Το ανοσοποιητικό και το θεραπευτικό σύστημα του οργανισμού μας είναι έτσι δημιουργημένο ώστε να έχει την ικανότητα να θεραπεύει σχεδόν οποιοδήποτε πρόβλημα, αρκεί να λειτουργεί σωστά. Υπάρχει ένα είδος στρες που το απενεργοποιεί ή το αποδυναμώνει, τόσο ώστε να επιτρέπεται η εκδήλωση προβλημάτων υγείας.
Το στρες προκαλούν οι εσφαλμένες πεποιθήσεις του ατόμου και είναι συνήθως υποσυνείδητες. Δημιουργούνται από αυτά που ακούγαμε, από τις εμπειρίες μας ή τις έχουμε κληρονομήσει (μετά τη σύλληψή μας).
'' Στην παιδική μας ηλικία ήμασταν περισσότερο ευεπηρέαστοι από ποτέ. Η επίγνωσή μας έμοιαζε με μαλακό, νωπό κερί που δεν είχε γνωρίσει ακόμη κανένα σχήμα εμπειρίας. Ο αριθμός των εντυπώσεων που μένουν μέσα μας είναι τεράστιος, οι ψυχολόγοι που ασχολούνται με το συμπεριφορισμό έχουν υπολογίσει ότι μόνο όσα μας λένε οι γονείς μας στις αρχές της παιδικής μας ηλικίας, τα οποία εξακολουθούν να γυρίζουν στο μυαλό μας σαν μαγνητοταινίες που αμυδρά ακούγονται, ανέρχονται σε περισσότερες απο 25,000 ώρες καθαρής προκαλλιέργειας.
Για τον καθένα από εμάς, η διαδικασία της μάθησης που μας διδάσκει να γερνάμε είναι πολύπλοκη και ποτέ δεν τελειώνει.
Συνεπάγεται συμπεριφορές που έχουμε πάρει από την οικογένεια, τους συνομηλίκους και την κοινωνία από τότε που ήμασταν πολύ μικρά παιδιά.
Τί είχε πει η μητέρα σας όταν αντίκρισε τις πρώτες της ρυτίδες?
Πώς αισθάνθηκε ο πατέρας σας όταν πήρε την σύνταξή του?
Οι παππούδες σας ήταν καλοσυνάτοι, σοφοί δάσκαλοι ή απόμακροι ξένοι που σας προξενούσαν φόβο?
Αυτές οι εσφαλμένες πεποιθήσεις είναι ενσωματωμένες στις κυτταρικές μνήμες. Οι έρευνες όλες έχουν δείξει ότι οι αναμνήσεις μας δεν αποθηκεύονται στον εγκέφαλο αλλά σε όλα μας τα κύτταρα. Αυτές οι κυτταρικές μνήμες παράγουν επιβλαβείς ενεργειακές συχνότητες και προκαλούν σωματικό στρες.
''Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1998 στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, με επικεφαλή τον δρα Μπρους Λίπτον, κορυφαίο κυτταρικό βιολόγο, το στρες αποτελεί την αιτία του 95% τουλάχιστον των ασθενειών και των παθήσεων.
Ο Δρ Λίπτον διευκρινίζει ότι το υπόλοιπο 5% οφείλονται σε γενετικά αίτια και προκαλούνται από το στρες που μεταβιβάζεται στο άτομο από τα μέλη της γενεαλογικής σειράς του.''
Υπάρχουν εκατοντάδες μελέτες που δείχνουν, ότι ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς συμπεριφέρονται στα παιδιά τους – είτε πρόκειται για άτεγκτη πειθαρχία είτε για ενσυναισθητική κατανόηση, αδιαφορία ή ζεστασιά – έχει βαθιά και διαρκή επίδραση στη συναισθηματική ζωή του παιδιού.
Στιγμές που χαρακτηρίζουν την επαφή μεταξύ παιδιού και γονιών, διαπλάθουν τις συναισθηματικές προσδοκίες του παιδιού ως προς τις ανθρώπινες σχέσεις, προσδοκίες που θα δώσουν το στίγμα της συμπεριφοράς του σε κάθε σφαίρα της ζωής του, είτε προς το καλό είτε προς το κακό.
Συνήθειες που αποκτήθηκαν στην παιδική ηλικία παγιώνονται στο βασικό συναπτικό δίκτυο της νευρωνικής αρχιτεκτονικής και είναι πιο δύσκολο να αλλάξουν σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Δεδομένης της σημασίας των προμετωπιαίων λοβών στο χειρισμό των συναισθημάτων, το πολύ μεγάλο άνοιγμα συναπτικής διάπλασης στην περιοχή αυτή του εγκεφάλου μπορεί κάλλιστα να σημαίνει ότι, στο μεγαλειώδες σχέδιο του εγκεφάλου, οι εμπειρίες ενός παιδιού μπορούν με τα χρόνια να δημιουργήσουν συνδέσεις που διαρκούν στο ρυθμιστικό κύκλωμα του συγκινησιακού εγκεφάλου.
Οι βασικές εμπειρίες σχετίζονται με το πόσο αξιόπιστοι και θετικοί είναι οι γονείς προς το παιδί, με τις ευκαιρίες και την καθοδήγηση που του προσφέρουν έτσι ώστε να μάθει να χαλιναγωγεί την στενοχώρια του, να ελέγχει την παρόρμησή του και να εκδηλώνει ενσυναίσθηση. Με τον ίδιο τρόπο η παραμέληση ή η κακοποίηση, η έλλειψη εναρμόνισης από έναν υπεραπασχολημένο ή αδιάφορο γονέα ή η βίαιη συμπεριφορά μπορεί ν’ αφήσουν τα ίχνη τους στο συγκινησιακό κύκλωμα.
Μια μελέτη πάνω σε παιδιά που υπήρξαν θύματα κακής μεταχείρησης αποκάλυψε ότι τα παραμελημένα παιδιά συμπεριφέρονταν χειρότερα απ’ όλα: ήταν τα πιο αγχωτικά, τα πιο απρόσεκτα, τα πιο απαθή, η δε έκδηλη συμπεριφορά τους χαρακτηριζόταν από μια αλληλοδιαδοχή αντιδράσεων επιθετικότητας και απομόνωσης.
Η υγεία ενός οργανισμού εξαρτάται από το είδος των κυτταρικών του αναμνήσεων. Ένας άνθρωπος με καταστροφικές κυτταρικές αναμνήσεις αναγκάζεται να αγωνίζεται ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Αν όμως οι κυτταρικές μας αναμνήσεις είναι θετικές, μπορούμε να ζούμε σε μια κατάσταση πλήρους υγείας και ισορροπίας, ακόμη και όταν οι συνθήκες της ζωής μας δεν είναι ιδανικές.
πηγή:
Dr.Bruce Lipton (είναι μοριακός βιολόγος)
& Dr. Deepak Chopra.
(Από Κανένα Κανένα)