Έχουμε μπερδέψει την παράδοση με την υποταγή και φοβούμενοι μην υποταχθούμε στον άλλον (τον σύντροφό μας) φέρνουμε στο προσκήνιο τον έλεγχο και αρχίζουν οι αντιστάσεις.
Και όσο μεγαλώνει ο φόβος τόσο μεγαλώνουν και οι αντιστάσεις μας. Όμως στην ουσία δεν αντιστεκόμαστε στον άλλον αλλά στον ίδιο τον Έρωτα… στην ίδια την Αγάπη.
Η αγάπη μάς θέλει ρευστούς, μαλακούς, παραδομένους ώστε να μάς ταξιδέψει στα βαθιά πελάγη της.
Ο φόβος που γεννιέται από το ελεγκτικό μυαλό μας και από την έλλειψη εμπιστοσύνης, μάς θέλει σκληρούς και αρματωμένους…
Η καρδιά μας σφίγγεται και υποφέρει καθώς ο φόβος χτίζει γύρω της τείχη με την δικαιολογία μήπως και πονέσει…
Όλα αυτά, έχουν σαν αποτέλεσμα, να παγώσει η φωτιά μας και η ενέργεια μέσα στο σώμα να κυλά δύσκολα.
Και πριν καλά - καλά το καταλάβουμε γινόμαστε ο μαρμαρωμένος βασιλιάς μέσα στο βασίλειο της αγάπης…
Άραγε τι αξία έχει ένας μαρμαρωμένος βασιλιάς αν δεν μπορεί να απολαμβάνει το βασίλειό του;
Despoina Palamari