Οι ψυχοσωματικές ασθένειες του δέρματος αντιπροσωπεύουν ένα υποκειμενικό μήνυμα.
Εκφράζουν κάποιο πρόβλημα που δεν είναι συνειδητοποιημένο και το άτομο το απωθεί. Αν φύγει το εμφανισιακό πρόβλημα και το Εγώ δεν είναι αρκετά οργανωμένο και προστατευμένο, μπορεί να δημιουργηθεί ανισορροπία στο ψυχικό σύστημα.
Αυτό ισχύει για οποιαδήποτε ψυχοσωματική αρρώστια και η εμπειρία δείχνει ότι όταν φύγει μια ψυχοσωματική ασθένεια, εμφανίζεται ένα πολύ έντονο ψυχολογικό πρόβλημα, μέχρι και ψύχωση.
Γενικά, το δέρμα δείχνει τις εσωτερικές εντάσεις οι οποίες δεν εκφράζονται μέσα από ψυχολογικά προβλήματα συμπεριφοράς.
Με το δέρμα, επικοινωνούμε, δεχόμαστε και στέλνουμε μηνύματα. Η αφή είναι μια γλώσσα που δεν μπορεί να πει ψέματα όπως η λεκτική γλώσσα.
Το δέρμα αντιπροσωπεύει τις λειτουργίες του προστατευτικού περιβλήματος, διαφοροποιεί το εσωτερικό από το εξωτερικό. Είναι το όριο που εξασφαλίζει τη σωματική ακεραιότητα, ρυθμίζει τις ανταλλαγές, συνδέει μεταξύ τους τα διάφορα μέρη του σώματος σε ένα ενοποιημένο σύνολο. Μεταφορικά, είναι το καταφύγιο της ύπαρξης, της ζωής, της οντότητας του ατόμου.
Σύμφωνα με τις θεωρίες προσκόλλησης, το νεογέννητο έχει ανάγκη να προσκολληθεί σε ένα ζωντανό ον για να διατηρηθεί στη ζωή. Έχει ανάγκη την καλή σωματική επαφή με τη μητέρα προκειμένου να δημιουργηθεί μια συνέχεια της προηγούμενης εμβρυϊκής του κατάστασης, όπου υπήρχε άμεση και σταθερή επαφή των σωμάτων τους, και να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα μη τραυματικά. Αυτή η σωματική επαφή πρέπει να επιτρέπει ανταλλαγές αγάπης και τρυφερότητας.
Οι ατελείς, ποσοτικά και ποιοτικά, σωματικές επαφές μέσω του δέρματος στο πρώιμο στάδιο, μπορεί να επιφέρει σοβαρά ψυχικά προβλήματα στην μετέπειτα ζωή του ατόμου. Για παράδειγμα, οι οριακές προσωπικότητες έχουν πρόβλημα στο να θέτουν και να αισθάνονται τα όρια μεταξύ εαυτού και των άλλων και στο να ξεχωρίσουν σκέψη και πράξη.
Το παιδικό έκζεμα στη βρεφική ηλικία είναι ένδειξη ότι έχει αποκατασταθεί μια σχέση με ένα πρόσωπο αλλά όχι με ισορροπημένο τρόπο. Τότε το δέρμα γίνεται πεδίο επιθετικής εκτόνωσης. Οι μητέρες αυτών των παιδιών, έχουν σωματική επαφή μαζί τους αλλά αυτή η επαφή δεν είναι ήρεμη, ούτε εμπνέει εμπιστοσύνη στο παιδί.
Παναγιώτα Δ. Κυπραίου, Ψυχοθεραπεύτρια
Πηγή