“Δεν την φοβάμαι τη φωτιά”, είπες και τύλιξες τα αγαπημένα χέρια σου γύρω από το λαιμό μου!
Και ήταν εκείνο το πρώτο το φιλί, που έκοψε τη δική μου ανάσα και άρχισα να ζω με την πνοή σου μόνο!
Και έγινε το σώμα σου το σπίτι μου!
Φόρεσα πάνω μου την μυρωδιά σου, με εκστατικά χέρια να πλάθει τις αισθήσεις μου!
Με έμαθες να σ’ αγαπώ και να το φωνάζω στον αέρα, για να το μεταφέρει παντού!
Ξαπλώνω στο χαρτί τις λέξεις μου για να περιγράψω το χρώμα των ματιών σου!
Και γίνεται πύρινη φλόγα το βλέμμα σου, όταν τα σώματα γεννούν τις ηδονές για να ξεδιψάσουν το ανεξέλεγκτο πάθος μας!
Και ακόμη και κείνη την μαγική στιγμή που τα κορμιά μας γίνονται ένα, να σου λέω ότι “δεν μπορώ να σε χορτάσω”!
Γιατί ο έρωτας αγάπη μου δεν χορταίνεται, δεν κρύβεται, δεν χάνεται, δε συνηθίζεται ποτέ!
Και σε ταξίδεψα στα πιο όμορφα μέρη, κάνοντας ομπρέλα την καρδιά μου για να μην σε βλάψει ποτέ κανείς!
Έδωσα μάχη με τους δαίμονες σου και τους έκανα αγγέλους!
Μπήκα στα σκοτάδια σου και σκόρπισα τον ήλιο για να βλέπω το χαμόγελο σου!
Τραγούδησα στην βροχή για να πλανεύω τις καταιγίδες του φόβου σου!
Έστρωσα το χώμα με ελπίδα για να περπατάς χωρίς να σε ενοχλεί τίποτα!
Και έγινε μια αγκαλιά ο κόσμος μας!
Έπιασα τα χέρια σου σφιχτά και χορέψαμε κάτω από το φως του φεγγαριού και οι ψυχές μας έγιναν μια μωρό μου!
Και ηρέμησαν οι ανταριασμένες θάλασσες του μυαλού μας!
Έγιναν γαλήνιες λίμνες και καθρεπτίζουν τον αστερισμό της αστείρευτης τρέλας μας!
Δεν θα σταματήσω ποτέ να σε θαυμάζω!
Δεν θα σταματήσω ποτέ να σε κοιτάζω!
Δεν θα σταματήσω ποτέ να σε κάνω περήφανη!
Δεν θα σταματήσω ποτέ να σε προκαλώ!
Δεν θα σταματήσω ποτέ να καίγομαι από τη φωτιά σου!
Δεν θα σταματήσω ποτέ να σε προστατεύω!
Μια ζωή θα αρμενίζω στο θησαυρό της αγάπης σου!
Τριστάνος