Όταν ερωτευόμαστε, τα πράγματα γίνονται ανάγλυφα, κι εμείς ενσαρκωνόμαστε πάλι μέσα στον αδιαφανή κόσμο, που τον ανακαλύπτουμε τώρα πλουσιότερο, πυκνότερο από ό,τι υποψιαζόμασταν.
Ο έρωτας μας αποζημιώνει για την έλλειψη νοήματος της ζωής -γι’ αυτό, όταν αποτυγχάνει, η έλλειψη νοήματος μας καταβάλλει.
Μόνος νιώθω άδειος και ταυτόχρονα κορεσμένος: αν είμαι μόνος, περισσεύω. Στην τρομερή στιγμή του χωρισμού, αυτό το «εγώ» που είχα ευχηθεί να βάλω σε παρένθεση γυρίζει πίσω σ’ εμένα σαν μπούμερανγκ, μαζί με ανώφελες έγνοιες.
Και να΄μαι πάλι φορτωμένος μ’ ένα νεκρό βάρος: σηκώνομαι, πλένομαι, τρέφομαι, υπομένω την παραφροσύνη του εσωτερικού μου μονολόγου, σκοτώνω την ώρα, περιπλανιέμαι σαν την άδικη κατάρα. Αυτό το κενό είναι υπερπλήρες.
«Ταμεγάλα, αδυσώπητα πάθη συνδέονται με το ότι κάποιος φαντάζεται ότι βλέπει το πιο κρυφό «εγώ”» του να τον κατασκοπεύει πίσω από τα μάτια του άλλου», γράφει ο Ρόμπερτ Μουζίλ. Αλλά το μυστικό αυτού του «εγώ» έγκειται στο ότι το έχει κατασκευάσει ολοκληρωτικά ο άλλος, μέσω της έκστασης και του ενθουσιασμού που μας έχει προκαλέσει: ανήκουστη απόλαυση του να σ’ αγαπούν, δηλαδή να σε σώζουν από την ύπαρξή σου.
Ο έρωτας έχει γεννητική ικανότητα, εκκολάπτει και δημιουργεί κάτι που υπήρχε μόνο σε λανθάνουσα κατάσταση. Μας απελευθερώνει από το αναμάσημα του φτωχικού μας «εγώ» που συνιστά το προσωπικό μας βάθος. Και μας προσφέρει ένα άλλο, πλουσιότερο, που μας ενδυναμώνει και μας κάνει ικανούς για μεγάλα πράγματα.
Pascal Bruckner
Απόσπασμα από το βιβλίο του Pascal Bruckner, «Το παράδοξο του έρωτα», εκδ. Πατάκη.
Ο Pascal Bruckner (Πασκάλ Μπρυκνέρ) είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γάλλους συγγραφείς. Γράφει εναλλάξ μυθιστορήματα και δοκίμια, αρθρογραφεί στο Νουβέλ Ομπσερβατέρ, είναι διδάκτωρ της φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού και διδάσκει ως καθηγητής επισκέπτης σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Συμμετείχε στον αναβρασμό του Μάη του ’68, τα ψέλνει εμμονικά στις φεμινίστριες και στην Ευρώπη που επαναπαύεται στον λήθαργό της κι έχει γράψει δοκίμια για την αέναη ευφορία της Δύσης και μια σειρά από τα σύγχρονα σύνδρομα που, όπως όλα δείχνουν, μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από τους Έλληνες αναγνώστες και ο ίδιος επισκέπτεται συχνά τη χώρα μας. Ανάμεσα στα μυθιστορήματά του, ξεχωρίζουν Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα, Το Θείο Βρέφος, Η Μελαγχολική Δημοκρατία και η Αέναη Ευφορία.
Πηγή