Ο ψυχολογικός μηχανισμός του κορωνολάγνου είναι αδύνατον να καμφθεί από οτιδήποτε. Πρώτον είναι μηχανισμός και όπως όλοι οι μηχανισμοί έχει απο πίσω ισχυρό λόγο ύπαρξης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση την ίδια την ύπαρξη! Επειδή έχει να κάνει με συναίσθημα και μάλιστα το υπέρτατο ή μάλλον το ύστατο καλύτερα -το φόβο του θανάτου- κανένα λογικό σχήμα δεν εμπίπτει στην εμβέλειά του, διότι ως γνωστόν άλλο το συναίσθημα και άλλο η λογική. Τα δυό τους εκπορεύονται και διοικούνται από διαφορετικό ημισφαίριο στον εγκέφαλο και όπως είπε και ο μέγας Α. Koestler, το πρόβλημα με το ανθρώπινο είδος είναι στη σύναψη μεταξύ των 2 ημισφαιρίων' υπάρχει εγγενές ελάττωμα. Έτσι εξηγεί και όλους τους πολέμους στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Υπεραπλούστευση ή όχι, το κλειδί είναι βεβαίως η οικονομία, η ψυχική εν προκειμένω, που μέσω της διαταραχής και διαστρεύλωσης κάνει τον κορωνολάγνο ζωντανό-νεκρό, ον όμως -προσέξτε!- καθόλου τραγικό (με την αρχαία έννοια), παρόλο που έχει χτυπηθεί η χορδή της απειλής του θανάτου!
Με τις ιεροτελεστίες καθαριότητας και γενικότερα τη συμμόρφωση, πιστεύει ότι θα διατηρήσει την τάξη ενός κόσμου που καταρρέει, έως ότου η ακράδαντη πίστη του στους αρίστους και τους ειδικούς, την συγκολλήσει ξανά με ...εμβόλιο!
Ο ανασφαλής παιδοψυχισμός του, ανάμεσα σε άλλα πράγματα, τον κάνει να αναζητά σε κάθε μορφή εξουσίας τον πατέρα ή ακόμα καλύτερα τους πατέρες που θα του εγγυηθούν, ακόμα και με αντιφάσεις, παραλογισμούς και βασανιστήρια την πολυπόθητη ασφάλεια. Όσο δε πιο πολύπλοκη, αντιφατική, παράλογη και κοπιώδης είναι η διαδικασία που του επιβληθεί, τόσο πιο αφοσιωμένος και ευτυχής κατά κάποιο ασυνείδητο τρόπο γίνεται! Διότι τι άλλο είναι ο μαζοχισμός εξόν απο ξόρκι θανάτου, μια ευτυχής και ατελείωτη υποκατάστασή του με το Υποφέρειν.
Δε λείπουν παρόλα αυτά και οι απόπειρες για αμοιβαδοειδείς εκλογικεύσεις: "Θέλουν το κακό μας?", "Πάτε να δείτε τα καρκινοπαθή παιδάκια με τις μάσκες", "Οk, ξέρω, δεν υπάρχει κορωνοιός και η γη είναι επίπεδη", "Να υπογράψετε ότι δε θα πιάσετε θέση στη ΜΕΘ όταν αρρωστήσετε".
Διότι έτσι είναι' οι διαστροφές, σε κάνουν την κακίστρω της γειτονιάς που γυρνάει και μοιράζει συγκαλυμμένες κατάρες και καθωσπρέπει απειλές, αν βέβαια δεν είναι η στόφα σου να γίνεις ένα περιωπής ή έστω πολλά υποσχόμενο τυραννικό κτήνος.
Ή το άλλο, το "προσέχουμε για να έχουμε"! Ακόμα κι αν δεν έχουν ούτε σώβρακο διότι τους το έχουν πάρει εδώ και 10ετίες.
Οι κορωνολάγνοι βέβαια, που έχουν πολλές ντουζίνες σώβρακα ακόμα, είναι ένα άλλο μικρό υποσύνολο που εύχεται ότι χάρη σ' αυτή του τη στάση θα συνεχίσει να κρατά τα εσώβρακα της ψυχής του, διότι στο βάθος φοβάται, φοβάται πολύ, χέζεται για την ακρίβεια κι αυτός όπως και οι άλλοι ότι θα πεθάνει, αλλά μέχρι τότε προτιμούν όλοι μαζί να γυρνούν με τις μάσκες τους, σαν ζωντανοί που πεθαίνουν κάθε στιγμή, παραμένοντας στο limbo του λυκόφωτος της ιστορίας ως ζόμπι.
Μόνο αν οι τραγικοί ενωθούμε, υπάρχει ελπίδα, η ζυγαριά της συνείδησης να γείρει από την άλλη.
Ας θυμόμαστε ότι ο ένας παραπάνω κάνει τη διαφορά, την κρίσιμη μάζα. Ένας ακόμη χρειάζεται!