Προγεννητική Αγωγή – Η σημασία του προγεννητικού σταδίου της ζωής κατά την Επιστήμη
Η προγεννητική περίοδος της ζωής αποτελεί τις τελευταίες δεκαετίες ευρύ αντικείμενο έρευνας σπουδαίων επιστημονικών κέντρων ανά τον κόσμο (Ευρώπη: Dr M.Odent, prof. A.Tomatis, prof. J.P.Relier, C.Dolto, Dr Janus, F.Valdman. Αμερική: Dr Th. Verny, Dr Martinez κλπ). Μια σπουδαία βιβλιογραφία έχει αναπτυχθεί και πολλά διεθνή και εθνικά συνέδρια γίνονται κάθε χρόνο.
Η παγκόσμια έρευνα των πρωτοπόρων αυτών ερευνητικών κέντρων από όλο τον κόσμο απέδειξε και διακύρηξε την κεφαλαιώδη σημασία της προγεννητικής περιόδου της ζωής για την υγεία, ψυχική ισορροπία και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού – μελλοντικού ενήλικου πολίτη. Γεννήθηκε παγκοσμίως η ανάγκη διεύρυνσης της αγωγής υγείας, με την προγεννητική αγωγή του παιδιού, μια αγωγή που οι γονείς πρέπει να προσφέρουν στο παιδί τους, πριν από τη γέννησή του (από τη σύλληψη έως τη γέννηση) ώστε να του εξασφαλίσουν μέλλον θετικό υγείας, ισορροπίας νοημοσύνης και ειρηνικής διάθεσης: Υγείας σώματος και ψυχής.
Έχει πράγματι αποδειχθεί ότι το πρώτο ζυγωτό κύτταρο, που δημιουργείται με την ένωση των δύο γενετικών κυττάρων (του ανδρικού και του γυναικείου), έχει ξεχωριστή συνειδητότητα και ψυχοπνευματική οντότητα: αισθάνεται τις εντυπώσεις που προέρχονται από τη μητέρα-έγκυο και το περιβάλλον της -ήχους, ευωδιές, φως και χρώματα- αισθάνεται επίσης τις συγκινήσεις της, τις σκέψεις και τα βιώματά της και όλα εγγράφονται στην κυτταρική του μνήμη επηρεάζοντας τη ζωή του παιδιού-αυριανού ενήλικου.
Έχει επίσης αποδειχθεί η καθοριστική σημασία αυτών των πρώιμων εντυπωμάτων. Η υγεία και η ψυχική ισορροπία παιδιού και ενήλικου, η ψυχοπνευματική του ποιότητα δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά βασίζεται στην ποιότητα αυτών των πρώτων εντυπωμάτων, διαμορφωτικών του μέλλοντος ανθρώπου. Μεγάλη σημασία για την εξέλιξη της ζωής του παιδιού έχουν όλα τα προγεννητικά στάδια: Η ένωση του ζεύγους που οδηγεί στη σύλληψη, στο πρώτο ζυγωτό κύτταρο, η κυοφορία, αλλά και το “περιγεννητικό” στάδιο της γέννησης.
Κατά την εγκυμοσύνη, μακρόχρονη σε περίοδο 9 μηνών, το πρώτο ζυγωτό κύτταρο της ένωσης του αρσενικού και του θηλυκού κυττάρου, μεταμορφώνεται μέσα από λεπτότατες φυσικοπνευματικές διαδικασίες σε πλήρη άνθρωπο, με όλα τα όργανα θεμελιωμένα στις λεπτές τους λειτουργίες, με τον ψυχισμό, την ιδιοσυγκρασία και το χαρακτήρα του ήδη ολοφάνερο από την βρεφική του ηλικία. Αυτή η ενδομήτρια περίοδος της ζωής διαμορφώνει τον άνθρωπο στα βασικά του χαρακτηριστικά: υγείας (ή ασθένειας), αρμονίας, ομορφιάς (ή το αντίθετο), χαρακτήρα και ψυχοσύνθεσης θετικής, χαρούμενης, αισιόδοξης (ή θλιμμένης και απαισιόδοξης), νοημοσύνης (ή ανοησίας).
Γι’ αυτό και παγκοσμίως τονίστηκε η σημασία της υγιούς, χαρούμενης, θετικής και ενεργητικής εγκυμοσύνης. «Αν θέλετε να βελτιώσετε την φυσική – πνευματική υγεία του λαού, ασχοληθείτε με του 9 μήνες πριν από τη γέννηση, με τη εγκυμονούσα γυναίκα», συμβούλεψε τους πολιτικούς της πατρίδας του ο Βρετανός βιολόγος sir Frederick Truby King.
Είναι σήμερα γνωστό ότι: «Όλα όσα η έγκυος γυναίκα αισθάνεται, σκέπτεται ή ζει, το έμβρυο την ίδια στιγμή αισθάνεται και ζει μαζί της» (Dr Thomas Verny). Οι ψυχοπνευματικές καταστάσεις της μέλλουσας μητέρας και του πατέρα (που άμεσα επηρεάζει τη μητέρα) έχει αποδειχθεί ότι βιώνονται άμεσα από το παιδί στη μήτρα: μέσω των ορμονών της μητέρας, που κατακλύζουν συγχρόνως και το παιδί, συνδεδεμένο με το αίμα της μητέρας, αλλά και βιοενεργειακά, καθώς ο ψυχισμός της μητέρας εμποτίζει και το παιδί. Αρμονικές σκέψεις, συναισθήματα, εντυπώσεις μετέχουν στη δόμηση σώματος και ψυχής της νέας ύπαρξης και αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της συγκρότησής της και της διάπλασης μιας υγιούς, κοινωνικής και ισορροπημένης προσωπικότητας. Σε συλλογικό επίπεδο θεμελιώνουν μία υγιή και ειρηνική κοινωνία. Δυστυχώς συμβαίνει και το αντίθετο: Χαώδεις σκέψεις, αρνητικά και δυσαρμονικά συναισθήματα διαπλάθουν έναν προβληματικό άνθρωπο, στο σώμα και την ψυχή.
Οι επιστήμονες σήμερα συνιστούν στο ζεύγος – στους μελλόνυμφους γονείς – και ιδιαίτερα στη μητέρα, να προσφέρουν στο μελλογέννητο παιδί τους τα θετικότερα, τα αρμονικότερα φυσικά, ψυχικά και πνευματικά υλικά για την υγιή και αρμονική διάπλασή του: την υγιεινή ζωή και διατροφή τους, την γαλήνη και χαρά της καθημερινής τους ζωής, με αρμονική μουσική, θαυμασμό της φυσικής ομορφιάς, της τέχνης και του ανθρώπου (θαυμασμό επίσης των αρετών και των χαρισμάτων) και προπαντός με την προσφορά της αμέριστη ς αγάπης τους και της θετικής σκέψης και ευχής τους προς το μελλογέννητο. «Δεν μπορεί να αγαπήσει αυτό που από την ενδομήτρια ζωή δεν έχει αγαπηθεί», εξηγεί ο ψυχίατρος Thomas Verny.
«Ή μητέρα που άφησε να περάσει αδιάφορα αυτή η περίοδος της ζωής του παιδιού της μοιάζει με τον θεατή θεατρικής παράστασης που έχασε την πρώτη πράξη» (καθηγητής Ιωάννης Παρασκευόπουλος)
«Ή αγάπη αποτελεί τη βάση της ζωής και την πιο δυναμική επιστημονική ανακάλυψη», εξηγεί ο Dr Michael Odent.
Πρόσφατες έρευνες της γενετικής επιστήμης διευρύνουν ακόμη περισσότερο τις ανωτέρω γνώσεις:
Τα γονίδια, όπως εξηγεί ο Dr Bruce Lipton (Caracas 2001) δεν είναι οριστικά καθορισμένα κατά την ώρα του σχηματισμού του πρώτου ζυγωτού κυττάρου κατά τη σύλληψη, αλλά υφίστανται συνεχείς επιδράσεις – μεταλλάξεις, ενεργοποιήσεις ή αδρανοποιήσεις κατά την περίοδο της κυοφορίας, μέσα από τη συνεχή επίδραση των σκέψεων, συναισθημάτων, βιωμάτων της εγκύου. Ιδιότητες γονιδιακές, ασύμφωνες προς την ποιότητα ζωής της εγκύου, δεν βρίσκουν δυνατότητα έκφρασης, εκδήλωσης: αδρανοποιούνται ή μεταλλάσσονται. Και άλλες, σύμφωνες με τον τρόπο ζωής της εγκύου ενδυναμώνονται, εκδηλώνονται, ενεργοποιούνται. Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα ότι θετικές ιδιότητες των γονιδίων δεν μπορούν να εκδηλωθούν, αν τα συναισθήματα, οι σκέψεις, τα βιώματα της εγκύου είναι αρνητικά και ο ψυχισμός της ταραγμένος. Ενώ αντίθετα, αρνητικές ιδιότητες των γονιδίων δεν εκδηλώνονται αν σκέψεις, βιώματα, συναισθήματα της εγκύου είναι θετικά, αρμονικά.
Μεγάλη λοιπόν είναι η συμβολή της εγκυμοσύνης, δηλαδή της εγκυμονούσας μητέρας (και έμμεσα και του πατέρα και του περιβάλλοντος) στην τελική διαμόρφωση των γονιδίων, αφού το “περιβάλλον” της μητέρας δεν μένει αμέτοχο, αλλά μετέχει στην τελική διαμόρφωσή τους και την ενεργοποίηση ή μη των ιδιοτήτων τους. Η τελευταία αυτή επιστημονική ανακάλυψη αποτελεί επανάσταση στη θεωρία της “μονοκρατορίας” των γονιδίων. Νομίζουμε ότι οι επιστημονικές αυτές γνώσεις – ανακαλύψεις των τελευταίων 50 ετών, οι οποίες κατέστησαν δυνατές λόγω της προόδου της σύγχρονης τεχνολογίας, ήταν άγνωστες προηγουμένως στον πάνσοφο ελληνικό πολιτισμό;
Τόσο στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους όσο και στην νεοελληνική δημοτική παράδοση βλέπουμε, σε πλήρη σύμπνοια με την σημερινή επιστήμη, συμβουλές ευγονίας προς το ζεύγος και την πεποίθηση ότι το ποιόν το ανθρώπου εξαρτάται από αυτό που δέχθηκε κατά την κυοφορία του από τη μητέρα του: Έτσι, στη “Μήδεια” του Ευριπίδη, η Μήδεια μετά τον αποτρόπαιο φόνο των παιδιών της στρεφόμενη προς το χορό αναφωνεί: «Αχ κόσμε! Μακάρι εσένα υπαίτιο να θεωρούσα για ό,τι σε μένα έκανα κακό που ίδιο δεν στάθηκε ως τώρα, όμως τη μάνα μου φταίχτρα θα πω και υπαίτια, γιατί σαν στα κατάψυχρά της σπλάχνα με κυοφορούσε, μονάχα του κακού την σκέψη άφηνε να με φθάνει …» Σε “κατάψυχρα” σπλάχνα, σπλάχνα χωρίς αγάπη, κυοφορήθηκε η Μήδεια, και με κακές σκέψεις της μάνας της…
Μήπως όμως και στην ελληνική παράδοση δεν έχουμε όλοι ακούσει συμβουλές για την έγκυο: “να βλέπει όμορφα παιδιά, για να γεννήσει και εκείνη όμορφο παιδί”, “να είναι χαρούμενη και να φοράει χαρούμενα φωτεινά χρώματα”; Ίδιες είναι και οι συμβουλές των πατέρων τη εκκλησίας. Επιστήμη, Παράδοση, Πατερική Διδασκαλία, Αρχαιοελληνική Σοφία, όλα τα επίπεδα γνώσης διδάσκουν στο ζεύγος, στους μέλλοντες γονείς, στην κοινωνία, μια αληθινή Αγωγή Ευγονίας, μια Προγεννητική Αγωγή.
Ιωάννα Μαρή, – Ψυχολόγος,