Σε όλη την ελληνική ιστορία δεν θα βρούμε μόνον στιγμές ηρωϊσμού, αυτοθυσίας και αυταπάρνησης. Δίπλα σε αυτές τις έννοιες που κατάφεραν να διασώσουν την καρδιά της ελληνικής συνείδησης, θα βρούμε σχεδόν πάντα και μια προδοτική στάση. Δεν υπάρχει μεγάλη ιστορική στιγμή χωρίς προδότες.
Για να θυμηθούμε κάποιες από αυτές τις στιγμές, όπου προδότες και απόντες από τις μάχες του έθνους είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι : Θερμοπύλες και Λεωνίδας έχουν τον Εφιάλτη τους, η περίοδος μετά την μάχη των Πλαταιών έχει τον Παυσανία της, η Αθήνα στην διαμάχη με την Σπάρτη έχει τον Αλκιβιάδη της, ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την Περσία με όλους τους Έλληνες «πλην Λακεδαιμονίων», η Κωνσταντινούπολη έπεσε το 1453 και από αυτούς που άνοιξαν την Κερκόπορτα, το απροσκύνητο Σούλι κατακτήθηκε από την μοχθηρία και φιλαργυρία του Πήλιου Γούση, η Επανάσταση του 1821 είχε τον Νενέκο και τον Παπουλάκο, ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε από τους Μαυρομιχαλαίους και για να μην μακρυλογούμε στην γερμανική κατοχή είχαμε τους δωσίλογους, που δεν ήσαν και λίγοι στον αριθμό και πολλοί απ’ αυτούς προβλήθηκαν σαν εξέχοντα μέλη της δημοκρατίας αργότερα.
Είναι η μοίρα του τόπου μας να γεννά μεγάλα, τεράστια πνεύματα, αλλά και προδότες και εκφραστές ξένων συμφερόντων. Είναι η μοίρα της Ελλάδας να αντιπαρατάσσει στο μεγαλειώδες το ποταπό, στην προσφορά την υστεροβουλία, στην αλήθεια την πλάνη και στην πρόοδο την συντήρηση. Ό,τι συμφέρει όσους έχουν βολευτεί, πρέπει κατά την άποψή τους να διατηρηθεί και ας χαθεί ο υπόλοιπος κόσμος.
Στο πλαίσιο αυτό και στην μοίρα της πατρίδας να ταλανίζεται από προδότες διαχρονικούς και συμφεροντολόγους, που ως επί το πλείστον δείχνουν την γλοιώδη συμπεριφορά τους για τα χρήματα (για το νιτερέσο τους, ντε!), πρέπει να ερμηνεύσουμε και τις αντιδράσεις στην μεγαλειώδη καινοτομία του Πέτρου Ζωγράφου και της Ομάδας του που προέρχονται από την χώρα μας.
Κομματικοί εγκάθετοι, πληρωμένοι κονδυλοφόροι και τρολς, εκμεταλλευτές των εθνικών και ευρωπαϊκών κονδυλίων, μίσθαρνα όργανα αλλοτρίων συμφερόντων ή/και απλώς φθονεύοντες που δεν μπόρεσαν να διακριθούν οι ίδιοι, έχουν εξαπολύσει το δηλητήριό τους για τις καινοτομίες του Πέτρου Ζωγράφου, σαν να μην θέλουν να ωφεληθεί η ανθρωπότητα και οι συμπολίτες μας από αυτές. Και μάλλον δεν θέλουν ! Γιατί είναι η φτιασιά τους τέτοια σαν του Εφιάλτη και του Πήλιου Γούση…
Aristotetlis Milisis