Ιατρική είναι η επιστήμη και τέχνη που εξετάζει τον άνθρωπο, με στόχο την διατήρηση ή την αποκατάσταση της υγείας του,
που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, την διάγνωση, και την θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου.
Για το σκοπό αυτό μελετά κατ’ αρχήν τη δομή του ανθρώπινου οργανισμού (Ανατομία-Ιστολογία), τις λειτουργίες του (Φυσιολογία-Βιοχημεία), και στη συνέχεια τις διάφορες νόσους (Νοσολογία) μέσα από το πρίσμα της πρόληψης (Υγιεινή), της διάγνωσης, και της θεραπείας.
Θεωρείται μια από τις αρχαιότερες των πρακτικών επιστημών, έχοντας τις πρώτες της εφαρμογές στις απαρχές της ίδιας της ανθρώπινης κοινωνίας, με «ορόσημο και θεμέλιο λίθο» τον Ιπποκράτη.
Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της παθολογίας:
Εξετάζει τον άρρωστο, κάνει την διάγνωση της ασθένειας και του υποδεικνύει την κατάλληλη αγωγή για τη θεραπεία του.
Στη δουλειά του χρησιμοποιεί διαγνωστικά όργανα όπως στηθοσκόπιο, πιεσόμετρο, καρδιογράφο και άλλα.
Όταν το κρίνει απαραίτητο, παραπέμπει τον ασθενή του για ακτινολογικές, μικροβιολογικές και άλλες ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις.
Μελετά τα πορίσματα των εξετάσεων, των αναλύσεων ή των ιατρικών επεμβάσεων από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων με τους οποίους συνεργάζεται μεμονωμένα ή σε ομάδα (ιατρικό συμβούλιο) σχετικά με τη διάγνωση και την θεραπεία της ασθένειας του ασθενούς.
Η ιατρική πράξη δεν πρέπει να είναι μια πράξη από θέση άσκησης ή επιβολής ισχύος από μέρους του γιατρού, αλλά μια σχέση αμοιβαία ή ισοδύναμη γιατρού και ασθενή.
Η πληροφόρηση του ασθενή έχει εξέχουσα θέση, κι ο ασθενής έχει το δικαίωμα να συγκατατεθεί ή να αρνηθεί κάθε διαγνωστική ή θεραπευτική πράξη που πρόκειται να διενεργηθεί σ' αυτόν.
Η ιατρική πράξη θα πρέπει να γίνει παίρνοντας υπ’ όψιν αφ’ ενός τους στόχους του γιατρού και αφ’ ετέρου αυτούς του ασθενή, όπως επίσης ο ασθενής έχει το δικαίωμα επιλογής της θεραπευτικής αγωγής του.
Υπάρχει λοιπόν σιωπηρά μια σχέση αμοιβαίας συμφωνίας ανάμεσα στα δύο μέρη και καθένας έχει υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Πόσες λοιπόν ιατρικές παθολογίας έχουμε;
Α. Την επικρατούσα ή «αιρετική», ή «Παστερική χημική» ιατρική παθολογία.
Β. Την «ορθόδοξη» ή «φυσική Νέο-Ιπποκρατική» ιατρική παθολογία.
Πότε περίπου έγινε ο διαχωρισμός των δύο ιατρικών παθολογίας;
Κατ εμέ, έγινε ο διαχωρισμός περίπου την εποχή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, όταν ο χημικός Louis Pasteur (1822-1895) παρουσίασε την θεωρία του περί μικροβίων κι από εκεί και πέρα ως «αίρεση» η χημική ιατρική αποκόπηκε από την «ορθόδοξη» Ιπποκρατική ιατρική, κι επικράτησε, και επεβλήθη, λόγω της αλματώδους ανάπτυξης της βιομηχανίας των φαρμάκων και των οικονομικών συμφερόντων.
Παρ όλο που οι μεγάλοι επιστήμονες της εποχής εκείνης, Claude Bernard, (1813-1878), Antoine Bechamp, (1816-1908), της Ιπποκρατικής ιατρικής απέδειξαν με την “terrain” θεωρία πως ο Παστέρ είχε άδικο, κάτι που και ο ίδιος ο Παστέρ παραδέχτηκε στο τέλος της ζωής του όπου φέρεται να είπε, «The Microbe is Nothing, The Terrain is Everything».
Έκτοτε με μικρές διακυμάνσεις η «ορθόδοξη» Ιπποκρατική Ιατρική σχεδόν εξαφανίστηκε, μεσολάβησαν και δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, πέρασε μετά στα χέρια κυρίως «λαϊκών θεραπευτών» και αναβίωσε στο εξωτερικό εδώ και λίγα σχετικά χρόνια σε πανεπιστημιακό επίπεδο ως «Naturopathic Medicine» παρά τον λυσσαλέο πόλεμο που δέχτηκε και δέχεται από την επικρατούσα «αιρετική Παστερική χημική ιατρική» ενώ θα έπρεπε όπως εμείς του ΠΑΣΥΦΥ υποστηρίζουμε, η συμπόρευση και η αγαθή συνεργασία των δύο.
Στην Ελλάδα, στην πατρίδα που γεννήθηκε όμως, εξακολουθεί δυστυχώς να επικρατεί το σύνδρομο της «κυρά μαμής», διότι.
Α. Βολεύει το «σύστημα», που συντηρεί μία «εναλλακτική κατάσταση» διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί η «Παστερική ιατρική» να μιλάει δημοσίως στα ΜΜΕ για «τσαρλατάνους, μάγους, μαϊμού γιατρούς και μαντζούνια», συντηρώντας την μονοκρατορία και την παντοκρατορία της, δικαίως τις περισσότερες φορές. Έτσι η παντοδύναμη επαγγελματική συντεχνία τους, «βλέπε, ιατρικοί σύλλογοι» μαζί με την φαρμακοβιομηχανία των τρισεκατομμυρίων δολαρίων διοικούν πλέον απολυταρχικά, όπως απεδείχθη κραυγαλέα και με το «μύθευμα του ιού» και το «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν»
Β. Διότι οι φανατικοί οπαδοί της «κυρά μαμής» βολεύονται από τεμπελιά, και τσιγκουνιά, και καθ ότι βασιλεύει στην Ελλάδα το «ότι δηλώσεις είσαι» δεν μπορούν να δουν πέρα από την «μύτη τους» το συμφέρον τους, και να καταλάβουν πως το «αντίπαλο δέος» της «Παστερικής» ιατρικής δημιουργείται μόνο και εφ όσον η Νέο-Ιπποκρατική ιατρική φτάσει στο ίδιο ακαδημαϊκό ύψος.
Βέβαια εμείς οι ολίγοι, οι αθεράπευτα ιδεολόγοι ρομαντικοί, που επιζητούμε την «νεκρανάσταση» της επιστημονικής Ιπποκρατικής «ορθόδοξης» Ιατρικής Παθολογίας, ιδρύσαμε τον ΠΑΣΥΦΥ, καταρτίσαμε πρόγραμμα σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και προσπαθούμε ανάμεσα στις «συμπληγάδες» αφενός μεν της «Παστερικής» ιατρικής κι αφετέρου δε της «εναλλακτικής» να αποκαταστήσουμε τον Επιστήμονα Ιατρό «Ιπποκράτη» με την ακαδημαϊκή αναβάθμιση της «κακοποιημένης» φυσιοπαθητικής ιατρικής. Βοήθειά μας.
Nikolaos Vrousgos