Αν τα παιδιά μας φτάνουν να κάνουν πράγματα για να "τραβήξουν" την προσοχή μας, τότε σημαίνει ότι δεν τα έχουμε προσέξει όπως τους αναλογεί...
Τα παιδιά μας αγαπούν. Μας αγαπούν τόσο δυνατά που είναι πρόθυμα να φορτωθούν κάθε λογής διαταραχή, να μετατραπούν στα "μαύρα πρόβατα" της οικογένειας ή να αναπτύξουν εθισμούς μόνο και μόνο για να μας δείξουν με αυτόν τον τρόπο ότι κάτι δεν πάει καλά.
Όχι σε αυτά, σε εμάς
Κάποιες οικογένειες θα πάρουν το μήνυμα σχετικά νωρίς και θα δραστηριοποιηθούν. Και θα σωθούν όλα τα μέλη της. Κάποιες άλλες απλά θα αρέσκονται στο να ενοχοποιούν το παιδί και να το χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίο τράγο
Και ίσως το παιδί αυτό, ως ενήλικο, να βρει το δρόμο του και να αποκοπεί από το οικογενειακό σύστημα που το κάνει να νοσεί. Αλλά μπορεί και όχι. Μπορεί να μην μπορεί και το ίδιο πια να ξεφύγει από το ρόλο που υιοθέτησε για να σώσει την οικογένειά του και να χαθεί μέσα σε αυτόν
Όσοι έχουμε παιδιά, όσοι δουλεύουμε με παιδιά, όσοι νοιαζόμαστε για αυτά, ας αναρωτηθούμε ας δούμε αν τα βοηθάμε ουσιαστικά. Ας δούμε αν τους παρέχουμε το κλίμα που χρειάζονται για να είναι καλά, να δημιουργούν και να εξελίσσονται 
~Νάνσυ Ψημενάτου.