Πόσο μεγάλο λάθος περιλαμβάνει αυτή η πεποίθηση. Πόσο πόνο και απογοήτευση μπορεί να φέρει στον άνθρωπο...
Οι άνθρωποι επιδιώκουν πάντα στη ζωή τους να υπάρχουν κάποιοι δικοί τους άνθρωποι...
Δικούς του ανθρώπους θεωρεί τους γονείς, τον σύντροφο, τα παιδιά του, τους συγγενείς, τους φίλους.....
Και μόνο όμως η λέξη και η πεποίθηση δικός μου περιέχει μέσα της την έννοια της ιδιοκτησίας, της κτήσης και όχι της ελευθερίας...
Στη πραγματικότητα όμως ο άνθρωπος δεν έχει καμιά κτήση και καμιά ιδιοκτησία. Δεν του ανήκει απολύτως τίποτα. Ούτε υλικά αγαθά ούτε άνθρωποι..
Μόνος έρχεται σε αυτή την ζωή και μόνος χωρίς τίποτα απολύτως φεύγει από αυτή..
Το μοναδικό πράγμα που του ανήκει είναι ο εαυτός του και η ψυχή του..
Όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι απλά συνοδοιπόροι στη ζωή και τα υλικά αγαθά είναι απλά το μέσο για να μπορεί να διαβιώνει...
Κανένας άνθρωπος δεν είναι προέκταση του εαυτού μας ούτε έχει τη δυνατότητα να μας κάνει ευτυχείς αν εμείς μέσα μας δεν μπορούμε να νοιώσουμε ευτυχείς από μόνοι μας..
Οι άλλοι άνθρωποι απλά είτε είναι συμβατοί με μας και μαζί τους μπορούμε να βαδίσουμε στη ζωή και να μοιραστούμε αξίες, χαρές, λύπες, ενδιαφέροντα, δυσκολίες είτε είναι ασύμβατοι και δεν υπάρχουν κοινά σημεία αναφοράς ώστε να μπορούν να μοιράσουμε πράγματα μαζί τους.
Ασυμβατότητα μπορεί να υπάρχει όχι μόνο ανάμεσα σε ξένους προς εμάς ανθρώπους όπως είναι ένας φίλος ή ένας σύντροφος αλλά ακόμα και ανάμεσα σε έξ αίματος συγγενείς όπως είναι γονείς, παιδιά, αδέλφια, συγγενείς..
Κατά συνέπεια η πεποίθηση ότι υπάρχουν δικοί μας άνθρωποι αποτελεί μια τεράστια φαινακη που έχει πλάσει ο άνθρωπος προκειμένου να αποφύγει να αναλάβει τις προσωπικές του ευθύνες για την ζωή..
Έτσι εξαρτά τη ευτυχία του από αυτούς που βαφτίζει δικούς του ανθρώπους και αντί να είναι συνοδοιπόρος γίνεται συνεξαρτωμενος με ανθρώπους που μπορεί να είναι εντελώς ασύμβατοι με το ίδιο... Ε αυτό είναι η απόλυτη δυστυχία και η πηγή πολλών δεινών τόσο για τον ίδιο όσο και για τους άλλους..
Ευτυχία είναι ο άνθρωπος να κατανοήσει ότι δεν του ανήκει κάνεις και κάνεις δεν είναι δικός του..ιδιοκτησία του
Ευτυχία είναι ο άνθρωπος να είναι ο ίδιος ελεύθερος και να μην στερεί την ελευθερία σε κανένα άλλον άνθρωπο βάζοντας του τη ταμπέλα δικός μου και φορτώνοντας τον συναισθηματικα με τις δικές του προσδοκίες
Ευτυχία είναι άνθρωπος να μπορεί να διακρίνει με ποιους ανθρώπους μπορεί να είναι συμβατός και με ποιους όχι και με βάση το κριτήριο αυτό να επιλέγει τους συνοδοιπόρους του στη προσωπική του ζωή καθώς στη κοινωνική ζωή .
Είμαστε όλοι συνοδοιπόροι αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που θα το διαπραγματευτουμε μια άλλη φορά..
Panagiotis Tolias
Panagiotis Tolias