Ωστόσο, αυτό το μικρό μόριο έχει εξαιρετικές δυνατότητες. Όχι μόνο προστατεύει, αλλά και επιδιορθώνει. Όχι μόνο καταπολεμά, αλλά μεταμορφώνει. Δεν είναι μια μόδα, δεν είναι μια οποιαδήποτε βιταμίνη... είναι ένα μικρό βιοχημικό θαύμα, έτοιμο να εργαστεί για εμάς... αν το αφήσουμε.
Η ασταξανθίνη είναι ένα καροτενοειδές, μια φυσική χρωστική ουσία που βρίσκεται στα φυτά και τους υδρόβιους μικροοργανισμούς. Είναι αυτή που δίνει στον άγριο σολομό το ροζ χρώμα του, στις γαρίδες το πορτοκαλί χρώμα του και στα φλαμίνγκο το κόκκινο χρώμα του.
Προέρχεται από ένα μικροφύκι που ονομάζεται Haematococcus pluvialis. Ένα φύκι που, όταν βρίσκεται υπό στρες, αναπτύσσει αυτό το μόριο ως αμυντικό μηχανισμό. Έκθεση στον ήλιο; Αφυδάτωση; Ρύπανση; Η ασταξανθίνη εμφανίζεται ως προστατευτική ασπίδα.
Αυτή η ουσία συσσωρεύεται στη συνέχεια από τα ζώα που τρέφονται με αυτά τα φύκια: και εκεί ξεκινά το ταξίδι της προς εμάς.
Χημικά, η ασταξανθίνη είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό λιπόφιλο αντιοξειδωτικό, ικανό να αλληλεπιδρά έξυπνα με τις ελεύθερες ρίζες. Αλλά δεν δρα τυχαία, όπως ορισμένα συνθετικά αντιοξειδωτικά... εισέρχεται στις κυτταρικές μεμβράνες και τοποθετείται στρατηγικά, προστατεύοντας το κύτταρο σαν εσωτερική θωράκιση.
Το μοναδικό του χαρακτηριστικό; Εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες χωρίς να γίνεται η ίδια ασταθής. Σε αντίθεση με πολλά αντιοξειδωτικά που, αφού εξουδετερώσουν μια ρίζα, δημιουργούν τα ίδια πρόβλημα, η ασταξανθίνη παραμένει σταθερή, ήρεμη και παρούσα.
Είναι ένα από τα πολύ λίγα μόρια που είναι ικανά να διασχίσουν τα αιματοεγκεφαλικά και αμφιβληστροειδή φράγματα. Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να φτάσει σε σημεία όπου σταματούν τα περισσότερα άλλα αντιοξειδωτικά... τον εγκέφαλο και τα μάτια.
Ζούμε σε ένα παράδοξο. Το οξυγόνο μας κρατά ζωντανούς, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να μας βλάψει. Οι ελεύθερες ρίζες είναι ασταθή μόρια που παράγονται από τον δικό μας μεταβολισμό. Είναι χρήσιμες σε μικρές δόσεις. Αλλά όταν γίνονται πάρα πολλές —λόγω στρες, τοξινών, επεξεργασμένων τροφίμων, ρύπανσης ή ακτινοβολίας— τότε αρχίζουν να κλέβουν ηλεκτρόνια από τα κύτταρά μας.
Αυτή η «κλοπή» είναι αυτό που ονομάζουμε οξείδωση.
Και από εκεί ξεκινά το φαινόμενο ντόμινο... ένα οξειδωμένο κύτταρο γίνεται το ίδιο μια ρίζα και επιτίθεται σε ένα άλλο. Είναι μια φωτιά που μαίνεται. Τη βλέπουμε εξωτερικά (ρυτίδες, θαμπό δέρμα, πόνος στις αρθρώσεις) και εσωτερικά (φλεγμονή, κόπωση, εκφύλιση).
Και εκεί ακριβώς έρχεται η ασταξανθίνη.
Συγκριτικές μελέτες έχουν δείξει ότι η ασταξανθίνη είναι εκατοντάδες φορές πιο ισχυρή από τη βιταμίνη Ε και τη βιταμίνη C στην εξουδετέρωση του απλού οξυγόνου και άλλων ριζών.
Και όχι, δεν είναι φαντασία.
Είναι καθαρή χημεία. Η ασταξανθίνη λειτουργεί σαν γέφυρα... το ένα μέρος του μορίου εντάσσεται στον υδρόφοβο πυρήνα της κυτταρικής μεμβράνης, το άλλο στο υδρόφιλο μέρος. Με αυτόν τον τρόπο, προστατεύει ολόκληρη τη μεμβράνη και από τις δύο πλευρές.
Βήτα-καροτίνη, λουτεΐνη, ζεαξανθίνη... όλα έγκυρα, φυσικά. Αλλά κανένα με αυτή τη δομική νοημοσύνη.
Πολλοί άνθρωποι προβληματίζονται ως προς το πώς η ασταξανθίνη μπορεί να είναι ευεργετική για το δέρμα, τα μάτια, τον εγκέφαλο, τις αρθρώσεις, τους μύες και το συκώτι.
Η απάντηση είναι απλή και ισχυρή: πολλές διαταραχές μοιράζονται μια κοινή ρίζα, που ονομάζεται χρόνια φλεγμονή ή επίμονο οξειδωτικό στρες.
Η ασταξανθίνη δεν «θεραπεύει τα πάντα». Απλώς σβήνει τη φωτιά στη ρίζα της. Είτε η φλεγμονή απειλεί το δέρμα, τα μάτια ή το παχύ έντερο, δεν έχει σημασία. Δρώντας στον μηχανισμό της ρίζας, η ασταξανθίνη κάνει ολόκληρο το δέντρο να λάμπει.
Η οξεία φλεγμονή είναι χρήσιμη. Είναι μια έξυπνη αντίδραση, ενορχηστρωμένη από το ανοσοποιητικό σύστημα για να επουλωθεί. Αλλά αν παραμείνει ενεργή για πολύ καιρό, αν γίνει χρόνια, μετατρέπεται σε μια φωτιά χαμηλής έντασης που καίει αργά τους ιστούς, χωρίς να το καταλαβαίνετε.
Η λειτουργική ιατρική το αποκαλεί φλεγμονώδες. Και εμπλέκεται σε ασθένειες όπως:
- Αρθρίτιδα
- Νόσος του Crohn
Γλαυκώμα
- Διαβήτης
- Αϊζχάιμερ
- Πάρκινσον
- Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
- Ασβέστιο
- θάνατος
Η ασταξανθίνη, σε αυτό το σενάριο, δρα ως φυσικός ρυθμιστής της φλεγμονής, μειώνοντας την παραγωγή φλεγμονωδών κυτοκινών. Δεν είναι ανοσοκατασταλτικό. Είναι ένας διεγερτικός παράγοντας. Ηρεμεί το σύστημα, το ρυθμίζει και το επανεκπαιδεύει ώστε να ανταποκρίνεται φυσιολογικά.
Μία από τις πιο συναρπαστικές του ιδιότητες είναι η ικανότητά του να προστατεύει τα μάτια και το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Διαπερνά τον αιματο-αμφιβληστροειδή φραγμό, μειώνει την ξηροφθαλμία, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος στον αμφιβληστροειδή και προστατεύει τα φωτοϋποδοχέα και τα γαγγλιακά κύτταρα. Βελτιώσεις έχουν παρατηρηθεί ακόμη και σε παθήσεις όπως η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, ο καταρράκτης και το γλαύκωμα.
Και στον εγκέφαλο; Η ασταξανθίνη καταπολεμά το νευρωνικό οξειδωτικό στρες, το οποίο αποτελεί μία από τις νευροβιολογικές βάσεις της κατάθλιψης, του άγχους και της γνωστικής παρακμής. Σε ορισμένες μελέτες, έχει συσχετιστεί με βελτιώσεις στη μνήμη, τη συγκέντρωση και τη διάθεση.
Είναι σαν να φέρνει οξυγόνο... αλλά χωρίς να σε καίει.
Σφιχτότερο δέρμα, δυνατότεροι μύες. Το δέρμα είναι το πρώτο πεδίο μάχης ενάντια στο οξειδωτικό στρες.
Οι ελεύθερες ρίζες που παράγονται από τις ακτίνες UV, τη ρύπανση και μια φλεγμονώδη διατροφή χτυπούν το δέρμα σαν καταιγίδα: διασπούν το κολλαγόνο, διασπούν τις ελαστικές ίνες και αφυδατώνουν τα βαθιά στρώματα.
Και τι γίνεται με την ασταξανθίνη; Σταματά τη διαδικασία πριν καν ξεκινήσει.
Σε κλινικές μελέτες σε γυναίκες μέσης ηλικίας, βελτίωσε την ενυδάτωση, την υφή του δέρματος, εξισορροπησε την παραγωγή σμήγματος, μείωσε τα σπυράκια, ακόμη και λείανε τις λεπτές γραμμές μέσα σε 2-4 εβδομάδες.
Και αν χρησιμοποιηθεί μαζί με ωμέγα-3, βιταμίνες C και E; Το αποτέλεσμα ενισχύεται. Δεν είναι ένα «προϊόν αντιγήρανσης». Είναι ένα προϊόν που επανορθώνει τις βασικές αιτίες.
Η ασταξανθίνη έχει επίσης αποδειχθεί ότι είναι ευεργετική για τους μύες... προστατεύει τα μιτοχόνδρια, μειώνει τον πόνο από το γαλακτικό οξύ και επιταχύνει την αποκατάσταση μετά την άσκηση. Είναι ο τέλειος σύμμαχος για τους αθλητές αλλά και για όσους απλώς χρειάζονται να αντιμετωπίσουν καλύτερα τη ζωή.
Το συκώτι είναι ένα φίλτρο, ένας μετασχηματιστής, ένας πολεμιστής. Αλλά κάθε φορά που αποτοξινώνεται, παράγει ελεύθερες ρίζες.
Αν δεν τα εξουδετερώσει, το ίδιο καταστρέφεται. Και τότε μπαίνουμε σε έναν κύκλο... περισσότερες τοξίνες... περισσότερο οξειδωτικό στρες... κουρασμένο συκώτι... λιγότερη αποτοξίνωση... περισσότερη φλεγμονή.
Σε μελέτες σε ζώα, η ασταξανθίνη έχει δείξει ισχυρή προστατευτική δράση στα ηπατικά κύτταρα, ακόμη και ανώτερη από τη βιταμίνη Ε. Όχι μόνο προστατεύει, αλλά διεγείρει και τα ένζυμα αποτοξίνωσης του ήπατος που μπορεί ακόμη και να μειώσουν τον κίνδυνο καρκίνου.
Αυτό ισχύει και για τα κατοικίδιά μας. Ακόμα και τα σκυλιά έλκηθρου από την Αλάσκα, οι πραγματικοί δρομείς μαραθωνίου πάγου, λαμβάνουν ασταξανθίνη για την υποστήριξη της αντοχής, της ενέργειας και της ηπατικής λειτουργίας. Μελέτες που διεξήχθησαν σε σκύλους έδειξαν βελτιώσεις στον μεταβολισμό των λιπιδίων και στην αντιοξειδωτική ικανότητα μετά από μερικές εβδομάδες χορήγησης συμπληρωμάτων.
Επειδή η φύση δεν κάνει διάκριση μεταξύ ειδών. Διακρίνει μεταξύ εκείνων που φροντίζουν τον εαυτό τους... και εκείνων που δεν το κάνουν. Καμία τοξική παρενέργεια... απλώς υπερβολικός ενθουσιασμός.
Σε αντίθεση με άλλα αντιοξειδωτικά που, εάν χρησιμοποιηθούν υπερβολικά, γίνονται προοξειδωτικά (όπως η συνθετική βήτα-καροτίνη), η ασταξανθίνη δεν έχει δείξει ποτέ αυτό το αποτέλεσμα.
Είναι σταθερό, ασφαλές και καλά ανεκτό. Οι μόνες γνωστές παρενέργειες, σε περιπτώσεις πολύ υψηλών δόσεων, είναι ένα ελαφρύ κιτρίνισμα/ερυθρότητα στα πέλματα και τις παλάμες. Αλλά τίποτα επικίνδυνο. Στην πραγματικότητα, υποδηλώνει ότι συσσωρεύεται στο δέρμα... προστατεύοντάς το.
Η ασταξανθίνη δεν είναι θαυματουργό χάπι, αλλά είναι μια έξυπνη στρατηγική. Αποκαθιστά την ενέργεια, την εστίαση και την ελαστικότητά σας. Σας κάνει να νιώθετε λιγότερο «ηλικιωμένοι» ακόμα κι αν δεν έχετε ρυτίδες. Σας προστατεύει καθώς η ζωή σας δοκιμάζει. Δεν λύνει τα πάντα... αλλά σας δίνει μια καλύτερη ευκαιρία.
Και ίσως, σήμερα, αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε... ένα απαλό αλλά αποφασιστικό μόριο που ψιθυρίζει μέσα σου: «Θα το φροντίσω εγώ. Εσύ απλώς συνέχισε να ζεις».
XO - Πατρίτσια Κοφάρο