Όταν οι αισθήσεις ανιχνεύουν μια πηγή άγχους από πχ. «ειδικούς, κυβερνητικούς, και ΜΜΕ» λέω εγώ, που μπορεί να αποτελέσει απειλή, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί έναν καταρράκτη αντιδράσεων που μας προετοιμάζει είτε για να παλέψουμε για τη ζωή μας ή για να ξεφύγουμε από την απειλή το συντομότερο δυνατόν.
Ο φόβος αρχικά κατακλύζει την σκέψη, πλημμυρίζει κάθε γωνιά του εγκεφάλου, σκοτεινιάζει την ψυχή και παγώνει το σώμα.
Κατόπιν ο φόβος ξαφνικά φουντώνει και αρχίζει να τρέχει κατηφορικά και με απίστευτη ταχύτητα προς κάθε πιθανή καταστροφή.
Αυτός ο φόβος εμποδίζει οτιδήποτε άλλο να υπάρχει, να λειτουργήσει και να εξελιχθεί, παίρνει διάφορα πρόσωπα όπως αγωνία, άγχος, πανικός, τρόμος.
Τελικά κατακερματίζει την ελπίδα και την χαρά, πολλαπλασιάζεται από καθημερινά αρνητικά ερεθίσματα από τα ΜΜΕ λέω εγώ, και γίνεται ένα τεράστιο απειλητικό δίκτυ που απλώνεται γύρω από κάθε άνθρωπο και την οικογένεια του.
Ποια είναι τα πιο συχνά συμπτώματα από τα ψυχοσωματικά προβλήματα του φόβου που γίνεται στρες;
Τα πλέον συνήθη γενικά σωματικά συμπτώματα είναι:
Κεφαλαλγίες, ημικρανίες, ζαλάδες, διάχυτοι μυϊκοί πόνοι, αυχεναλγίες, οσφυαλγίες, γαστρίτιδες, κολίτιδες, πεπτικό έλκος, ευερέθιστο έντερο, ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, άσθμα, αίσθημα δύσπνοιας, αρτηριακή υπέρταση, διαταραχές ύπνου, υπνική άπνοια κ.ά.
Στο δέρμα έχουμε διάφορα εξανθήματα, αλλεργίες, κνίδωση, ατοπική δερματίτιδα, τριχόπτωση, άφθες κ.ά.
Παρουσιάζεται στυτική δυσλειτουργία, υπογονιμότητα, βουλημία, παχυσαρκία, σακχαρώδης διαβήτης, εύκολες υποτροπιάζουσες λοιμώξεις και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Η δε επίπτωση στο ανοσολογικό μας σύστημα είναι τρομακτική με μέτρια ως βαριά ανοσοκαταστολή και πυροδότηση αυτοάνοσων νοσημάτων όπως: Θυρεοειδίτιδες, ελκώδη κολίτιδα, έκζεμα, ψωρίαση, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα, υποτροπιάζοντα επιχείλιο έρπη, έρπη ζωστήρα και πολλά άλλα νοσήματα.
Δεν είναι καθόλου μικρή η επίπτωση του χρόνιου στρες στον γνωσιακό τομέα προκαλώντας αγχώδεις διαταραχές, κρίσεις πανικού, δυσθυμία, διάσπαση της προσοχής και της συγκέντρωσης, κατάθλιψη, ανηδονία για την ζωή και προάγει τις εκφυλιστικές νόσους όπως άνοια, πάρκινσον και διάφορες κακοήθειες.
«Γ-ιός» κι άλλες «επίκαιρες….παπαριές»
«Η παρουσία του ιού καθαυτή δεν δύναται να σε σκοτώσει».
Δική μου επισήμανση: Μπορεί όμως να σε σκοτώσει ο φόβος και η «συνήθης ιατροφαρμακευτική; αντιμετώπιση του ιού»
Μία λοιμώδης νόσος, όμως, έχει μία περίπλοκη αλληλεπίδραση με τον ξενιστή του, εμάς/όσους προσβληθούν.
Αφού εισέλθει στο σώμα κάποιου, συνήθως μέσω των ματιών, της μύτης ή του στόματος, ο ιός της…γρίπης αρχίζει να καταλαμβάνει ανθρώπινα κύτταρα στη μύτη και τον λαιμό και να αναπαράγεται.
Δική μου επισήμανση: Κι από τα μάτια; δηλαδή; Το «φίμωτρο» δεν μας «προστατεύει επαρκώς»;
ΠΥΡΕΤΟΣ: «Ένας ενοχλητικός αλλά σωτήριος φίλος»
Η συντριπτική ιογενής συσσώρευση προκαλεί μια ισχυρή αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, πχ πυρετό, το οποίο αποστέλλει μία πληθώρα λευκών αιμοσφαιρίων, αντισωμάτων και φλεγμονωδών μορίων προκειμένου να εξαλειφθεί η απειλή.
Τα Τ λεμφοκύτταρα επιτίθενται και καταστρέφουν τον ιστό που προστατεύει τον ιό, ιδιαίτερα στην αναπνευστική οδό και τους πνεύμονες, όπου ο ιός τείνει να εγκαθίσταται.
Στους περισσότερους υγιείς ενήλικες αυτή η διαδικασία λειτουργεί και αναρρώνουν ενός ολίγων ημερών ή εβδομάδων.
Δική μου επισήμανση: εάν δεν πάρουν αντιπυρετικό «εντός ολίγων ημερών» αλλά εάν πάρουν με «άσπρη γλώσσα» εντός ολίγων «εβδομάδων»;
Σε άλλες περιπτώσεις, δεν είναι ο ίδιος ο ιός της γρίπης που προκαλεί μια συντριπτική και δυνητικά θανατηφόρα ανοσοαπόκριση αλλά μία δευτερογενής λοίμωξη που εκμεταλλεύεται ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Δική μου επισήμανση: εάν πάρουμε αντιπυρετικό ειδικά με «κόκκινη γλώσσα»
Τυπικά, τα βακτήρια, ένα είδος στρεπτόκοκκου ή σταφυλόκοκκου, μολύνουν τους πνεύμονες.
Μία βακτηριακή λοίμωξη στην αναπνευστική οδό μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλα μέρη του σώματος και στο αίμα και να οδηγήσει ακόμη και σε σηπτικό σοκ.
Μία απειλητική για τη ζωή, επιθετική φλεγμονώδης κατάσταση στο σώμα που καταστρέφει πολλαπλά όργανα.
Δική μου επισήμανση: Από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις δηλαδή;
Μπορούν επίσης να συμπεριλάβουν το σύνδρομο Reye, μια μυστηριώδη εγκεφαλική νόσο που αρχίζει συνήθως μετά από μια ιογενή λοίμωξη και το σύνδρομο Guillain-Barré, μια άλλη νόσο, προκληθείσα από τον ιό, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο περιφερειακό νευρικό σύστημα.
Ενίοτε, το σύνδρομο Guillain-Barré οδηγεί σε μια παροδική μερική ή σχεδόν ολική παράλυση, η οποία με τη σειρά της απαιτεί μηχανική υποστήριξη προκειμένου να συνεχίσει ο ασθενής να αναπνέει.
Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια της διαβόητης πανδημίας «Ισπανικής γρίπης» που έπληξε την υφήλιο το 1918, οι περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν από τις επικείμενες βακτηριακές λοιμώξεις.
Δική μου σημείωση: λόγω χορήγησης αντιπυρετικού/ασπιρίνης.
Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα ευπροσάρμοστο δίκτυο οργάνων που μαθαίνει τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να αναγνωρίζει και να ανταποκρίνεται στις εκάστοτε απειλές.
Πηγή: Scientific American, Επιμέλεια: Μιχαέλα Αναστασοπούλου.
Αποσπάσματα από άρθρο της εφημερίδος «Καθημερινή»
ΠΩΣ Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΤΗΝ ΛΟΙΜΩΞΗ;
«Ο πυρετός δεν είναι εχθρός» λέει στους ανήσυχους γονείς η Δρ Μαρία Θεοδωρίδου, καθηγήτρια παιδιατρικής και λοιμωξιολόγος στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών – «το παιδί δεν πρόκειται να πάθει τίποτα από τον πυρετό».
Κάθε φορά που νιώθουμε τη θερμοκρασία του σώματός μας να ανεβαίνει, η πρώτη μας κίνηση είναι να βάλουμε θερμόμετρο και συνήθως η αμέσως επόμενη είναι να πάρουμε αντιπυρετικό.
Δική μου επισήμανση: Συνήθης πρακτική «πανδημία αντιπυρετικού»
Μια νέα έρευνα όμως που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα κατατείνει στο ότι η καταστολή του πυρετού, μπορεί να έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις τόσο γι’ αυτόν που νοσεί, όσο και για τους γύρω του.
Ο πυρετός είναι το αντι-μικροβιακό όπλο του οργανισμού.
Εδώ και χρόνια οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι σε υψηλές θερμοκρασίες, τα βακτήρια και οι ιοί δυσκολεύονται να πολλαπλασιαστούν, ενώ, την ίδια στιγμή, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι περισσότερο αποτελεσματικό στη μάχη κατά του εισβολέα.
Παλαιότερες έρευνες έχουν αποδείξει ότι, για παράδειγμα, στη ελονοσία, την ανεμοβλογιά, ακόμα και στο κοινό κρυολόγημα, η λήψη αντιπυρετικών αυξάνει την διάρκεια της ασθένειας.
Επίσης, η χορήγηση αντιπυρετικών μειώνει την έκκριση των πυρετογόνων ουσιών του ανοσοποιητικού συστήματος που ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού.
«Παρότι ένα μεγάλο ποσοστό των γιατρών γνωρίζει ότι ο πυρετός είναι μια φυσιολογική και χρήσιμη αντίδραση του οργανισμού σε μια λοίμωξη, συνεχίζουν να συνιστούν τη λήψη αντιπυρετικών» λέει στην «Κ» ο Δρ Πολ Αντριους, ένας από τους βασικούς ερευνητές-συντάκτες της νέας επιστημονικής έρευνας.
«Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι γιατροί δεν γνωρίζουν τις ευεργετικές ιδιότητες του πυρετού, πολλοί από αυτούς όμως ίσως δεν ξέρουν ότι τα αντιπυρετικά μπορούν να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό», προσθέτει ο Δρ Αντριους, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο ΜακΜάστερ του Καναδά και διευθυντής του εργαστηρίου Εξελικτικής Οικολογίας της Υγείας.
Συγκεκριμένα, οι Καναδοί επιστήμονες μελέτησαν τις επιπτώσεις της χρήσης αντιπυρετικών στην αντιμετώπιση της εποχικής γρίπης.
«Υπολογίζοντας την αύξηση της συγκέντρωσης του ιού στις βλέννες του σώματος κατά τη λήψη αντιπυρετικών φαρμάκων, εκτιμήσαμε ότι η διασπορά του ιού αυξάνεται κατά 5%» λέει ο Δρ Αντριους, που μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της καναδικής ερευνητικής ομάδας χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα για να υπολογίσουν ότι μόνο στη Βόρεια Αμερική η χρήση αντιπυρετικών κοστίζει τη ζωή σε 1.000 επιπλέον άτομα κάθε χρόνο.
Αυτό συμβαίνει διότι η λήψη αντιπυρετικών βοηθάει τον ιό να μεταδοθεί πιο εύκολα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αριθμός των επεισοδίων γρίπης και ως εκ τούτου παρουσιάζονται περισσότερες επιπλοκές και επέρχονται περισσότεροι θάνατοι.
Proceedings of the Royal Society B
«Ο σημαντικότερος λόγος που παίρνουμε τα αντιπυρετικά φάρμακα είναι για να πάμε στη δουλειά ή στο σχολείο» συμπληρώνει ο Δρ Αντριους, εξηγώντας ότι επειδή οι ασθενείς αισθάνονται καλύτερα, τείνουν να βγαίνουν συχνότερα από το σπίτι και να έρχονται σε επαφή με περισσότερα υγιή άτομα.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας αφορά τη διάρκεια της ασθένειας, η οποία αυξάνεται όταν λαμβάνουμε αντιπυρετικά φάρμακα, με αποτέλεσμα η πιθανότητα μετάδοσης του ιού να είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Παρόλα αυτά, ένα μέρος της επιστημονικής κοινότητας πιστεύει ότι «δεν υπάρχουν ακόμα επαρκή δεδομένα για να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η ζημιά που προκαλείται από τη λήψη αντιπυρετικών είναι μεγαλύτερη από το όφελος», λέει χαρακτηριστικά ο Δρ Γεώργιος Δάικος, καθηγητής παθολογίας λοιμώξεων στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Άλλοι γιατροί είναι πεπεισμένοι ότι «ο πυρετός, κυρίως για τα παιδιά, είναι ωφέλιμος» λέει η κ. Θεοδωρίδου, που με κάθε ευκαιρία εξηγεί στους γονείς ότι «ο πυρετός είναι σαν τον φούρνο, που ανάβοντάς τον καίγονται οι ιοί ή άλλα μικρόβια που κυκλοφορούν στο αίμα του παιδιού».
Δική μου επισήμανση: Αυτό να το πείτε στους «ειδικούς» και στα ΜΜΕ.
Οι «ενημερωμένοι ειδικοί» καταρρίπτουν τους μύθους.
Ο πυρετός προκαλεί βλάβες στον εγκέφαλο;
-Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι ο πυρετός ακόμα και όταν φτάσει τους 41οC προκαλεί εγκεφαλικές βλάβες, ισχυρίζονται οι Καναδοί επιστήμονες.
«Κάποιες περιπτώσεις εγκεφαλοπάθειας οφείλονται στις συγκεκριμένες λοιμώξεις, των οποίων ένα από τα συμπτώματα είναι και ο πυρετός».
«Δεν είναι όμως ο πυρετός αυτός που προκαλεί την εγκεφαλοπάθεια», εξηγεί η καθηγήτρια παιδιατρικής Μαρία Θεοδωρίδου.
Δική μου σημείωση: Αιτία η λήψη ή χορήγηση αντιπυρετικού.
Ο πυρετός προκαλεί σπασμούς;
-Ο πυρετικοί σπασμοί δεν είναι συχνό φαινόμενο και παρατηρούνται μόνο στο 5% – 8% των παιδιών, ενώ συνήθως χρειάζεται να υπάρχει οικογενειακό ιστορικό.
Ακόμα και αν το παιδί κάνει σπασμούς, αυτοί εμφανίζονται μόνο κατά το πρώτο 24ωρο της λοίμωξης και έχουν θετική έκβαση, λέει η κ. Θεοδωρίδου.
«Παρότι οι σπασμοί συσχετίζονται με την ύπαρξη πυρετού, δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η λήψη αντιπυρετικού προλαμβάνει τους σπασμούς» συμπληρώνει ο καθηγητής Πολ Αντριους, μέλος της Καναδικής επιστημονικής ομάδας.
Ρίχνοντας τον πυρετό πολεμάμε τη λοίμωξη;
«Ο βασικός λόγος που φοβόμαστε τον πυρετό αφορά το γεγονός ότι η εμφάνισή του σηματοδοτεί την ύπαρξη μιας λοίμωξης», λέει ο Δρ Αντριους που επισημαίνει ότι λανθασμένα θεωρούμε ότι ρίχνοντας τον πυρετό η λοίμωξη υποχωρεί και ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού είναι χαμηλότερος.
«Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο», ισχυρίζεται ο ίδιος.
Μόνο τα φάρμακα ρίχνουν τον πυρετό;
«Δίνοντας αντιπυρετικό, ο γονιός νιώθει ότι δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια, έκανε τουλάχιστον κάτι ώστε το παιδί του να αισθανθεί καλύτερα», υπογραμμίζει ο δρ Αντριους.
Δική μου επισήμανση: Τα ως άνω έχουν σχέση με την «πλύση εγκεφάλου» που έχουν υποστεί από τα πολυεθνικά συμφέροντα.
«Αν θέλουμε να ανακουφίσουμε το παιδί μας που έχει πυρετό, είναι προτιμότερο να του κάνουμε ένα χλιαρό ντους», προτείνει η Δρ Θεοδωρίδου, και κλύσμα συμπληρώνω εγώ.
Οι Καναδοί αλλά και οι Έλληνες επιστήμονες συνιστούν επίσης ανάπαυση, κατανάλωση πολλών υγρών, καλό αερισμό των χώρων που κινούνται οι ασθενείς, καθώς και παραμονή στο σπίτι για τουλάχιστον ένα με δύο εικοσιτετράωρα μετά την υποχώρηση του πυρετού.
Δική μου επισήμανση: Πυρετός με άσπρη γλώσσα, ζεστά θερμαντικά αφεψήματα. Πυρετός με κόκκινη γλώσσα, δροσερούς φυσικούς χυμούς πορτοκάλι και λεμόνι. Αποφυγή τροφής στην εμπύρετη φάση. Κουκούλωμα για πρόκληση ιδρώτα.
Δικό μου συμπέρασμα: Το αντιπυρετικό είναι ένας «επικίνδυνος και θανατηφόρος τάχα φίλος» ;
Σημ. Για να μην παρεξηγηθώ, εποχή περίεργη που ζούμε, σε καμιά περίπτωση δεν προτρέπω ή αποτρέπω θεραπείες που συνιστούν οι «ειδικοί σας επιστήμονες» που έχουν και το ακαταδίωκτο, απλά από «επιστημονική περιέργεια» ζητάω κατ επανάληψη μία επιστημονική έρευνα;