπτικό μας σύστημα, γιατί με το ζέσταμα καταστρέφονται όλα σχεδόν τα ένζυμα των τροφών.
Και η βιομηχανία των τροφίμων βέβαια δεν έχει κάνει πάντα αυτά που θα ᾽πρεπε για να εξασφαλίσει την υγιεινή αξία των τροφίμων.
Στα προϊόντα όπου δεν περιέχεται πια κάτι το ζωντανό ανήκουν το λεγόμενο άσπρο αλεύρι και η ραφιναρισμένη ζάχαρη. Είναι κενοί υδατάνθρακες που οδηγούν σε πολλές ασθένειες του πολιτισμού, από τις οποίες υποφέρουμε σήμερα.
Δεν είναι δυνατό να περιμένουμε πως όλα τα εστιατόρια και τα φαστφουντάδικα θα σταματήσουν να πουλάνε πατάτες τηγανητές, κέτσαπ, άσπρα ψωμάκια και κόκα-κόλα κατά το γνωστό τρόπο, μόνο και μόνο λαμβάνοντας υπόψη τους την ανάγκη για ένζυμα.
Επίσης δεν μπορούμε να υπολογίζουμε πως ξαφνικά θ’ αρχίσουμε με άλλους τρόπους παρασκευής να μετατρέπουμε λιγότερο υγιεινές σε υγιεινές τροφές.
΄Οπως κι αν έχει το ζήτημα, θα κερδίζαμε ήδη κάτι αν, πριν από το κυρίως γεύμα, για παράδειγμα, βάζαμε στο τραπέζι μας ένα πιάτο σαλάτα από καρότα, μάραθο, πράσο, κοκκινογούλια ή σέλινο.
Ἡ αν βράζαμε τα χορταρικά μόνο στον αχνό. Κι αν ήμασταν και με το αλάτι λίγο πιο τσιγκούνηδες, μια και το αλάτι -μέσα από κάποιες παρακάμψεις είναι αναστολέας ενζύμων.
Ἠ αν πλάι στο δυσκολοχώνευτο κρέας σερβίραμε τουλάχιστον τρόφιμα πλούσια σε ένζυμα, όπως είναι το ωμό τουρσί, τα κρεμμύδια, το σκόρδο ἡ τα φρέσκα βότανα ως βοήθεια για την πέψη.
Οι Γιαπωνέζοι μπορεί να αμαρτάνουν κατά κάποιον τρόπο με τις συνήθειες διατροφής τους, από την άλλη όμως προσέχουν από ένστικτο την υγιεινή διατροφή όταν τρώνε ωμό ψάρι ή ωμά θαλασσινά, ψαρεμένα, ας ελπίσουμε, σε καθαρά νερά. Και για το κρέας χρησιμοποιούν συγκριτικά πολλή σάλτσα σόγιας.
Αυτή η σάλτσα σόγιας είναι ίσως το αρχαιότερο ενζυμικό παρασκεύασμα όλων των εποχών. Γιατί αιώνες τώρα γνωρίζουν στην Ασία την ενισχυτική πεπτική του δράση. Για την παρασκευή της σάλτσας σόγιας αναμιγνύεται αλεύρι σόγιας με κριθάρι ή ρύζι, και με τη βοήθεια ενός μύκητα οδηγείται σε ζύμωση. Αυτός ο ασκοειδής μύκητας περιέχει ένζυμα με ισχυρή δράση, που τους έχουν
δώσει το ωραίο όνομα προνάσες. Οι προνάσες διατηρούν μέσα στη σάλτσα σόγιας, που χρειάζεται χρόνο ζύμωσης για να παραχθεί, τη δύναμή τους να διασπούν το λεύκωμα του κρέατος.
Στο μεταξύ στην Ιαπωνία καλλιέργησαν αυτό τον ασκώδη μύκητα σε υψηλά επίπεδα κι έτσι
απόκτησαν απ’ αυτόν σούπερ-προνάσες, για να το πούμε έτσι.
Οπως και να το κάνουμε, δυστυχώς δεν τρώμε πάντα ό,τι μας υπαγορεύει το ένστικτο και η λογική μας.
Δεν τρώμε τη σωστή ώρα, τη σωστή ποσότητα, με το σωστό τρόπο παρασκευής και τα σωστά τρόφιμα.
Οι συνέπειες μπορεί να είναι διαταραχές της πέψης, αποθήκευση λίπους, υπερβολικό βάρος. Και, συνδεδεμένες βέβαια μ’ αυτά, αναρίθμητες ακόμη διαταραχές της υγείας μας, μέχρι και ασθένειες της καρδιάς ή του κυκλοφορικού συστήματος. Με τις γνωστές και διαφημιζόμενες δίαιτες αδυνατίσματος και με τα καθαρτικά μπορούν να επιτευχθούν μόνο βραχυπρόθεσμες βελτιώσεις. Αυτές, κατά την παροδική μείωση του βάρους του σώματος, προκαλούν εξάντληση και, σε μεγαλύτερη διάρκεια, μπορεί κανείς να πει πως χειροτερεύουν την κατάσταση της υγείας.
Και η βιομηχανία των τροφίμων βέβαια δεν έχει κάνει πάντα αυτά που θα ᾽πρεπε για να εξασφαλίσει την υγιεινή αξία των τροφίμων.
Στα προϊόντα όπου δεν περιέχεται πια κάτι το ζωντανό ανήκουν το λεγόμενο άσπρο αλεύρι και η ραφιναρισμένη ζάχαρη. Είναι κενοί υδατάνθρακες που οδηγούν σε πολλές ασθένειες του πολιτισμού, από τις οποίες υποφέρουμε σήμερα.
Δεν είναι δυνατό να περιμένουμε πως όλα τα εστιατόρια και τα φαστφουντάδικα θα σταματήσουν να πουλάνε πατάτες τηγανητές, κέτσαπ, άσπρα ψωμάκια και κόκα-κόλα κατά το γνωστό τρόπο, μόνο και μόνο λαμβάνοντας υπόψη τους την ανάγκη για ένζυμα.
Επίσης δεν μπορούμε να υπολογίζουμε πως ξαφνικά θ’ αρχίσουμε με άλλους τρόπους παρασκευής να μετατρέπουμε λιγότερο υγιεινές σε υγιεινές τροφές.
΄Οπως κι αν έχει το ζήτημα, θα κερδίζαμε ήδη κάτι αν, πριν από το κυρίως γεύμα, για παράδειγμα, βάζαμε στο τραπέζι μας ένα πιάτο σαλάτα από καρότα, μάραθο, πράσο, κοκκινογούλια ή σέλινο.
Ἡ αν βράζαμε τα χορταρικά μόνο στον αχνό. Κι αν ήμασταν και με το αλάτι λίγο πιο τσιγκούνηδες, μια και το αλάτι -μέσα από κάποιες παρακάμψεις είναι αναστολέας ενζύμων.
Ἠ αν πλάι στο δυσκολοχώνευτο κρέας σερβίραμε τουλάχιστον τρόφιμα πλούσια σε ένζυμα, όπως είναι το ωμό τουρσί, τα κρεμμύδια, το σκόρδο ἡ τα φρέσκα βότανα ως βοήθεια για την πέψη.
Οι Γιαπωνέζοι μπορεί να αμαρτάνουν κατά κάποιον τρόπο με τις συνήθειες διατροφής τους, από την άλλη όμως προσέχουν από ένστικτο την υγιεινή διατροφή όταν τρώνε ωμό ψάρι ή ωμά θαλασσινά, ψαρεμένα, ας ελπίσουμε, σε καθαρά νερά. Και για το κρέας χρησιμοποιούν συγκριτικά πολλή σάλτσα σόγιας.
Αυτή η σάλτσα σόγιας είναι ίσως το αρχαιότερο ενζυμικό παρασκεύασμα όλων των εποχών. Γιατί αιώνες τώρα γνωρίζουν στην Ασία την ενισχυτική πεπτική του δράση. Για την παρασκευή της σάλτσας σόγιας αναμιγνύεται αλεύρι σόγιας με κριθάρι ή ρύζι, και με τη βοήθεια ενός μύκητα οδηγείται σε ζύμωση. Αυτός ο ασκοειδής μύκητας περιέχει ένζυμα με ισχυρή δράση, που τους έχουν
δώσει το ωραίο όνομα προνάσες. Οι προνάσες διατηρούν μέσα στη σάλτσα σόγιας, που χρειάζεται χρόνο ζύμωσης για να παραχθεί, τη δύναμή τους να διασπούν το λεύκωμα του κρέατος.
Στο μεταξύ στην Ιαπωνία καλλιέργησαν αυτό τον ασκώδη μύκητα σε υψηλά επίπεδα κι έτσι
απόκτησαν απ’ αυτόν σούπερ-προνάσες, για να το πούμε έτσι.
Οπως και να το κάνουμε, δυστυχώς δεν τρώμε πάντα ό,τι μας υπαγορεύει το ένστικτο και η λογική μας.
Δεν τρώμε τη σωστή ώρα, τη σωστή ποσότητα, με το σωστό τρόπο παρασκευής και τα σωστά τρόφιμα.
Οι συνέπειες μπορεί να είναι διαταραχές της πέψης, αποθήκευση λίπους, υπερβολικό βάρος. Και, συνδεδεμένες βέβαια μ’ αυτά, αναρίθμητες ακόμη διαταραχές της υγείας μας, μέχρι και ασθένειες της καρδιάς ή του κυκλοφορικού συστήματος. Με τις γνωστές και διαφημιζόμενες δίαιτες αδυνατίσματος και με τα καθαρτικά μπορούν να επιτευχθούν μόνο βραχυπρόθεσμες βελτιώσεις. Αυτές, κατά την παροδική μείωση του βάρους του σώματος, προκαλούν εξάντληση και, σε μεγαλύτερη διάρκεια, μπορεί κανείς να πει πως χειροτερεύουν την κατάσταση της υγείας.
Πολικός 2015