Μου είπαν, τους πίστεψα σε αυτό που είπαν, και τίποτα δεν έγινε.
Θα έπρεπε λέει, να θυμώσω με εκείνους, όμως αναγνωρίζω ότι εγώ ήμουν ο ευκολόπιστος, εγώ για μια ακόμη φορά δεν στηρίχτηκα στις δικές μου τις δυνάμεις, εγώ φάνηκα ανεπαρκής απέναντι στις περιστάσεις, και έτσι, θυμώνω με εμένα.
Θυμώνω, γιατί βρίσκω όλους αυτούς στη διαδρομή μου, που θέλουν να κάνουν τη δική τους τη διαδρομή, και τελικά υποχωρώ απέναντί τους δίνοντάς τους το χώρο που τόσο πολύ χρειάζομαι.
Όχι, δεν έχω πρόβλημα μαζί τους, εγώ δεν έθεσα τα όρια τα δικά μου.
Θυμώνω, γιατί στο χρόνο που έχω, αντί να τον διαχειριστώ δημιουργικά, άφησα να τον σπαταλήσουν οι εικόνες των άλλων. Αφού ξέρω το που θέλω να πάω, γιατί πήγαινα εκεί που μου έδειχναν; Τι θα έβρισκα; Ο χρόνος μου, κάποτε θα τελειώσει! Τι δικαιολογία θα έχω τότε;
Θυμώνω, γιατί τα γνώριζα όλα αυτά, αλλά προσποιούμουν πως φταίνε οι άλλοι. Λογιζόμουν ότι θα αλλάξουν, ότι θα έρθει η κατάλληλη η στιγμή, ότι θα με βρει και εμένα αυτή η χαμένη ευκαιρία. Πίστευα πως θα γυρίσει ο τροχός, θα ανατείλει η νέα εποχή, θα γίνουν όλα όπως τα θέλω.
Θυμώνω με εμένα.
Επειδή δεν μου φταίνε οι άλλοι.
Εγώ μένει να αλλάξω, εγώ να λειτουργήσω στην κάθε στιγμή, εγώ να αποκτήσω γνώση για να ανταποκριθώ στην ευκαιρία που θα έρθει, εγώ να γυρίσω τον τροχό μου, εγώ να σπρώξω τον ήλιο μου για να διώξει το σκοτάδι μου, εγώ να ζήσω αυτά που θέλω.
Και έτσι, ο θυμός για τα προβλήματα, μετατρέπεται σε δημιουργική δράση για τη λύση τους.
Δημήτρης Νομικός
Πηγή