Το μόνο ερώτημα στην επιλογή τροφής μοιάζει να είναι: «Έχει καλή γεύση;». Και μετά οι άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί ταλαιπωρούνται από δυσπεψία, χρόνια δυσκοιλιότητα, σκωληκοειδίτιδα, καρκίνο και μία πληθώρα άλλων ασθενειών που προκύπτουν από τις θρεπτικές ελλείψεις και την αυτοτοξίνωση.
Αλλά και η πλειοψηφία των γιατρών μοιάζει να μην γνωρίζει περισσότερα για τις αρχές της φυσικής διατροφής από ότι το ευρύ κοινό. Η κλασική σχολή ιατρικής δίνει ελάχιστη ή και καθόλου σημασία στη λογική ρύθμιση της κατανάλωσης τροφής. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζει τίποτα για αυτήν γιατί το αντικείμενο της φυσικής διατροφής δεν διδάσκεται ακόμη στις ιατρικές σχολές.
[...] Ωστόσο, αν μελετήσουμε τη διατροφή από μία αυστηρά επιστημονική οπτική, δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε ότι ορισμένες τροφές δημιουργούν στο σύστημα μεγάλες ποσότητες από νοσογόνες, δηλητηριώδεις ουσίες, ενώ τα φρούτα και τα λαχανικά που είναι πλούσια σε οργανικά άλατα, τείνουν να εξουδετερώνουν και να αποβάλλουν από το σύστημα τα απόβλητα υλικά και τα δηλητήρια που δημιουργούνται κατά τη διαδικασία πέψης της πρωτεΐνης και του αμύλου.
Οι συσσωρεύσεις αποβλήτων και συστημικών δηλητηρίων αποτελούν την αιτία των περισσότερων ασθενειών που εμφανίζονται μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό. Συνεπώς είναι επιτακτικής σημασίας να παρέχονται σε επαρκείς ποσότητες τα εξουδετερωτικά και απεκκριτικά διατροφικά στοιχεία. Σε αυτό επικεντρώνεται όλο το πρόβλημα της φυσικής διατροφής. Ενώ η κλασική σχολή ιατρικής βλέπει τα άμυλα, τα σάκχαρα, τα λίπη και τις πρωτεΐνες ως τα μόνα αξιόλογα στοιχεία θρέψης, η Φυσική Θεραπευτική στοχεύει στη μείωση αυτών των τροφών από το φυσικό διαιτολόγιο και στην αύξηση των εξαγνιστικών και απεκκριτικών φρούτων και λαχανικών.
Γενικότερα στην αντιμετώπιση των χρόνιων ασθενειών, συστήνω, με ελάχιστες εξαιρέσεις, μία αυστηρά χορτοφαγική διατροφή και αυτό γιατί οι περισσότερες χρόνιες ασθένειες δημιουργούνται από τη συσσώρευση των περιττωμάτων των κυττάρων στο σύστημα.
Κάθε τμήμα ζωικής σάρκας είναι διαποτισμένο από τα περιττώματα των κυττάρων με τη μορφή ουρικών και άλλων ειδών οξέων, αποσυντεθειμένων αλκαλοειδών, ξανθινών, πτωμαϊνών, κ.λ.π. Ο οργανισμός του κρεατοφάγου πρέπει να ξεφορτωθεί όχι μόνο τις δικές του ακαθαρσίες που παράγονται κατά τις διαδικασίες της πέψης και του κυτταρικού μεταβολισμού, αλλά και τις νοσογόνες ουσίες που ήδη περιέχονται στη ζωική σάρκα.
Εφόσον η θεραπεία των χρόνιων ασθενειών συνίσταται κυρίως στον εξαγνισμό του σώματος από τα νοσογόνα υλικά, είναι εύλογο ότι ο χρόνιος ασθενής πρέπει να πάψει να τα προσλαμβάνει στη διατροφή του. Οτιδήποτε διαφορετικό θα ήταν σαν να σκουπίζουμε τη σκόνη από έξω προς τα μέσα και ό,τι διώχνουμε από την μπροστινή πόρτα του σπιτιού να το ξαναφέρνουμε από την πίσω.
Είτε κανείς επιδοκιμάζει την αυστηρή χορτοφαγία ως ένα μόνιμο τρόπο ζωής είτε όχι, θα πρέπει να παραδεχτεί ότι η αλλαγή από την κρεατοφαγική διατροφή στη διατροφή χωρίς κρέας είναι ιδιαίτερα ευεργετική για την αντιμετώπιση των χρόνιων ασθενειών.
---------------------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο του Henry Lindlahr: “Φιλοσοφία και Πρακτική της Φυσικής Θεραπευτικής” - 1919 -
Copyright για την ελληνική γλώσσα: Εκδόσεις “μεταμόρφωση”, Αθήνα 2015