H αγάπη παράγει αγάπη. Ότι δεν παράγει αγάπη δεν είναι αγάπη. Οι γονείς των οποίων τα παιδιά είναι ναρκισσιστικά, εγωκεντρικά και αυτοαπασχολούμενα δεν έχουν πραγματικά αγαπήσει τα παιδιά τους.
Τα χρησιμοποίησαν για την δική τους ικανοποίηση. Παρέχοντας τους διαρκώς υλικά πράγματα, ικανοποιώντας πάραταυτα κάθε επιθυμία τους, δίνοντας τους την εντύπωση ότι είναι το κέντρο του κόσμου, φροντίζοντας να μην αντιμετωπίσουν καμία δυσκολία, δεν ανταποκρίθηκαν στις πραγματικές τους ανάγκες και δεν νοιάστηκαν για τις πραγματικές τους ανάγκες .
Αυτό που επεδίωξαν με την τακτική τους ήταν να μην μπορούν τα παιδιά τους να ζήσουν χωρίς αυτούς και έτσι να τα έχουνε αυτοί για πάντα. Επομένως, όχι μόνο δεν τα αγάπησαν, αλλά τα εκμεταλλεύτηκαν απάνθρωπα για τη δική τους εγωκεντρική ικανοποίηση. Δεν είναι , λοιπόν, παράξενο που τα παιδιά αυτά είναι ανίκανα να αγαπήσουν και γι’αυτό καταδικασμένα να μην αγαπηθούν. Η αγάπη δεν εκφράζεται με υλικές παροχές. Με τις υλικές παροχές ικανοποιείται η ματαιοδοξία αυτού που παρέχει, γιατί αισθάνεται σπουδαίος, ανώτερος ενάρετος, αλλά αυτός που δέχεται τις παροχές αισθάνεται εξαρτημένος και επαίτης, με εντελώς ισοπεδωμένη την αυτοπεποίθηση του για την αυτοκεκτίμηση του.
Απόσπασμα από το Βιβλίο του π.Φιλόθεου Φάρου : "Η διαχείριση της Αγάπης"