Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια χρυσή εποχή, παρά τις αντιξοότητες που φαινομενικά αντιμετωπίζουμε, διότι μας δίνεται η ευκαιρία να σκεφτούμε και να αναθεωρήσουμε τα πράγματα όπως μας τα έμαθαν τόσα χρόνια!! Για παράδειγμα αυτό που μοιάζει ως μέγιστη δυσκολία μπορεί να γίνει ευλογία εάν το κατανοήσουμε, πάψουμε να φοβόμαστε και να νιώθουμε ανεπαρκείς!!
Γράφοντάς τα αυτά έχω στο νου μου τα παιδιά και τα φίμωτρα!!
Τι τους παρέχει δηλ. το σχολείο με την μορφή που το γνωρίζουμε τόσα χρόνια και όπως κατάντησε τον τελευταίο καιρό με την παρανοϊκή επιβολή του φίμωτρου και την νεοταξίτικη «εκπαίδευση», παραπάνω απ’ ότι μια γόνιμη, ποιοτική και ουσιαστική εκπαίδευση στο σπίτι;;; Τίποτα, εκτός ίσως απ’ την παρέα με τους συμμαθητές που κάτω από αυτές τις συνθήκες;;!!
Χμμμ...σ’ αυτήν την περίπτωση θα ήταν καλύτερα αν έκαναν μάθημα στη φύση, κι έρχονταν σ’ επαφή με τα δέντρα, με τα ζώα με την οικιακή οικονομία και πολλά άλλα όμορφα και χρήσιμα!!
Θα χρειαζόταν βέβαια να έχουν θέληση και μεράκι οι γονείς και ίσως κάποιοι δάσκαλοι!! Για το κοινό καλό όλων μας:
θέλουμε αισθαντικούς με αγάπη για τη ζωή τη φύση και τα ζώα μελλοντικούς ενήλικες κι όχι υποχείρια και σκλάβους!!
Ανθρώπους με αγάπη για το ΟΛΟΝ!! Αν συντονιστούμε σ’ αυτήν τη συχνότητα/κατεύθυνση , εμείς, οι γονείς κι οι εκπαιδευτικοί μπορεί να πραγματοποιηθεί μιας τέτοιας μορφής εκπαίδευση σε μια πιο ευρεία κλίμακα, όσο κι αν μοιάζει ουτοπικό, τώρα, κάτι τέτοιο!! Το αιώνιο παιδί μέσα μου ζητάει αγάπη, χαρά, ευημερία, συντροφικότητα, καλοσύνη!! Έτσι είναι κι έτσι ας γίνει!!
Σ.Λ.