Η Τριάδα της Σιωπηλής Οξείδωσης: Αναιμία, Αταξία, Νευροπάθεια
Πρόλογος: Ο Άνθρωπος που Έχασε το Έδαφος
Μπήκε στο ιατρείο αργά, προσεκτικά, σαν να φοβόταν πως το πάτωμα δεν θα τον δεχθεί.
Το βλέμμα του γιατρού διέσχισε σιωπηλά τον ασθενή: το δέρμα ωχρό, οι σκληροί ελαφρώς υποκίτρινοι, η στάση αστάθεια. Ο άνθρωπος αυτός είχε χάσει όχι τη δύναμη, αλλά τον προσανατολισμό μέσα στο ίδιο του το σώμα.
Ο Romberg θετικός, η ιδιοδεκτικότητα κατεστραμμένη, τα άκρα μουδιασμένα — και όμως, ο νους καθαρός, η ψυχή παρούσα.
Ένα σώμα που σβήνει σιωπηλά, χωρίς κραυγές. Μόνο με μια βαθιά, επίμονη κόπωση.
---
Η Κλινική Εικόνα: Το Σώμα που Ματώνει από Μέσα
Η κόπωση δεν ήταν ψυχολογική· ήταν αιματολογική.
Το εργαστήριο αποκάλυψε νορμοκυτταρική αναιμία — μια από εκείνες που δεν προσφέρουν εύκολες απαντήσεις.
Τα ερυθρά κύτταρα έμοιαζαν φυσιολογικά, αλλά δεν άντεχαν.
Ο οργανισμός προσπαθούσε να τα αναπληρώσει πυρετωδώς, όμως το αίμα του γινόταν καθημερινά πιο αραιό.
Η φυσική εξέταση ήταν ένα μάθημα νευρολογικής ακρίβειας:
Απουσία αντανακλαστικών στα κάτω άκρα, απώλεια αίσθησης δόνησης, αστάθεια στο βάδισμα, ιδιαίτερα στο σκοτάδι.
Η φωνή του ασθενούς περιέγραφε τη νευροπάθεια πριν την επιβεβαιώσουν τα μηχανήματα:
«Δεν νιώθω τα πέλματά μου. Νιώθω σαν να περπατώ μέσα σε σύννεφο».
Η μαγνητική έδειξε αλλοιώσεις στις οπίσθιες δεσμίδες του νωτιαίου μυελού — τις ίνες που μεταφέρουν την αίσθηση θέσης.
Το ηλεκτρομυογράφημα αποκάλυψε αξονική βλάβη.
Ο συνδυασμός αισθητικής αταξίας και αναιμίας σπάνια είναι τυχαίος. Κάτι διαβρώνει ταυτόχρονα τα νεύρα και τα ερυθρά.
---
Η Εργαστηριακή Αλήθεια: Η Αιμόλυση χωρίς Δολοφόνο
Η αιματολογική ανάλυση έδωσε την απάντηση, αλλά και το μυστήριο:
LDH: αυξημένη.
Χαπτοσφαιρίνη: χαμηλή.
Έμμεση χολερυθρίνη: υψηλή.
Δικτυοερυθροκύτταρα: αυξημένα.
Coombs test: αρνητικό.
Μια μη ανοσολογική ενδοαγγειακή αιμόλυση. Τα ερυθρά έσπαζαν μέσα στην κυκλοφορία, σαν λεπτά γυάλινα δοχεία που δεν άντεχαν την πίεση του ίδιου του οξυγόνου που κουβαλούσαν.
Οι γνωστοί ένοχοι — Β12, φυλλικό, χαλκός, G6PD, θαλασσαιμία, αυτοανοσία — όλοι αθώοι.
Μια παράξενη υπόθεση: το αίμα καίγεται, το νευρικό σύστημα καταρρέει, και καμία από τις συνηθισμένες διατροφικές ελλείψεις δεν ευθύνεται.
---
Η Αποκάλυψη: Όταν Λείπει η Αντιοξειδωτική Ασπίδα
Και τότε, η σκέψη-αστραπή: Βιταμίνη Ε.
Η αθόρυβη φρουρός των μεμβρανών, ο φυσικός φραγμός απέναντι στην οξείδωση.
Χωρίς αυτήν, τα ερυθρά κύτταρα γίνονται εύθραυστα, η μυελίνη των νεύρων αποδομείται, και η ισορροπία του σώματος εξαφανίζεται κυριολεκτικά.
Η μέτρηση ήρθε σαν σφραγίδα: βαθιά ανεπάρκεια βιταμίνης Ε.
Επιτέλους, τα κομμάτια ταίριαξαν:
Η αιμόλυση, η νευροπάθεια, η αταξία — όλα προερχόμενα από το ίδιο μόριο που η σύγχρονη ιατρική έχει σχεδόν ξεχάσει.
---
Η Ρίζα του Κακού: Όταν η Δυσαπορρόφηση Συναντά την “Πρόληψη”
Μα γιατί λείπει;
Η βιταμίνη Ε δεν εξαντλείται εύκολα — αποθηκεύεται στο λίπος, προστατεύει τις κυτταρικές μεμβράνες, είναι ανθεκτική.
Άρα, κάτι παρεμβάλλεται στην απορρόφησή της.
Χολόσταση, κοιλιοκάκη, παγκρεατική ανεπάρκεια, abetalipoproteinemia — πιθανές εξηγήσεις.
Όμως το φάρμακο που παίρνει ο ασθενής ρίχνει ξαφνικά φως στο σκοτάδι:
μια ΣΤΑΤΙΝΗ.
---
Οι ΣΤΑΤΙΝΕΣ: Η Μεγάλη Ειρωνεία της Προληπτικής Ιατρικής
Α, οι στατίνες… αυτά τα μικρά, “αθώα” χάπια της αιώνιας ζωής.
Ο σύγχρονος ασθενής τις καταπίνει με θρησκευτική ευλάβεια. «Για να μην πάθω έμφραγμα», λέει. Και δεν ξέρει πως ίσως δεν θα πάθει — γιατί πρώτα θα χάσει τη δυνατότητα να περπατήσει.
Οι στατίνες αναστέλλουν τη μεβαλονική οδό, τη μητέρα όλων των λιποειδών μορίων: όχι μόνο της χοληστερίνης, αλλά και του CoQ10, του dolichol, των λιποπρωτεϊνών που μεταφέρουν τη βιταμίνη Ε.
Αυτό σημαίνει πως μειώνουν όχι μόνο τα “κακά” λιπίδια, αλλά και την ίδια τη δυνατότητα του σώματος να αντισταθεί στην οξείδωση.
Έτσι, μέσα στην προσπάθεια να “καθαρίσουμε” το αίμα από λίπος, στερούμε του σώματος τα ίδια του τα αντιοξειδωτικά όπλα.
Οι στατίνες αφαιρούν τα «οχήματα» που μεταφέρουν τη βιταμίνη Ε στους ιστούς.
Και το αποτέλεσμα είναι ο παραλογισμός της σύγχρονης προληπτικής ιατρικής: ένα φάρμακο που υπόσχεται μακροζωία, προκαλεί εκφυλισμό και όχι μόνο!
Η οξείδωση, που η φύση φοβόταν περισσότερο, επιστρέφει ελεύθερη.
Το αίμα γίνεται εύθραυστο, τα νεύρα καίγονται σιωπηλά, και ο άνθρωπος που ήθελε να ζήσει περισσότερο, αρχίζει να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του και αργά ή γρήγορα και το μυαλό του.
---
Η Θεραπεία: Η Αποκατάσταση της Ισορροπίας
Η αντιμετώπιση είναι απλή στη θεωρία, δύσκολη στην πράξη:
Υψηλές δόσεις βιταμίνης Ε (400–800 IU ημερησίως, αρχικά παρεντερικά).
Αντιμετώπιση του υποκείμενου αιτίου δυσαπορρόφησης.
Άμεση διακοπή της στατινοθεραπείας — γιατί καμία τιμή χοληστερίνης δεν αξίζει την απώλεια της νευρικής ακεραιότητας.
Συμπληρωματική χορήγηση CoQ10, για να επανέλθει η αντιοξειδωτική άμυνα.
Η αναιμία υποχωρεί θεαματικά μέσα σε εβδομάδες.
Η αταξία βελτιώνεται αργά — τα νεύρα δεν ξεχνούν εύκολα τη ζημιά.
Αλλά το φως επανέρχεται στο βλέμμα του ασθενούς: αυτό το φως που γεννιέται μόνο όταν καταλαβαίνεις τι σε σκότωνε πραγματικά.
---
Επίλογος: Η Αποθέωση της Οξείδωσης
Η ιστορία του ασθενούς αυτού είναι ένα μικροσκοπικό παράδειγμα ενός παγκόσμιου φαινομένου.
Ζούμε στην εποχή της φαρμακευτικής πρόληψης:
Όλοι “πάσχουμε” από κάτι πριν καν αρρωστήσουμε.
Η βιομηχανία δημιουργεί αριθμούς-στόχους — χοληστερίνη κάτω από 200, LDL κάτω από 100, και αν δεν τα πιάσουμε, είμαστε “ασθενείς”.
Και έτσι, εκατομμύρια υγιείς άνθρωποι γίνονται πελάτες ισοβίων θεραπειών.
Χωρίς ποτέ να ρωτήσουν: ποιο τίμημα έχει το χάπι της αιώνιας νεότητας;
Η υπόθεση της βιταμίνης Ε είναι μια υπενθύμιση ότι η ζωή δεν είναι χημική εξίσωση.
Το σώμα δεν θέλει να “διορθωθεί”, θέλει να ισορροπήσει.
Κάθε φορά που ο γιατρός υποκαθιστά τη φυσική ομοιόσταση με εργαστηριακή τελειότητα, κάτι βαθύ και ζωτικό χάνεται.
Ο ασθενής με την αναιμία και την αταξία δεν ήταν θύμα του χρόνου, αλλά θύμα μιας εποχής που φοβάται τη χοληστερίνη περισσότερο απ’ τον εκφυλισμό.
Και το φάρμακο που του υποσχέθηκε ζωή, του αφαίρεσε την αίσθηση του ίδιου του σώματος...
---
Βιβλιογραφία
1. Traber MG, Stevens JF. Vitamin E: Antioxidant and nothing more. Free Radic Biol Med. 2011;51(5):1000–1013.
2. Muller DP. Vitamin E and neurological function. Mol Nutr Food Res. 2010;54(5):710–718.
3. Kayden HJ, Sokol RJ. Disorders associated with vitamin E deficiency. J Pediatr Gastroenterol Nutr. 1991;12(4):386–393.
4. Desnuelle C, Lhermitte F, et al. Peripheral neuropathy due to vitamin E deficiency. Neurology. 1988;38(8):1291–1297.
5. Marcoff L, Thompson PD. The role of coenzyme Q10 in statin-associated myopathy. J Am Coll Cardiol. 2007;49(23):2231–2237.
6. de Lorgeril M, Rabaeus M. Beyond confusion and controversy: evaluating the real efficacy and safety of cholesterol-lowering with statins. J Controv Biomed Res. 2015;1(1):1–9.
7. Golomb BA, Evans MA. Statin adverse effects: A review of the literature and evidence for a mitochondrial mechanism. Am J Cardiovasc Drugs. 2008;8(6):373–418.