Ο Εαυτός είναι πια ένα εργοστάσιο παραγωγής που πρέπει να λειτουργεί ρολόϊ, ψυχικά, σωματικά, διανοητικά για να μπορεί να αυξάνει συνέχεια την παραγωγικότητα του.
Ο Εαυτός ως μηχανή!
Παραμυθιασμένοι από μια ελευθεριότητα φανταζόμαστε πως είμαστε εμείς που παίρνουμε τις αποφάσεις, μόνο και μόνο επειδή μας παραχωρήθηκε το δικαίωμα να εξαντλούμε από μόνοι μας τον Εαυτό μας.
Εκατομμύρια άνθρωποι έγιναν αφέντες του Εαυτού τους, επένδυσαν στον Εαυτό τους, απέκτησαν νέες παραγωγικές δεξιότητες, υλοποίησαν τα μακροχρόνια προγράμματα ανάπτυξης τους, κατέκτησαν στόχους και λοιπά μανατζεριλίδικα κόλπα, ανυποψίαστοι πως κάθε αφέντης χρειάζεται και το δούλο του. Κι όταν γίνεσαι αφέντης του Εαυτού σου, είσαι ταυτόχρονα και ο δούλος σου!
Τώρα που ο ταξικός εχθρός έχει εσωτερικευτεί, τιμώ την εργατική πρωτομαγιά θα πει λευτερώνομαι από τον εκμεταλλευτή που ζει μέσα μου και απολαμβάνω τη ζωή μου, μακριά από τα ανελαστικά πρότυπα απόδοσης που έχω καταπιεί. Και με την έννοια αυτή το πιο σημαντικό αίτημα που αναδύεται είναι ξανά το Δικαίωμα στην Τεμπελιά!