Κάθε χειμώνα πονούν οι αρθρώσεις σε πολύ κόσμο. Σε νέα άτομα αλλά και σε ηλικιωμένα. Γιατί;
Θα προσπαθήσω να απαντήσω δίνοντας μια άλλη διάσταση, πιο ολιστική, χωρίς να αναιρώ ή να διαγράφω απαντήσεις της κλασσικής ιατρικής που όλοι ασπαζόμαστε, κι εγώ ιδιαίτερα, αφού η βασική και πρώτη μου εκπαίδευση στην φυσικοθεραπεία προέρχεται από κει.
Αγαπητοί αναγνώστες, ο στόχος μου δεν είναι να σας τρομάξω, ή να σας απογοητεύσω, αλλά να σας βάλω -αν μου το επιτρέπετε- στην διαδικασία της παρατήρησης του εαυτού σας και του σώματός σας. Παρατηρώντας τον εαυτό σας χωρίς να τον σχολιάζετε ή να τον κρίνετε, μαθαίνετε να ακούτε τα μηνύματα που στέλνει το σώμα σας. Έτσι το προστατεύετε και το φροντίζετε. Εννοείται όχι μόνο καλλωπιστικά, αλλά ουσιαστικά. Αυτό θα σας διδάξει να το αγαπήσετε.
ΑΡΘΡΩΣΗ:
Είναι η σύνδεση των οστών μεταξύ τους. Τα οστά σχηματίζουν τον οστέινο σκελετό και με τις αρθρώσεις αποτελούν το παθητικό σύστημα που ελέγχεται από το ενεργητικό κινητικό σύστημα, δηλαδή το μυϊκό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι το μυϊκό μας σύστημα μας κινεί.
Με τα χέρια μας φέρνουμε κοντά μας κάτι που θέλουμε ή το διώχνουμε μακριά μας (τα χέρια φέρνουν την τροφή στο στόμα). Τα πόδια, μας πηγαίνουν κάπου αλλού, σε άλλο χώρο περιβάλλον από αυτόν που βρισκόμαστε, μας μεταφέρουν συνεχώς για όσο και όπου επιθυμούμε, συναντάμε ανθρώπους, αλλάζουμε ιδέες, βλέπουμε καινούργιες εικόνες, δημιουργούμε αναμνήσεις κ.λ.π. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέες εκπλήξεις και συγκινήσεις ευχάριστες ή δυσάρεστες τις οποίες αντέχουμε και ξεπερνάμε με θάρρος και αισιοδοξία.
Κάποιες στιγμές όμως στη ζωή μας συσσωρεύοντας τόσα δυσάρεστα γεγονότα και σοκ που δεν τα αντέχουμε. Αυτός ο σωρός συγκινήσεων οδηγεί στο σωματικό πόνο, κυρίως στον πόνο των αρθρώσεων όταν το άτομο έχει κουραστεί από την καθημερινή πάλη για ζωή και δεν νοιώθει πια την ανάγκη για δράση. Σκέψεις απαισιοδοξίας και κατάθλιψης υπερβάλλουν τα βάσανα και προκαλούν μπλοκαρίσματα, το σώμα γίνεται βαρύ και τα μέλη κινούνται όλο και λιγότερο. Αρνούνται. Οι πόνοι στα πόδια δηλώνουν την επιθυμία να μην προχωρήσουμε μακρύτερα.
Οι πόνοι στα χέρια, δείχνουν την επιθυμία να κλειστούμε στον εαυτό μας, ή δηλώνουν άρνηση να φέρουμε εις πέρας μια εργασία που δεν θέλουμε και που όμως είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε. Όσο αφήνουμε χώρο στις αρνητικές και επίπονες σκέψεις μας, αυτές επηρεάζουν και ρίχνουν το ηθικό και τις δυνάμεις μας. Τότε οι πόνοι θα γίνονται όλο και πιο έντονοι.
ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ:
Η αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονή των αρθρώσεων που προκαλεί πόνο. Όταν μας έχει ενοχλήσει ή μας έχει πονέσει κάποιος συναισθηματικά, κλαίμε για να αποβάλλουμε από μέσα μας αυτόν τον πόνο και την πίκρα. Οι αρνητικές σκέψεις όμως διατηρούν μια κατάσταση εσωτερικής αναταραχής μαζί με συναισθήματα αδυναμίας που κρατάνε τον ψυχικό πόνο αντί να τον απομακρύνουν. Χωρίς να το συνειδητοποιούμε, συντηρούμε το αίτιο του κακού τροφοδοτώντας το με αρνητικές σκέψεις. Όλη αυτή η εσωτερική διεργασία δημιουργεί φλεγμονή και πόνο στις αρθρώσεις. Αν ο πόνος είναι στα χέρια αναρωτηθείτε “ποιανού το χέρι δεν θα θέλατε να σφίξετε”; Γιατί το σκέφτεστε τόσο και δεν κάνετε κάτι για αυτό; Αν ο πόνος είναι στα πόδια, “μπροστά σε ποιόν δεν θα θέλατε να γονατίσετε”; Αν δεν προσέξουμε την αρθρίτιδα θα μας μπλοκάρει σιγά-σιγά όλες τις αρθρώσεις και όλες τις κινήσεις. Ας μην συλλέγουμε τις συγκινήσεις που μας προσφέρει η ζωή. Ας μείνουμε ευέλικτοι για να μην παραλύουμε τις κινήσεις μας.
ΑΡΘΡΙΤΙΚΑ:
Τα αρθριτικά είναι μια ασθένεια φθοράς των αρθρώσεων. Αν τα οστά παραμορφώνονται, έχουμε τη μορφή της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Το κρύο και η υγρασία βοηθούν την ανάπτυξη των αρθριτικών. Τα οστά τρέφονται από τα ενεργειακά κύματα του Μεσημβρινού των Νεφρών (σύμφωνα με την κινέζικη ιατρική, η ποιότητα της ενέργειας μεταμορφώνεται από τροφή σε ελαιώδη ουσία, που εισέρχεται μέσα στα οστά για την ενίσχυση του μυελού των οστών και του εγκεφάλου. Αν το άτομο βρίσκεται συνεχώς σε υπερβολή συγκινησιακών καταστάσεων ή φόβου, η ελαιώδης ουσία μειώνεται κι έτσι δημιουργούνται τα αρθριτικά).
Ας προσπαθήσουμε να κρατάμε ένα μέτρο στην αντιμετώπιση των συγκινησιακών μας καταστάσεων και να μην γινόμαστε αυτο-καταστροφικοί με την οποιαδήποτε αντίξοη συνθήκη που εμφανίζεται. Ας μένουμε ψύχραιμοι και άμεσα δραστικοί. Όπως επίσης, να επιθυμούμε τη ζωή κάνοντας σχέδια που μας υποχρεώνουν σε δράση.
Βούλα Ξύκη – Ολιστική θεραπεύτρια
Πηγή