Το ωίδιο είναι μια από τις πιο διαδεδομένες μυκητολογικές ασθένειες που προσβάλλουν την αγγουριές και τις κολοκυθιές προκαλώντας σημαντικές ζημιές στα λαχανικά κάθε χρόνο.
Εκτός από το αγγούρι και το κολοκύθι, το ωίδιο προσβάλλει και άλλα κηπευτικά που ανήκουν στην οικογένεια των κολοκυνθοειδών όπως το πεπόνι και το καρπούζι. Το ωίδιο θα το συναντήσουμε κατά τόπους με διαφορετικές ονομασίες όπως αλευρά, μπάτρα, στάχτωμα, χολέρα και σίρικα. Ας δούμε αναλυτικά πως μπορούμε να καταπολεμήσουμε το ωίδιο με οικολογικό τρόπο, προκειμένου να απολαύσουμε δροοσερά αγγουράκια για τις σαλάτες μας και νόστιμα κολοκύθια σε καλοκαιρινές συνταγές μαγειρικής.
Ποια είναι τα συμπτώματα από ωίδιο στην κολοκυθιά και στην αγγουριά;
Μπορούμε να αναγνωρίσουμε το ωίδιο στα φυτά μας από τις χαρακτηριστικές μικρές λευκές κηλίδες που εμφανίζονται στην πάνω όσο και την κάτω επιφάνεια του φύλλου της αγγουριάς, της κολοκυθιάς, του πεπονιού και του καρπουζιού, καθώς επίσης και στους μίσχους και στους βλαστούς των φυτών. Πάνω στις κηλίδες, υπάρχει μία άσπρη σκόνη, σαν αλεύρι, που αποτελεί ένα ακόμα πολύ ενδεικτικό σύμπτωμα της προσβολής από ωίδιο. Σαν αποτέλεσμας της προσβολής από ωίδιο, τα φυτά μας παρουσιάζουν περιορισμένη ανάπτυξη, μαζί με μείωση της παραγωγής και της ανάπτυξης των καρπών της αγγουριάς, της κολοκυθιάς, της πεπονιάς και της καρπουζιάς.
Ποιες συνθήκες ευνοούν το ωίδιο της κολοκυθιάς και της αγγουριάς;
Η ασθένεια τoυ ωιδίου της κολοκυθιάς και της αγγουριάς αναπτύσσσεται περισσότερο σε συνθήκες αυξημένης υγρασίας. Το ωίδιο αναπτύσσεται ταχύτατα σε συνθήκες υψηλής υγρασίας και σε σχετικά ζεστό καιρό, σε εύρος θερμοκρασίας 16-30°C. Αξίζει να σημειώσουμε πως σε θερμοκρασίες πάνω από 30°C, η ασθένεια του ωίδιου σταματά να αναπτύσσεται ενώ η έκθεση στον ήλιο αναστέλλει σημαντικά την ανάπτυξη του ωιδίου. Άλλωστε, γι’ αυτό οι προσβολές από ωίδιο εκδηλώνονται σε ημισκιερά μέρη και σε σημεία που τα φυτά μας δεν έχουν καλό αερισμό. Το ωίδιο μεταδίδεται πολύ εύκολα από φυτό σε φυτό, καθώς αρκεί ένας χαμηλής έντασης άνεμος για να διασπείρει την ασθένεια του ωιδίου πολλά μέτρα μακριά.
Πώς αντιμετωπίζεται το ωίδιο της αγγουριάς και της κολοκυθιάς;
Για την αποτελεσματική οικολογική αντιμετώπιση του ωιδίου της αγγουριάς και της κολοκυθιάς, απαιτείται ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα φυτοπροστασίας που στηρίζεται σε μια σειρά προληπτικών μέτρων και επεμβάσεων που περιλαμβάνουν:
– Σκόνισμα με θειάφι γύρω από τη ρίζα της αγγουριάς και της κολοκυθιάς. Λόγω της ζέστης, η έκλυση των ατμών θειαφιού προστατεύει τις αγγουριές και τις κολοκυθιές από το ωίδιο.
– Ψεκασμός με βρέξιμο (υδατοδιαλυτό) θειάφι ή θειασβέστιο στο φύλλωμα της αγγουριάς και της κολοκυθιάς. Μετά το ψέκασμα των κηπυτικών μας με βρέξιμο θειάφι, μπορούμε να καταναλώσουμε τους καρπούς της αγγουριας και της κολοκυθιάς μετά από 7 μέρες.
– Αραιή φύτευση των φυτών της αγγουριάς και της κολοκυθιάς, ώστε να εξασφαλίσουμε καλές συνθήκες ηλιοφάνειας και αερισμού.
– Αποφυγή του υπερβολικού ποτίσματος και της διαβροχής του φυλλλώματος των φυτών, καθώς ευνοείται η εκδήλωση της ασθένειας του ωιδίου.
– Απομάκρυνση των κιτρινισμένων και των ξερών φύλλων στη βάση του φυτού της αγγουριάς και της κολοκυθιάς για να εχουμε καλύτερο αερισμό και μείωση των συνθηκών ανάπτυξης του ωιδίου.
Κι ένα μυστικό για την αντιμετώπιση της ασθένειας του ωιδίου
Κάποιες ποικιλίες αγγουριάς και πεπονιάς είναι αρκετά ευαίσθητες στο θειάφι, ειδικά κατά την περίοδο της άνθισης και σε θερμοκρασίες πάνω από 28°C. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνεται σκόνισμα με θειάφι γύρω από τη ρίζα, ώστε τα φυτά μας να μην έρχονται σε άμεση επαφή με το θειάφι.
Πηγή