Ψαχουλεύοντας τα βιογραφικά των Πρωτοπόρων της Φυσιοπαθητικής έπεσε το μάτι μου σε εκείνο του Adolf Just (1859 - 1936).
Έγραψε το βιβλίο Return to Nature και ασχολήθηκε πολύ με τις ιαματικές ιδιότητες του χώματος. Συνιστούσε - συνταγογραφούσε περπάτημα με γυμνά πόδια στο χώμα, ενώ είχε φτιάξει και ειδικά "κρεβάτια", που εξασφάλιζαν
τη στενότερη επαφή με τη γη, κυριολεκτικά κάτω από τον έναστρο ουρανό. Ανακάλυψε διάφορες θεραπευτικές χρήσεις του βρεγμένου χώματος και έθεσε τα θεμέλια για τη σύγχρονη αναβίωση της θεραπευτικής χρήσης του ιαματικού πηλού (τα γνωστά μας "λασπόλουτρα").
Είναι πραγματικά υπέροχο το ότι άνθρωποι κυρίως ιατροί που έζησαν πριν 250-300 χρόνια να παρουσιάζουν και στην κυριολεξία να κηρύττουν το ότι η "μόνη" ουσιαστικά "θεραπεία" είναι η γνώση και η τήρηση συγκεκριμένων Νόμων της Φύσης και πως όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από αυτούς τόσο περισσότερο επιρρεπείς είμαστε καταρχήν σε διαταραχές ψυχοπνευματικής σφαίρας οι οποίες στη συνέχεια σωματοποιούνται σε χρόνιες (και συχνά υποκλινικές - ασυμπτωματικές) δυσλειτουργίες.
Ουσιαστικά η σύγχρονη ιατρική τεχνολογία μας βοηθά να ΕΞΗΓΗΣΟΥΜΕ τους αιώνιους Φυσικούς Μηχανισμούς Αυτοΐασης, άσχετα αν ο τεχνοκρατικός μας πολιτισμός μας εφοδίασε επίσης με την Αλαζονεία κάνοντάς μας Μαθητευόμενους Μάγους σε Δυνάμεις που ούτε ξέρουμε τη Φύση τους και φυσικά ούτε να τις ελέγξουμε.
Nikolas Daradimos