Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούμε σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν δίπλα μας καθώς και σημαντικούς ανθρώπους. Μόνο όταν χάνονται κατανοούμε την αξία τους. Πολλά χρόνια ο κ. Γιάννης Βαρελάς, μέσα από την «Γιορτή των σπόρων» και την δράση του, μας βοηθά να κατανοήσουμε τη σχέση μας με την φύση,
πόσο συνδεδεμένοι είμαστε με τη φύση και πως ό,τι συμβαίνει στη φύση συμβαίνει και σ’ εμάς γιατί στην πραγματικότητα ο άνθρωπος δεν είναι αφέντης της φύσης αλλά ένας ταπεινός συνεργάτης της.Βρεθήκαμε στο περιβόλι του κ. Γιάννη Βαρελά στον Άσσο, τον εμπνευστή του « κήπου της αφθονίας». Ενός κήπου που είναι ένα όραμα ζωής, ενός κήπου που ισορροπεί ανάμεσα στις υλικές και πνευματικές ανάγκες και που αφθονεί μέσα στην λιτότητά του.
Δημ.- Πότε και πως γεννήθηκε η ανάγκη να δημιουργήσετε τον κήπο της αφθονίας;
Γ. Βαρελάς- Ο κήπος της αφθονίας γεννήθηκε πριν από δύο χρόνια μέσα από τη εμπειρία των σχολικών προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και την συνεργασία με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Ο κήπος της αφθονίας είναι ένα αίσθημα έκτακτης ανάγκης και αφύπνισης που μας ενώνει για δράση. Είμαστε μια κοινότητα ανθρώπων που πιστεύει ότι η πραγματική ζωή είναι ο ελεύθερος χρόνος. Όταν δηλαδή κάνεις πραγματα που αγαπάς και χαίρεσαι γι’αυτό. Μαθαίνουμε συνεχώς μέσα από την προσωπική και την συλλογική δράση.
Δημ.- Φροντίζετε για την διατήρηση των παραδοσιακών ποικιλιών. Γιατί θεωρείτε ότι αυτό είναι σημαντικό;
Γ. Βαρελάς- Από τα μέσα του 20ου αιώνα άρχισε να συντελείται το «βοτανικό ολοκαύτωμα», οι παραδοσιακές ποικιλίες άρχισαν να μην καλλιεργούνται και να καλλιεργούνται πλέον τα υβρίδια. Τα υβρίδια όμως παράγουν σπόρους που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αφού είτε είναι στείροι, είτε δεν δίνουν φυτά με τα ίδια χαρακτηριστικά. Τα υβρίδια οδήγησαν στην αύξηση των λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων, την υπερκατανάλωση νερού, και την επέκταση των μονοκαλλιεργειών, με αποτέλεσμα τη επιδείνωση του προβλήματος της πείνας, την καταστροφή της γης, την μόλυνση των νερών, των θαλασσών, των λιμνών, των ποταμών και του αέρα και βέβαια τη εξαφάνιση του μικροαγρότη.
Δημ. – Ο κάμπος της Βόχας σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα;
Γ. Βαρελάς- Η γη έχει χάσει την δύναμή της έχει εξαντληθεί, δεν γίνεται τίποτα χωρίς λιπάσματα, τα φρούτα έχουν χάσει τη γλύκα τους, οι αγρότες ακολουθούν τη μονοκαλλιέργεια που σκοτώνει την γονιμότητα της γης και την υγεία των ανθρώπων. Οι αγρότες είναι επιχειρηματίες, κανένας αγρότης δεν παράγει την τροφή του.
Δημ.- Πως ορίζετε την ευζωία;
Γ. Βαρελάς- Όταν ο άνθρωπος ζει σε αρμονία με την φύση, όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι είναι μέρος της φύσης.
Δημ. – Είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτά που έχουμε;
Γ. Βαρελάς- Ο φυσικός καλλιεργητής αρχίζει και τελειώνει με αυτό το βαθύ αίσθημα της ευγνωμοσύνης, είναι πλήρης, αισθάνεται ότι αυτό που κάνει είναι να υπηρετεί τη φύση.
Δημ.- Είναι η λιτότητα αρετή;
Γ. Bαρελάς- Η λιτότητα είναι η ελευθερία που έχουμε να αντικαταστήσουμε την περιττή κατανάλωση με άλλες αξίες που θα μας κάνουν περισσότερο ευτυχισμένους. Είναι τραγικό για μια κοινωνία να υπάρχει μόνο για την οικονομική ανάπτυξη και χάρη σ’ αυτή.
Δημ.- Έχετε δημιουργήσει σχολικούς κήπους στην Αθήνα και στην Κορινθία, πείτε μας γι’ αυτή την δράση « του κήπου της αφθονίας».
Γ. Βαρελάς- Η Δράση αυτή μας δίνει ιδιαίτερη χαρά γιατί μπαίνει σε πράξη η μέχρι σήμερα γνώση μας. Συμμετείχαμε σε 21 σχολικούς κήπους από το Δερβένι μέχρι τους Αγ. Θεοδώρους. Δημιουργήσαμε λαχανόκηπους, κήπους με αρωματικά φυτά, οπωρώνες, κάναμε κομποστοποίηση, προσφέραμε σπόρους και φυτά. Οραματιζόμαστε το σχολείο της αυτάρκειας που θα περιλαμβάνει την γνώση να μεταποιούμε τα προϊόντα και να εξασφαλίζουμε έτσι τροφή για όλες τις εποχές από τις παραγωγές μας δηλαδή να φτιάχνουμε μόνοι το ψωμί μας, το σαπούνι μας, τα αποξηραμένα φρούτα μας, αλοιφές κ.λ.π. Οι κήποι αυτοί βέβαια μπορούν να δημιουργηθούν οπουδήποτε, σε αυλές σπιτιών, σε μπαλκόνια, σε ταράτσες, σε κοινοτικούς λαχανόκηπους.
«Ο κήπος της αφθονίας» είναι ανοικτός σε κάθε εθελοντή που θέλει να συμμετέχει στις δράσεις του, δεν επιθυμεί να κάνει τον αρχηγό, είναι μια καινούργια εμπειρία που φέρνει ένα καινούργιο τρόπο σκέψης.