Παίρνω Ιστορικό - έτσι λέγεται η Ανάκριση που περνάει κάθε καινούριος πελάτης στο ιατρείο πριν τον παραλάβουν οι Βασανιστές.
«Τι σύμπτωμα έχετε;» ρωτάω.
Ως σύμπτωμα ορίζεται όποιο υποκειμενικό στοιχείο αφορά σε πιθανή πάθηση, όπως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο ασθενής.
- «Έχω μια Δισκοκήλη» απαντάνε οι 8 στους 10.
Έχουμε, δυστυχώς εκπαιδεύσει τους Πάσχοντες να ταυτίζουν το σύμπτωμα τους με τα ευρήματα τους στη Μαγνητική.
Κι αυτό είναι μέγα λάθος. Όχι μόνο γιατί αποδεδειγμένα ο Πόνος είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη εμπειρία που πολλές φορές δεν πηγάζει καν από τα ευρήματα που βλέπουμε σε μια συγκεκριμένη δομή (πχ το Μεσοσπονδύλιο Δίσκο) όταν κάνουμε #Μαγνητική.
Αλλά γιατί με τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, όταν περιγράφουμε τα εν λόγω ευρήματα, θυματοποιούμε τους κατόχους τους. Διπλά.
Δεν φτάνει που αισθάνονται ήδη θύματα: πονάνε, μουδιάζουν, έχουν γίνει σίγμα τελικό, δεν μπορούν να σηκωθούν, να κάτσουν, να μείνουν όρθιοι, να σηκώσουν τα παιδιά τους, να οδηγήσουν, να δουλέψουν, έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους, οι τυχεροί για μια-δυο βδομάδες, οι άτυχοι για μήνες.
Έχουν και εμάς, τους επαγγελματίες υγείας να αποφαινόμεθα με ύφος 20 Καρδιναλίων: «Έχει φαγωθεί ο δίσκος», «τρίβονται τα κόκκαλα μεταξύ τους», «πιέζεται το νεύρο» και το αμίμητο «αν φτερνιστείς θα μείνεις παράλυτος». Απόλυτα ανακριβή όλα.
Και όχι μόνο αναμασάμε αυτές τις ατυχείς εκφράσεις, που δεν ισχύουν καν, αλλά κάνουμε τον Πάσχοντα να αισθάνεται ακόμα πιο ευάλωτος. Ότι το σώμα του είναι ελαττωματικό, έχει χαλάσει, κινδυνεύει, είναι τρωτό.
Παίρνουμε συμπτωματικούς ανθρώπους και τους κάνουμε Α-σθενείς. Τους κλέβουμε τη δύναμη, την ελπίδα, τη σιγουριά.
Τους εισαγάγουμε, εμείς οι ίδιοι, στο λεγόμενο pain catastrophizing, τις καταστροφολογικές πεποιθήσεις σε σχέση με τον Πόνο και τους σπρώχνουμε με τα χεράκια μας στο δρόμο του Χρόνιου Πόνου.
Στερώντας τους το μεγαλύτερο όπλο έναντι του Πόνου: την Ασφάλεια.
Το αν θα πονέσουμε ή όχι εξαρτάται από το αν ο Στρατηγός πιστεύει ότι πιο πολύ κινδυνεύουμε ή ότι είμαστε ασφαλείς.
Ας αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Η Δισκοκήλη είναι εύρημα. Η οσφυαλγία είναι σύμπτωμα. Όπως ο πονόδοντος.
Κανένα από τα δυο δεν είναι πάθηση.
———
DISC HERNIATION IS A FINDING,
LOW BACK PAIN IS A SYMPTOM,
NEITHER IS A DIAGNOSIS
I am at the office taking History - this is the interrogation that every new client goes through before the Torturers (my assistants)start working on him.
- "What symptoms do you have?" I ask.
As symptom is defined any subjective physical feature which is regarded as indicating a condition or a potential health problem, perceived by the patient himself.
- "I have a Disc Herniation", 8 out of 10 respond.
Unfortunately, we have trained Patients to identify themselves with their MRI findings.
And that's a huge mistake. Not just because Pain is an extremely complex experience that most of the time does not stem from the findings we see in a particular structure (eg Intervertebral Disc) when taking an MRI / CT scan / X- Ray.
It’s that with the language we use, when describing these findings, we make their owners victims. Twice.
Not only they feel victimized by their body: they are in pain, have numbness, have burning sensations, feel stiff, have pain when standing, sitting, getting off a chair, carrying their children, driving, working, feel lost for a couple of weeks if they are lucky, for months in the row if unlucky.
And then, we health care professionals come in the picture, proclaiming with absolute Aythority "Your disc has slipped", "the bones rub against each other", "the nerve is pinched" and the nastier of all "if you sneeze you will become paralyzed". All of which by the way are totally inaccurate.
And not only we regurgitate these unfortunate expressions, which don't even apply to evidence-based reality, but we make our Patients feel even more vulnerable. That their body is defective. That they are broken. That they are in danger. That they are vulnerable.
We take a symptomatic person and make them Dis-eased. Because we deprive them of their strength, their hope, their confidence.
We introduce them into the so-called pain catastrophizing, destructive beliefs about Pain and push them with our hands into the path of Chronic Pain.
Because we are depriving them of the biggest weapon against Pain: Safety.
I've said it now, and I'll say it again and again: Whether or not we feel pain depends on whether the General thinks we are threatened or safe.
Let's start saying things by their name.
Disc Herniation is a finding. Low back pain is a symptom. Like the toothache.
Neither is a Disease.
📚
* Carragee E, Alamin T, Cheng I, et al. Are first-time episodes of serious LBP associated with new MRI findings? Spine J. 2006
* Modic MT, Obuchowski NA, Ross JS, et al. Acute low back pain and radiculopathy: MR imaging findings and their prognostic role and effect on outcome. Radiology. 2005
* Chou R, Fu R, Carrino JA, et al. Imaging strategies for low-back pain: systematic review and meta-analysis. Lancet. 2009
* Bossen JK, Hageman MG, King JD, Ring DC. Does rewording MRI reports improve patient under- standing and emotional response to a clinical re- port? Clin Orthop Relat Res. 2013
* Skelton JR, Wearn AM, Hobbs FD. A concor- dance-based study of metaphoric expressions used by general practitioners and patients in consultation. Br J Gen Pract. 2002
* The enduring impact of what clinicians say to people with LBP. Darlow 2013
* Sticks and Stones: The Impact of Language in Musculoskeletal Rehabilitation, J Orthop Sports Phys Therapy 2018