Εφόσον το στομάχι και τα έντερα είναι γεμάτα με ακαθαρσία και η κατάσταση αυτή αποτελεί την πρωταρχική αιτία της αρρώστιας, το πρώτο και σπουδαιότερο ενδεδειγμένο θεραπευτικό μέτρο είναι η νηστεία.
Αυτό δεν είναι μόνο κοινή λογική, αλλά αποτελεί και επιστήμη. Γιατί τι άλλο είναι επιστήμη παρά άθροισμα βάσιμων γνώσεων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν επωφελώς;
Σε κάθε περίπτωση οξείας αρρώστιας η τροφή είναι επικίνδυνη. Όλα ανεξαιρέτως τα ζώα, όταν αρρωσταίνουν, ενστικτωδώς νηστεύουν. Μένουν μακριά από κάθε τροφή, εκτός βέβαια όταν το ένστικτό τους έχει αλλοιωθεί από την εξημέρωση.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο που δεν έχει επηρεασθεί από τις κακές έξεις του πολιτισμού και κυρίως δεν έχει εμποτισθεί στην αμαρτωλή πίστη του υπερσιτισμού. Δεν έχει σχέση αν πεινάει ή όχι ο ασθενής! Ο γιατρός τον παροτρύνει να φάει πολλή και «θρεπτική» τροφή! […]
Η πολυφαγία δημιουργεί, παρατείνει και χειροτερεύει την αρρώστια, εφόσον όλες οι δυναμικότητες του οργανισμού αποβλέπουν στην πέψη της περίσσιας τροφής και έτσι δεν μπορεί το σώμα να επουλώσει τις τυχόν εσωτερικές και εξωτερικές πληγές και γενικά να ανταποκριθεί στις διάφορες ανάγκες του.
Τρώγοντας κανείς όταν δεν έχει πραγματική πείνα, παραβιάζει τον Νόμο της Ζωής. Τα όργανα της πέψης, με κάθε ανωμαλία του οργανισμού, δεν είναι ικανά να χωνεύουν κανονικά την τροφή.
Η τροφή τότε σαπίζει και τα επακόλουθα είναι πολύ άσχημα. Το να δώσουμε τροφή σε έναν άρρωστο με πυρετό, με ξηρά χείλη, με καμένο λαιμό και αδρανές στομάχι, είναι το ίδιο σαν να τον δολοφονούμε. Και ο ισχυρισμός μας αυτός βεβαιώνεται απολύτως με την πείρα. […]
Κατά την επιδημία του 1918, 290 φυσιοθεραπευτές, μεταχειριζόμενοι μόνο τα εντελώς ακίνδυνα και πάντα αποτελεσματικά φυσικά μέσα, κατά τη νοσηλεία παντοειδών ασθενών, έχασαν μόνο 12 ασθενείς σε αναλογία 10.000 περιπτώσεων πνευμονίας, ενώ οι πιο περιβόητοι γιατροί της Νέας Υόρκης, νοσηλεύοντας αρρώστους της ίδιας ασθένειας, αντί να τους θεραπεύσουν, τους δολοφόνησαν με τα φάρμακα και τα λοιπά τεχνητά μέσα τους. Λέμε τους «δολοφόνησαν» γιατί δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε διαφορετικά τους 6.400 θανάτους τους που αναλογούν σε κάθε 10.000 ασθενών πνευμονίας που νοσήλευαν οι γιατροί εκείνοι. […]
Ο διαπρεπής φυσιοθεραπευτής και πρωτεργάτης της νέας μας επιστήμης Claunch, αναφερόμενος στην επιδημία αυτή, παρατηρεί: «Κατά την εποχή εκείνη ήμουν σε ένα από τα μεγαλύτερα Φυσιοθεραπευτήρια του Σικάγου (πιθανότατα εννοεί του δρα Henry Lindlarh, βλ. Η Φιλοσοφία και η Πρακτική της Φυσικής Θεραπευτικής, εκδ. Μεταμόρφωση, Σ.τ.Ε.), όπου δεν χρησιμοποιείται ούτε σταγόνα φαρμάκου. Στο ίδρυμα αυτό νοσηλεύτηκαν 300 κρούσματα επιδημίας, χωρίς να πεθάνει ούτε ένας ασθενής. Στο διπλανό μας νοσοκομείο, Cook County, στις ίδιες περιπτώσεις είχαν θνησιμότητα 18%». […]
Αυτό αποδεικνύει […] τις λανθασμένες αντιλήψεις της ιατρικής φιλοσοφίας, σύμφωνα με την οποία η αρρώστια θέλει φαρμακευτική καταπολέμηση, ο υγιής θέλει πολλή τροφή και ο άρρωστος ακόμη περισσότερη! […]
Με την καταστρεπτική συνήθεια τού να δίνουμε πολλή τροφή στον άρρωστο, χειροτερεύουμε πάντα την κατάστασή του. Ο υπερσιτισμός άνοιξε, και ακόμη ανοίγει, πρόωρα εκατομμύρια τάφους. Για αυτό τονίζουμε ότι: σε όλες τις οξείες κυρίως διαταραχές, το πρώτο μέτρο πρέπει να είναι η νηστεία.
--------------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο “Φυσική Θεραπευτική” του George Clements - 1936 -
Α΄ ηλεκτρονική έκδοση, Νοέμβριος 2020 - Εκδόσεις “Mεταμόρφωση”
Ανδρέας Καραβιώτης