Στα «μαιευτήρια» στην Ολλανδία, υπάρχει ένας ανεπίσημος κανόνας για την άμεση κοπή του ομφάλιου λώρου. Πολλοι γιατροι δεν το κανουν γρήγορα για να μη δημιουργησουν τραυμα ''ψυχικο΄΄ στο παιδι αλλα και καλυτερη υγεία στο μέλλον.
Αυτό συμβαίνει επειδή το νεογέννητο βρίσκεται σε κατάσταση διπλής αναπνοής τη στιγμή της γέννησης. Πρώτον, λαμβάνει οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά μέσω του ομφάλιου λώρου. Οι πνεύμονές του δεν έχουν ακόμη πλήρως ενεργοποιηθεί, αρχίζει σταδιακά να αναπνέει αέρα από τη μύτη του και στη συνέχεια ενεργοποιεί αργά τους πνεύμονές του.
Τι γινεται συνηθως?; Αμέσως μετά τη γέννηση κόβεται ο ομφάλιος λώρος, διακόπτοντας την παροχή οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών. Το μωρό πνίγεται, αρχίζει να αναπνέει βαθιά και προσπαθεί να ενεργοποιήσει τους πνεύμονες: πονάει! Αίμα από τον πλακούντα πρέπει να πάει και στο μωρό!
Εάν ο ομφάλιος λώρος κοπεί αμέσως, το μωρό δεν θα έχει αρκετό αίμα αμέσως μετά τη γέννηση. Ωστόσο, το αίμα στον πλακούντα περιέχει το φυσικό ανοσοποιητικό φάσμα του μωρού. Με άλλα λόγια, οταν κοπει αμέσως ο ομφάλιος λώρος θα αρνηθεί σκόπιμα ένα μέρος της φυσικής ανοσίας του μωρού. Γιατί ? Ένα τέτοιο παιδί, που αρχικά δεν επιτυγχάνει πλήρη ανοσία, είναι πιθανό να έχει πολλά προβλήματα υγείας σε όλη του τη ζωή. Ο ομφάλιος λώρος ΔΕΝ πρέπει να κόβεται ΠΡΙΝ 1 ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ. Η ιατρική πρακτική θέλει ο ομφάλιος λώρος και ο πλακούντας να παραμένουν όσο το δυνατόν πιο δροσερά.
''Το μωρό αυτό γεννήθηκε εδώ και το μωρό έμεινε για πάνω από μία ώρα, ακόμα συνδεδεμένο με τον πλακούντα μέσω του ομφάλιου λώρου..''
