Συνοψίζοντας όλα αυτά που ειπώθηκαν στα προηγούμενα κεφάλαια, αναφερόμαστε στα έξι κύρια σημεία ενός σωστού υγιεινού διαιτολογίου.
1ον. Οι υδατάνθρακες (άμυλα) που καταναλίσκει κανείς, πρέπει νάναι φυσικοί και ανεπεξέργαστοι και να αποτελούν το 60%-75% της θερμιδικής πρόσληψης. Δηλαδή το άσπρο ψωμί, τα ζυμαρικά, το ρύζι, τα ραφιναρισμένα δημητριακά πρέπει να αντικατασταθούν με μαύρο, πιτυρούχο ψωμί, ολικής άλεσης, σκούρα ζυμαρικά, σκούρο ρύζι, όσπρια (με φυσικό τρόπο αποστειρωμένα).
Επίσης η μεγαλύτερη ποσότητα των καταναλισκωμένων υδατανθράκων πρέπει νάναι τα φρούτα και τα λαχανικά, τρωγόμενα στην πλειονότητά τους ωμά.
2ον. Το λεύκωμα (πρωτεΐνη) που καταναλίσκει κανείς, πρέπει στην πλειονότητά του να αποτελείται από φυτικής προέλευσης λευκώματα (π.χ. ξηρούς καρπούς, σόγια κ.ά.) και λιγότερο από ζωικής προέλευσης λευκώματα (κρέας, ψάρια, αυγά, τυρί, γάλα κλπ.) και να αποτελεί το 12-15% της θερμιδικής πρόσληψης ή 30-40 γραμ. καθαρού λευκώματος την ημέρα.
3ον. Το λίπος πρέπει να προέρχεται κυρίως από φυτικής προέλευσης λάδια (ελαιόλαδο, σωστά παρασκευασμένα σπορέλαια) και λιγότερο από ζωικής προέλευσης λίπη (βούτυρο κλπ.). Πρέπει να αποτελεί το 15-20% της θερμιδικής πρόσληψης ή 40-60 γραμ. λίπους την ημέρα. Πρέπει να αποφεύγεται το μαγείρευμά του, διότι δημιουργούνται τοξικά προϊόντα.
4ον. Οι πλήρεις τροφές είναι ανώτερες από τις θρυμματισμένες και ραφιναρισμένες τροφές. Κάθε θρυμμάτισμα και επεξεργασία μιας πλήρους τροφής καταστρέφει θρεπτικά στοιχεία και μειώνει την καταλληλότητα της τροφής σαν ένα μέρος του διαιτολογίου.
5ον. Οι ωμές τροφές είναι καλύτερες από τις μαγειρευμένες. Παρόλο που ορισμένες μόνο τροφές, φαίνεται να γίνονται πιο εύπεπτες με το μαγείρευμα, είναι γεγονός ότι οι περισσότερες τροφές καθίστανται λιγώτερο εύπεπτες.
Με το μαγείρευμα των τροφών καταστρέφεται ένα σημαντικό ποσοστό βιταμινών και κάτι που είναι πιο σημαντικό, το μαγείρευμα μεταβάλλει τις αναλογίες των διαφόρων βιταμινών που περιέχονται στις τροφές. Τα μεταλλικά άλατα, εξ’ αιτίας του μάγειρεύματος, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το σώμα. Τα λευκώματα επηρεάζονται επίσης από την μαγειρική καθώς και τα λίπη, τα οποία σε υψηλούς βαθμούς θέρμανσης γίνονται καρκινογόνο.
6ον. Οι φυτικές τροφές είναι ανώτερες από τις ζωικές τροφές. Κανένας ερευνητής, που έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα, δεν αμφιβάλει για τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της υπερβολικής χρήσης των ζωικών τροφών. Όλα τα ζωικά προϊόντα (με εξαίρεση το μητρικό γάλα), έχουν ορισμένα αρνητικά χαρακτηριστικά τα οποία καθιστούν την διαιτολογική τους χρήση αμφισβητήσιμη. Η έρευνα έχει δείξει, ότι τα ζωϊκά λευκώματα προάγουν στην πραγματικότητα τα γηρατιά και τον πρώιμο εκφυλισμό του οργανισμού. Πάρα πολύ λεύκωμα εξασκεί ένα τεράστιο βάρος πάνω στο συκώτι και τα νεφρά. Αφήνει επίσης υπολείμματα οξέων στο αίμα και στα κύτταρα, τα οποία πρέπει να εξουδετερωθούν θυσιάζοντας απαραίτητα αποθέματα αλκαλικών μεταλλικών αλάτων.
Η σχέση ανάμεσα στη μεγάλη χρήση ζωικών λευκωμάτων και στον καρκίνο έχει πλήρως εδραιωθεί με τη μελέτη τόσο των ζώων όσο και των ανθρώπινων πληθυσμών. Να θυμάστε ότι τα καρκινικά κύτταρα, χαρακτηρίζονται από παρεκκλίνουσα πρωτεϊνική σύνθεση και γοργή κυτταρική διαίρεση. Η σύνθεση του λευκώματος επισπεύδεται από μια αυξημένη λήψη λευκώματος, έτσι ώστε δεν είναι παράξενο να ανακαλύψουμε ότι ο καρκίνος έχει μια στενή σχέση με την υπερβολική λήψη λευκώματος και μάλιστα κακής ποιότητας.
Υπάρχει μια άμεση σχέση ανάμεσα στην ποσότητα του λευκώματος στο διαιτολόγιο και τη συχνότητα του καρκίνου σε μια παγκόσμια βάση. Οι Αμερικάνοι, οι Δυτικοί Ευρωπαίοι, και οι Αυστραλοί που καταναλίσκουν τις πιο μεγάλες ποσότητες λευκώματος, έχουν επίσης την πιο μεγάλη συχνότητα καρκίνου, ενώ οι Κινέζοι αγρότες, οι Ινδοί της Ανατολής και οι Ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής έχουν την πιο χαμηλή συχνότητα καρκίνου. Αυτό δεν είναι μια τυχαία σχέση και δεν μπορεί να διαγραφεί, να το παραβλέψουμε, αποδίδοντάς το, στο «στρες της σύγχρονης ζωής».
Ένα σωστό γενικά διαιτολόγιο σύμφωνα με τις υπάρχουσες επιστημονικές έρευνες, περιέχει μέτριες ποσότητες λευκώματος και λίπους, είναι απαλλαγμένο από ραφιναρισμένους υδατάνθρακες, ενώ είναι αντίθετα πλούσιο σε πολυσύνθετους υδατάνθρακες, είναι φτωχό σε θερμίδες, για να διατηρείται κανείς λεπτός ολοζωής κλπ.
--------------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο του Παναγιώτη Ε. Κουμεντάκη: "ΥΓΕΙΑ Ή ΑΡΡΩΣΤΙΑ; ΔΙΑΛΕΞΤΕ!"
Ανδρέας Καραβιώτης