Μπορω να ειμαι ευτυχισμενη με τα λιγα που γινονται πολλα
Με τις μικρες καθημερινες καθημερινοτητες
Με τις εβδομαδες που φερνουν Παρασκευες και Κυριακατικα μεσημερια
Με τα χρονια που φερνουν στο τελος τους στολισμενα δεντρα
Με χειμωνες που φερνουν χιονια σε πετροχτιστες στεγες
Με τις ανοιξες που μπορω να βρω το βραχοκρυμμενο κυκλαμινο
Με τα καλοκαιρια .........
Τα τζιτζικια τις ημερες και τα τριζονια τα απανεμα βραδυα κατω απο ξαστερο ουρανο
Μου φτανουν που μαγαπουν τεσσερις ανθρωποι
Πολυ
Μου φτανει που αγαπω τεσσερις ανθρωπους
Πολυ
Που κερδιζω τις ανασες μου γιαυτους και τη πιο βαθια για ενα κοριτσι
Το κοριτσι μου
Που δε φοβαμαι να θυμαμαι
Που δε φοβαμαι αν με θυμουνται
Που δε φοβαμαι να κλαψω
Που δε φοβαμαι να γελαω δυνατα
Που γινομαι στιγμες μικρο ανοητο παιδι και δε με νοιαζει
Που ακομη με εκπλησουν προσωπα,στιγμες,πραγματα,εικονες, σα παιδι
Που ακομη μπορω να βλεπω στα ματια και περα απο αυτα με ματια καθαρα και δε τα κατεβαζω
Που δε ντρεπομαι για την αληθεια μου
Ουτε για τη δικη σου
Που δε με νοιαζει η γνωμη του κοσμου
Γιατι για μενα ο κοσμος ειναι τοσο μεγαλος και ταυτοχρονα τεσσερις ανθρωποι
Που τραγουδω ...μερικες φορες
Που υπαρχουν μουσικες που με συναρπαζουν
Που υπαρχουν ευωδιες που με γοητευουν
Magda Salpigkti