Τόνοι έχουν γραφτεί περί μάσκας και κορωνοιού, χωρίστηκε ο κόσμος σε δύο στρατόπεδα και χάθηκε εν πολλοίς η ουσία. Επιμένω στο θέμα της πρόληψης που ως λαός ουδέποτε συνειδητοποιήσαμε πόσο σημαντική είναι.
Πόσοι Έλληνες από εμας κάθε χρόνο τρέχουν για το γενικό βιοχημικό check-up; Πόσοι Έλληνες επισκέπτονται έστω μία φορά το χρόνο καρδιολόγο, αυτόν τον σιωπηλό τόσο σύμμαχο, όσο και εχθρό που είναι η καρδιά. Πόσες γυναίκες επισκέπτονται σε ετήσια βάση γυναικολόγο και πόσοι αντίστοιχα άνδρες ουρολόγο και μάλιστα πόσοι από εμάς πραγματοποιούν μέχρι την ηλικία των 45 μια γαστροσκόπηση και μια κολονοσκόπηση. Πόσοι από εμάς έχουν φίλο τον οδοντίατρο αν δεν προκύψει πρόβλημα; Σε όλα αυτά δεν εξαιρώ τον ευατό μου ίσως τελικά όταν πάσχεις από αυτοάνοσο νόσημα μετά από κάποια χρόνια ενώ το θεωρούσες πρόβλημα τελικά διαπιστώνεις ότι είναι ευλογία γιατί δεν σε απομακρύνει από την επιτήρηση του οργανισμού. Και το σημαντικότερο όλων πόσοι από εμάς θεωρούν σημαντική τη διατροφή για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, ασπίδα έναντι όλων των ιώσεων και ποια καμπάνια έχει γίνει μέχρι σήμερα για τον -νούμερο ένα - θανάσιμο εχθρό που λέγεται παχυσαρκία. Αυτό το μεγάλο κεφάλαιο κάποτε πρέπει ν΄ανοίξει και να γίνει γνώση αν όχι σε όλο τον πληθυσμό, στο μεγαλύτερο μέρος του. Θα προτιμούσα τα μικρά παιδιά να εκπαιδεύονται στη διατροφή παρά στη χρήση της μάσκας ώστε ως μελλοντικοί ενήλικες ν΄απολαμβάνουν μια ποιοτική υγεία και όχι να γίνουν δέσμια των δια βίου φαρμάκων.